ਅਪਡੇਟ 16
ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਮਾਲ ਪਹੁੰਚ ਕੇ, ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ 2 ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ ਦਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ 2 ਪਜਾਮੀ ਸੂਟ ਵੀ ਦਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਮਨਜੀਤ ਪਜਾਮੀ ਸੂਟ ਲਈ ਮਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਅੱਡੀ ਵਾਲੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਵੀ ਦਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਲਈ ਇੱਕ ਫੋਰਮਲ ਪੈਂਟ ਸ਼ਰਟ ਅਤੇ ਜੀਨਸ ਖਰੀਦਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅੰਡਰਗਾਰਮੈਂਟਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੱਲ੍ਹ ਹੀ ਤਾਂ ਖਰੀਦੀਆਂ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਉਹ ਦੂਜੀਆਂ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਤਾਂ ਅੱਜ।
ਰਮਨ: ਦੇਖਦੇ ਜਾਓ।
ਰਮਨ ਸੇਲਜ਼ ਗਰਲ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਦੋ 38 ਸਾਈਜ਼ ਪੈਡਡ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਦੋ ਪੁਸ਼ਅੱਪ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਲੇਟੈਸਟ ਦੋ ਥੌਂਗ ਅਤੇ ਦੋ ਜੀਸਟ੍ਰਿੰਗ।
ਸੇਲਜ਼ ਗਰਲ: ਓਕੇ ਸਰ।
ਅਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਰੰਗ ਚੁਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਖਰੀਦਦਾ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਰਮਨ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਪੈਕ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਬਚਿਆ ਹੈੈ।
ਰਮਨ: ਹਾਂ ਬਚਿਆ ਹੈ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਖਰੀਦੂੰਗਾ।
ਉਥੋਂ ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਨਾਜ਼ ਪਾਰਲਰ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ।
ਰਮਨ: ਬਿਊਟੀ ਪਾਰਲਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਹ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਥੋੜੀ ਹੈੈ ਬਿਊਟੀ ਪਾਰਲਰ ਜਾਣ ਦੀ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਤਾਂ ਇਹ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਦੁਬਾਰਾ ਨਾ ਕਹਿਓ।
ਮਨਜੀਤ: ਸੋਰੀ, ਪੁੱਤ, ਚੱਲ।
ਫਿਰ ਦੋਵੇਂ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਇੱਕ ਪੈਕ ਖਰੀਦਦਾ ਹੈ। ਕੁੜੀ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਆਪਣਾ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਲੈ ਕੇ ਟਿਕਟਾਂ ਬੁੱਕ ਕਰਨ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਮਨਜੀਤ ਤਿੰਨ ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੀ ਅਤੇ ਉਹ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫ਼ੋਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਹੋ ਮੇਰੇ ਪਤੀ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆਇਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਓਕੇ, ਜਲਦੀ ਆ ਆਓ, ਮੈਂ ਇਕੱਲੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਓਕੇ ਬਾਏ।
ਅਤੇ ਉਹ 10 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ।
ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ।
ਰਮਨ: ਚਲੀਏ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਕੀ ਕਹਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਦਿਖ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਖਦੇ ਹੋ ਪਰ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਰਮਨ: ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਜਾਨ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੂੰ ਕੀ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ: ਪਿਆਰੀ ਜਾਨ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ ਚਲੋ ਮੇਰੇ ਜਾਨੂ ਪੁੱਤ।
ਅਤੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ 30 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਦੋਵੇਂ ਆ ਕੇ ਫਰੈਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਅੰਡਰਗਾਰਮੈਂਟਸ ਦਾ ਪੈਕੇਟ ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਪੈਂਟੀ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣ ਦਿੱਤੀ। ਫਿਰ ਤੂੰ ਇਹ ਚਾਰ ਪੈਂਟੀਆਂ ਕਿਉਂ ਖਰੀਦੀਆਂ ਅਤੇ ਜੇ ਇੰਨੀ ਛੋਟੀ ਚੀਜ਼ ਖਰੀਦਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਕੁੜੀਆਂ ਇਹ ਪਹਿਨਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਹੋ ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਹੀ ਪਹਿਨਣਾ ਪਵੇਗਾ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਕਹਾਂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਓਕੇ ਬੌਸ।
ਅਤੇ ਹੱਸਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਜਾ ਕੇ ਫਿਿਟੰਗ ਚੈੱਕ ਕਰੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੂੰ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹੇਂਗਾ।
