• If you are trying to reset your account password then don't forget to check spam folder in your mailbox. Also Mark it as "not spam" or you won't be able to click on the link.

Incest Pyaar - 100 Baar

Status
Not open for further replies.

Fâķîřă

Banned
1,207
6,114
143
Bhai logo guru ji thak chuky heen too damni sy malish krwany gay heen update thori deer sy aay gi aka3829 bhiya ny btaya hy lol
Kahen toh baksh do Enigma bhaiya ko , kal chare wale seen ko leke mje le rhhe the aur aaj maalish 😂😂
 
Last edited:

Fâķîřă

Banned
1,207
6,114
143
Ary itna deeply bta rhy thy mn smjha feelings ly rhy heen 🤣🤣 oor apko damni ny apni secret pocket mn daal leena jhaa wo puriya rakhi thi shabber sy ly k lol 😜😜
Dekh lo babita se jada doodh mil jaega aapko lapet lo aapko toh pasand he hai damini 😅
 

Enigma

Well-Known Member
4,125
57,658
173
Update 198
Be-mausam Barsaat

Raat ka jaane kaunsa pehar tha, shayad aakhiri pehar he shuru hua tha jab Rameshwar ji apne bister se uth kar baithak ki bajaye mehmaan kamre se hote hue is bahar wale aangan me chale aaye. Tip-tip wali halki bunda baandi ab kuch raftaar pakad chuki thi lekin utni bhi nahi ki wo ghangor kehlaati. Na toh isme baadalo ki garjana thi aur na jal-bharaav wala jor. Chatt se dhake aangan se thoda bahar nikal kar Pandit ji ne apni hatheli aasman ke niche aise badhai jaise ek chota bacha pehli baar apne jiwan me pani ko barasta hua dekh jaan na chahta ho ki kya ye sachmuch he paani hai.

'Tapish gir rahi hai, koyi dushprabhav nahi.', Hath par bas kuch bunde he ekatrit karne ke baad wo wapis peeche ho gaye. Nange paanv chalte hue ek kone me khadi naram sann se buni charpayi ko ehtiyaat se aangan ke kinare lane ke baad wo usko wahi barish se kuch pehle bicha kar mehmaan kamre me chal diye. Ek takiya liye wo wapis laute aur is baar chehra barasti bundo ki aur karte hue charpaayi par lete wo muskura rahe the.

'Ve Raame, kado di main vaaja maar ri haan. Chal kothe toh thalle aa, tere bapu ji raah vekh re hone khaane di.', Wo lamba charhara yuvak, jiske baal khaas tarah se kinaro se chhote aur baaki hisse par ghane lekin vyavasthit the jaise naya naya rangroot ho. Nichli manzil se aati apni maa ki awaaj sunn kar turant apni langar lagi patang ko dori se todd kar seedhiyon se bhag liya. Patang hawa me jhoolti hui jaane kaha girne wali thi.

"Amma ji, is piddi nu vi bhej diya karo kade. Har vele ya tah eh chulhe kol baitha thussi janda hai ya manji te chipkya rehnda hai. Tera natija ki reha Piddi? Kal tah main aaya he si es karke nai pucheya. Hun peit dard vi nahi teh sar vi thik lagda tera. Jeeb dand thalle aa gayi honi?", Apne bade bhai ki baat sunn kar chulhe ke pas baitha wo 11-12 baras ka ladka lachari se apni maa ki taraf dekhne laga. Hath me chini malai lipti roti thi aur chehre par uska ansh laga tha.

"Raame, tu apne chote praah nu bas jhidki jana? Ae vi pata hai ki mera Kanna thoda ja bhola hai. Hath di sab ungla barabar ni hundi. Roti de naal eh amb (aam) vi ne, Raggi de gharo bhai ji ne bhijwaye si. Yaad naal bata di ohna nu.", Maa toh maa he hoti hai aur bacha chota ho toh usko pyaar jyada drshayegi. Apne seene se us chote ladke lagate hue unhone apne bade bete ko aankhon se he aage kuch bolne se mana kar diya.

"Haan amma ji, ungla tah barabar nahi hundi par ae Piddi lagda ghis ghis ke chichi ungal toh vi chota reh gaya. Es baari vi fail hoya hona, panjvi vich kaun 2 bar fail hunda hai tussi aap he dasso?", Yuvak apni maa se wo kapde ka thaila le kar hanste hue bola toh uska chota bhai maa se lipte hue bola.

