ਅਪਡੇਟ 18
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਪੁੱਤ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਪਹਿਿਨਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਉਹੀ ਜੋ ਤੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਪੱਕਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ।
ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕੁੜਤਾ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਖਿਸਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਬ੍ਰਾ ਦੀਆਂ ਤਣੀਆਂ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਹੁਣ ਖੁਸ਼।
ਰਮਨ: ਇਹ ਇੱਕ ਚੀਜ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੀ ਚੀਜ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਨੋਟ ਫੇਅਰ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪੁੱਤ, ਏਵਰੀਥਿੰਗ ਇਜ ਫੇਅਰ ਇਨ ਲਵ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਚੇਂਜ ਲਵਾਂ।
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਉਤਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਸਾਰੇ ਨਾ ਉਤਾਰੀ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ ਤਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਵਾਂਗੀ।
ਰਮਨ ਹੱਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਾਰਟਸ ਕੱਢਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਸਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਬਨਿਆਣ ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚੀ ਠੀਕ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਸੋਚ ਲੋ, ਡਰਿਓ ਨਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਵੱਡਾ ਆਇਆ ਡਰਾਉਣ ਵਾਲਾ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਬਦਲ ਲਓ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਨਾਈਟੀ ਨਹੀਂ ਲਿਆਂਦੀ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਲਿਆਇਆ ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਲਈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿੱਥੇ ਹੈੈ।
ਰਮਨ ਬੈਗ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਪੈਕੇਟ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਸ਼ਾਰਟ ਨਾਈਟੀ ਸੀ ਜੋ ਮਨਜੀਤ ਦੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੈਮੀ ਟਰਾਂਸਪੈਰੇਂਟ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੂੰ ਇਹ ਕਦੋਂ ਲਿਆਇਆ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਦਿਨੇ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਸੌਂ ਰਹੇ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਅੱਛਾ, ਮਤਲਬ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਮੰਗਿਆ ਹੈ, ਮੈਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਾਂਗਾ। ਪਰ ਰਾਤ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੰਨਫਰਟੇਬਲ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਇਹ ਲਿਆਇਆ ਹਾਂ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇ।
ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਫੜਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪ ਤੌਲੀਆ ਲਪੇਟ ਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪਤੀ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਚੇਂਜ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਨਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਤਾਂ ਕੀ, ਤੂੰ ਰੁੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈਂ।
ਰਮਨ: ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਦੋਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹਾਂ ਦੇਖਣ ਲਈ।
ਰਮਨ: ਫਿਰ।
ਮਨਜੀਤ: ਤੂੰ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਦੇਖ, ਮੈਂ ਬਦਲ ਲਵਾਂਗੀ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਧਰ ਨਾ ਦੇਖੀ, ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਜੋ ਦਿੱਖੇ ਉਹ ਹੀ ਦੇਖੀ।
ਰਮਨ: ਠੀਕ ਹੈ।
ਅਤੇ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚੋਂ ਕੀ ਦਿਖੇਗਾ।
ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਖਿੜਕੀ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਬਾਹਰ ਹਨੇਰਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਅੰਦਰ ਡੱਬੇ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁਝ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਮਨ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਦਿਖੇ ਉਹੀ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਿਉਂ ਕਿਹਾ। ਫਿਰ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੁੜਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਪਜਾਮੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਮਨਜੀਤ ਸਿਰਫ਼ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਸੀ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕੋਈ ਪੈਂਟੀ ਨਹੀਂ, ਸਿਰਫ਼ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਵਾਲੀ, ਬਾਕੀ ਸਭ ਕੁਝ ਖੁੱਲ੍ਹਾ। ਫਿਰ ਮਨਜੀਤ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਦੇਖ ਕੇ ਪਾਗਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ। ਮਨਜੀਤ ਫਿਰ ਨਾਈਟੀ ਚੁੱਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਹੋ ਗਿਆ ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਇਧਰ ਘੁਮਾ ਸਕਦਾ ਹੈਂ।
ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਚੌੜੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੀ ਹੋਇਆ ਰਮਨ ਪੁੱਤ, ਕੀ ਤੂੰ ਕੁਝ ਡਰਾਉਣਾ ਦੇਖ ਲਿਆ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ, ਸਵਰਗ ਤੋਂ ਵੀ ਸੋਹਣਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿਤੇ ਤੂੰ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ।
ਰਮਨ: ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਫਿਰ ਠੀਕ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਪੁੱਤ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦਿਖਾਇਆ ਜੋ ਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ, ਪਰ ਇੱਕ ਪਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਲੱਗੂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਪੈਡ ਵੀ ਬਦਲਣਾ ਹੈ।
ਰਮਨ ਉਸੇ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਟੈਚਡ ਬਾਥਰੂਮ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਵਾਹ, ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸੋਚਿਆ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਟਰਾਂਸਪੈਰੇਂਟ ਨਾਈਟੀ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਸਿਰਫ਼ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਮਨਜੀਤ ਉਸਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ, ਸਿਰਫ਼ ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ, ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