ਰਮਨ: ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੰਨਫਰਟੇਬਲ ਹੋਵੋ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾ ਦੇਣਾ, ਕੋਈ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪਰ ਪਹਿਨਣਾ ਉਹੀ ਪਵੇਗਾ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਉਹੀ ਪਹਿਨਾਂਗੀ ਜੋ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਕਹੇਂਗਾ।
ਉਦੋਂ ਹੀ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਕਮਰ ਵਿੱਚ ਹਲਕਾ ਦਰਦ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਉਹ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪੀਰੀਅਡਸ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਪੀਰੀਅਡਸ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ।
ਉਦੋਂ ਹੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਤੋਂ ਵਿਸਪਰ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕੱਲ੍ਹ ਲਿਆਂਦਾ ਹੋਇਆ ਪੈਕੇਟ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਹ ਕੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਟੈਂਪੋਨਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਪੈਡਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਸਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਵਰਤਦੇ ਹਨ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਇਹ ਇਸ ਤੇ ਲਿਿਖਆ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਪੜ ਲਓ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੂੰ ਇਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਹੈ ਨਾ।
ਰਮਨ: ਹਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਤਾਂ ਫਿਰ ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦੇ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਇਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ, ਤੂੰ ਜਦੋਂ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਖਰੀਦਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਟੈਂਪੋਨਸ ਖਰੀਦੇ ਸੀ, ਤਾਂ ਹੁਣ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈਂ।
ਰਮਨ: ਪੈਕੇਟ ਖੋਲ੍ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਅੰਦਰ ਰੱਖੋ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਇਹ ਧਾਗਾ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਅੰਦਰ ਮਤਲਬ।
ਰਮਨ: ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਪੈਡ ਬਾਹਰ ਰੱਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਉੱਥੇ ਅੰਦਰ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਇਹ ਧਾਗਾ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਥੋੜਾ ਫੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਧਾਗੇ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦੂਜਾ ਅੰਦਰ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਪੀਰੀਅਡਸ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਓ ਮੇਰੇ ਰੱਬਾ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵਰਤਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਜੇ ਇਹ ਅੰਦਰ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਤਾਂ।
ਰਮਨ: ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਇਹ ਅੰਦਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਜਾਣਾ।
ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤਯ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਵਿਸਪਰ ਲਿਆ ਦੇ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਹੀ ਵਰਤ ਸਕਾਂਗੀ।
ਰਮਨ: ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਰਾਂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੁਣ ਸੋਚਣਾ ਵੀ ਨਾ, ਜਦੋਂ ਟਾਈਮ ਆਏਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਖੁਦ ਦੱਸਾਂਗੀ।
ਰਮਨ: ਓਕੇ ਮੰਮੀ, ਮੈਂ ਵਿਸਪਰ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ, ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਟਾਈਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲੈ ਆ।
ਰਮਨ: ਓਕੇ ਮੰਮੀ।
ਹਰਨਾਮ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੋਈ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਮਨਜੀਤ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਖਤਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੇ, ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਮੈਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਹੋ।
ਹਰਨਾਮ: ਮੈਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਰਮਨ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਤੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਇਆ ਕਰ।
ਮਨਜੀਤ: ਠੀਕ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਤੂੰ ਖਰੀਦਦਾਰੀ ਕਰ ਲਈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਥੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