"Oh Sangi vi hoya na fail etki paah ji. Oh tah master ji vi raaje toh darde ne es karke agli kaksha vich karta. Sadda har parcha ikko jeha c par bapu ji raja thodi hai.", Ladke ki bholi baat aur nakal karne ka swikarna jitna uske saaf charitra ko bata raha tha utna he dard bhi tha shayad uske mann me ki uske pita raja nahi the jo kuch bhi kar sakte.

"Piddi, bapu ji di asal kamaai toh sab toh milan wali ijjatt or pyaar hai. Tenu ki lagda oh eh kamm tere vaste nahi kar sakde c? Raja ji tah aap ohna nu hath jodd ke milde ne. Ijjatt aur samman toh vadda kuch nahi chote bhai. Ja khed le apne bandra naal, vaja maar rahe tenu lekin din chipan toh pehla ghar kyonki.."

"Bapu ji de saamne kise di ni chaldi. Tussi mere vaste jehdi lili (neeli) burshat laaye ho Lahore toh main oh paa ke java?"

"Gandi na kari bas. Ja pajj ja aur Sangi hora de naal na jyada ghumeya kar.", Bade bhai ki baat poori sune bina he ye ladka ek kamre ki taraf daud gaya. Bahar maa beta bas uski khushi dekh has rahe the. Ekaek us maa ko jaise kuch yaad aa gaya bete dwara thaila utha kar chalne par.

"Raame, tu putt kal he wapas jana? Savere tere bapu ji ne dasseya menu eh.", Maa ki chinta aur pyaar dekh yuvak ne hontho ko dabate hue bas sar hila diya.

"Maa da aashirwad len tah aauna he c amma ji. Tuhade siwa menu samjhan wala hor kaun hai?"

"Jisnu tu hun milan ja reha hai. Tere bapu je keh re c ki agli baisakhi teh gathjod ho jana aur usde agle saal Lakshi nayi haweli di vaddi dhi (beti). Vekh le tu menu pyaar karda hai ja osnu.? Buddhi karan teh lagya na apni maa nu?", Ab yuvak ladkiyon ki tarah sharma raha tha jaise uski chori pakdi gayi ho.

"Main kuch ni jaanda amma. Vyaah di gall vi bapu ji naal hoyi teh ohna ne menu vi ni c daseya kal toh pehla. Tuhade vaste tah tuhada Raame apni jaan kadma vich rakh deve. Inna pyaar main kise nu ni karda chahe fer bapu ji ya guddi.", Yuvak ki gambhirta dekh uski maa ki aankhon me halki nami aa gayi thi lekin fer wo hanste hue chehre se uska chehra thapthapati hui boli.

"Eh tah sama batau puttar ji lekin ek hor hai jisda tu naa nai litta. Teh oh sahdi gall sunn ke thoda gusse vich hai. Oh mera putt Ragu kado da mooh fulaye khadeya?", Dehleej par sachmuch he Raame jitna lekin kuch tagda yuvak khada tha jo naraajgi dikhata hua uski ma ke paanv chhu kar ek taraf mooh karke gussa jahir karne laga.

"Ragghi veere, dekho paah ji mere vaste kinni sohni burshat laaye. Waise eh ek ghadi vi leke aaye ne chamde de patte aali. R likheya osde upar, sone di ghadi.", Piddi itna bol kar bahar daud gaya aur Ragghi akad ke Raame ke paas aata najre fere he uske gala laga aur fir ekdum he usko upar utha liya.

"Ghadi toh kamm ni chalna pandta, amma ne tere toh pehle menu dassya ke mehndi lagan vaali hai tere. Amma ji waise tussi kudi leke aani ya eh kudi deke?", Aur maa in dono ko dekh bas mooh par hath rakhti hansti rahi.

"Roti thandi ho jaani, tussi dona ne fer mudd ke tah andhere toh pehla aana nai. Lekin bapu ji da khayal rakho."

"Vadde General Dyer ne oh. Main vekhda ajj bapu ji nu vi amma. Har vele dabka maari jaande he sahde te. Hun hor ni sehna, sahdi vi koyi zindagi hai."

