ਅਪਡੇਟ 14
ਮਨਜੀਤ: ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਯਾਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਡੇਟ ਭੁੱਲ ਗਈ ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਪਤਨੀ ਵਾਲਾ ਪਿਆਰ ਜੋ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
ਮਨਜੀਤ ਊਸਦੀ ਬਾਂਹ ਤੇ ਮੁੱਕਾ ਮਾਰਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਵਿਸਪਰ ਦਿਓ।
ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਉਸਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵਧੀਆ ਕੁਝ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈੈ।
ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਇੱਕ ਪੈਕੇਟ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਇਹ ਕੀ ਹੈੈ।
ਮਨਜੀਤ ਚੁੱਪਚਾਪ ਬਾਹਰ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜੋ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਰਮਨ ਨੂੰ ਇਸਨੂੰ ਵਰਤਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਇੱਕ ਕਾਗਜ਼ ਤੇ ਪੜ੍ਹਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਇਸਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਖਰੀਦਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੂੰ ਵਿਸਪਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦਿਆ।
ਰਮਨ: ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸਾਂਗਾ।
ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਕਮਰ ਦੁਆਲੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਘਰ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵੇਂ ਕੁਝ ਦੇਰ ਆਰਾਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਫਿਰ ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਪੁੱਤ, ਫ੍ਰੈਂਚੀ ਟਰਾਈ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖਾ।
ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈਂ।
ਰਮਨ: ਟਰਾਈ ਕਰਨ।
ਮਨਜੀਤ: ਇੱਥੇ ਹੀ ਕਰ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ, ਮੈਂ ਵੀ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਫ੍ਰੈਂਚੀ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ ਤੌਲੀਆ ਲਪੇਟ ਕੇ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਉਤਾਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚੀ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਤੌਲੀਆ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਘੂਰ ਕੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਦਿਖ ਰਹੇ ਹੋ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਵਧੀਆ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਇਹੀ ਪਾਇਆ ਕਰੀਂ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਦਿਖਾਓ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੀ।
ਰਮਨ: ਉਹੀ ਪੈਂਟੀ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ।
ਰਮਨ: ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਇਆ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੁਣ ਦੇਖ ਲਊਂਗਾ।
ਮਨਜੀਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੰਮੀ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਚੇਂਜ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੁਆਰਾ ਖਰੀਦੀ ਗਈ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖਦੀ ਹੈ। ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਦੋਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿੱਟ ਆਏ ਸਨ ਅਤੇ ਇਹ ਢੱਕਣ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਿਖਾ ਜਿਆਦਾ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮਨਜੀਤ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਹੀ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੀ ਰਮਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਰਮਨ ਉਸ ਬਾਰੇ ਗਲਤ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਰਮਨ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਇਕ ਗੁਲਾਬੀ ਪਜਾਮੀ ਸੂਟ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦਾ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਇਹ ਚੀਟਿੰਗ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ।
ਮਨਜੀਤ: ਚੀਟਿੰਗ ਕਿਉਂ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ ਉਸਨੂੰ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਫੁਸਫੁਸਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਰਮਨ ਮੈਂ ਇਹ ਪਹਿਿਨਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ, ਪਰ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸਾਂ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਸੈਕਸੀ ਅਤੇ ਕੰਨਵਰਟੇਬਲ ਹੈ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਸੂਟ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਮੈਂ ਮੈਚਿੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਹੈ।
ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ: ਪੱਕਾ।
ਮਨਜੀਤ: ਹਾਂ ਬਾਬਾ ਪੱਕਾ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਦੇ ਆਪਣੀ ਇਸ ਪਿਆਰੀ ਵਾਲੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਜੋ ਵੀ ਕਹੇਂਗਾ ਉਹ ਕਰਾਂਗੀ, ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਦਿਖਾਇਆ ਸੀ।
ਰਮਨ ਮਨਜੀਤ ਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ, ਉਸਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੰਮਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਮਨਜੀਤ ਨੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਚੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਹੀ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਿ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਘੜੀ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਪਾਪਾ ਆ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਪਜਾਮੀ ਸੂਟ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਰਮਨ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਭੇਜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖੁੱਦ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਮਨਜੀਤ ਆਪਣਾ ਸੂਟ ਬਦਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।
ਹਰਨਾਮ: ਕੀ ਹੋਇਆ, ਤੂੰ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਕੁਝ ਨਹੀਂ, ਬੈੱਡਸ਼ੀਟ ਗੰਦੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਬਦਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਕਦੋਂ ਆਏ।
ਹਰਨਾਮ: ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ।
ਮਨਜੀਤ ਪਾਣੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰਨਾਮ ਫਰੈਸ਼ ਹੋਣ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਜੋ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਮਨ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾ ਅਤੇ ਪੈਂਟੀ ਵੀ ਹਨ। ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਭੱਜਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੰਮੀ।
ਮਨਜੀਤ: ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ।
ਰਮਨ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਪੌਲੀਬੈਗ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੈੈ।
ਰਮਨ: ਤੁਹਾਡੇ ਕੱਪੜੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ, ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਤਹਿ ਕਰਕੇ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਮਨਜੀਤ: ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਕੁਝ ਨਾ ਸੋਚੋ।
ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।
ਰਮਨ: ਮੰਮੀ, ਡੈਡੀ ਘਰ ਹਨ।
ਮਨਜੀਤ: ਤਾਂ ਕੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਰਮਨ: ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਤੀ ਨੂੰ।
ਮਨਜੀਤ: ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ।
ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਜੱਫੀ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ: ਆਈ ਲਵ ਯੂ, ਪੁੱਤ।
ਰਮਨ: ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਟੂ, ਮੰਮੀ।
ਅਤੇ ਉਹ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਦੋਨੋਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਮਨਜੀਤ: ਮੈਂ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ।
ਮਨਜੀਤ ਰਮਨ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰਨਾਮ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਮਨ ਟੀਵੀ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨਜੀਤ ਆਪਣਾ ਰਸੋਈ ਦਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਉਸਦਾ ਮੋਬਾਈਲ ਵੱਜਦਾ ਹੈ। ਮਨਜੀਤ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਸੀ।
ਅਗਲੀ ਅਪਡੇਟ ਜਲਦ ਹੀ...