"Baapu ji main aun he lageya c ji." Raame ne ghabrate hue darwaje ki taraf dekh kar ye kaha toh Ragghi ke bhi totte udd gaye jisne darr ke maare apne dost ko chhod kar amma ji ka hath thaam liya. Darwaje par toh koyi tha he nahi.

"Hahaha. Vekh lo amma es vadde Bhagat Singh nu. Kehnda c ajaad bharat hai. Kithe gayi kaka ji aap ji di oh daleri? Chal hun, pehla roti fer shikaar.", Ghar se dono he hanste hue bahar nikle toh peeche unhe dekhti hui maa ne najar utaari chulhe me kuch laal mirche jhulsate hue.

"Data ji, khush rakhiyo bacheya nu bas.", Maa toh bas duaen he maangti hai apne bacho ke liye, sabhi bacho ke liye. Aur wo dono yuwak tehalte hue kuch he duri par sthith us aakarshak mehal ki taraf badhne lage jiski safed imarat aur us se pehle lamba chauda udhyaan bana tha. Motor-car aur ghode ek taraf bandhe the jo prarthi ya jamindaaor ke the mehal darbaar me aaye hue.

"Raame tu ab lahoriya hai ya fauji?"

"Imtihaan ki wajah se Lahore rehna pada bhai lekin us se pehle 4 mahine Jammu tha. Tujhe toh chitthi bhi bheji thi maine, jawaab nahi aaya.", Raame cycle ka handle pakde chal raha tha aur Raaghe kandhe par ek nali wali bandook aur cycle ke peeche rakha thaila pakde hue.

"Tere bapu ji ne meri bhi dhibri tight karwa di be. Jiji ka byaah kya hua, pita ji ne kaarkhane bhejna shuru kar diya mujhe. Aaj savere khud bapu ji bol ke gaye the pita ji ko tere aane par wo mujhe kaarkhane na bheje. Chithi ki baat karta hai tu bhai, main toh usko har roj padhta hu."

"Tu kabse aisa ho gaya be lomad? Ishq toh nahi ho gaya kisi gujari ya bakri charane wali se? Hahaha..", Raame ke majaak par Raaghe bhi muskraya lekin thodi gambhirta fir bhi chehre par thi.

"Oye bol na kya pareshani hai bhai? Main karta hu baat pita ji, tu vilayat chala ja jaise tu chahta tha."

"Ab nahi chahta be main kahi bhi jana. Aur Jagirdar Raghuvir Singh ke itne bure din nahi aaye ke wo gwalano se ishq ladaaye. Lekin ho toh gaya hai bhai.", Uski baat sunte he Raame hairat se apni jagah par he ruk gaya cycle pakde. Thodi aage pahucha Raaghe urf Raguvir jis tarah se muskuraya tha usme dard jyada aur khushi kam he thi.

"Sach bhai? Tu pareshan matt ho. Main sab sahi kar dunga aur tu kuch bhi mat kariyo. Main kaise bhi karke tere ghar wo rishta paucha he dunga. Lekin dekh pehle bol deta hu ki baisakhi tak kuch vi ulti seedhi harkat matt kariyo. Waise hain kaun ye sahiba jinhone hamare bhai ko itna badal diya ki wo kaam par jaane ke bahane khud banata hai aur naam pita ji ka?"

"Main jaanta hu ke tu aisa kar sakta hai Raame par tune baisakhi tak samay liya hai toh main naam holi pe bataunga. Waise suna hai Lahore ki mutiyare vilayati memo se bhi sundar dikhti hai?"

"Main unhe dekhne gaya tah kya? Aur agar tu jaan na he chahta hai toh sunn le bhai ki unke jaisi he idhar hai. Bas thodi ajaadi hai udhar wale college me jaise humne rajdhani me dekha tha kuch us tarah he. Mera jaha imtihaan tha waha bhi 30 me se 5 ladkiyan he thi. Idhar toh maine nahi dekha ki koyi 8 jamaat se upar ladkiyon ko bhejta ho. Haan yaha ameero ke ghar shikshak khud padhane chale jaate hai toh unhe jarurat bhi kya bahar bhejne ki."

"Aaye haaye meri Ramiya. Tu toh badi baatein karne lagi 2 shehar dekhne ke baad. Thikane par milta hu tu itne is rajnigandha ko saaf kar, main bapu ji ko roti deke andar wale raste se aaya 15 minute me.", Raaghe wo kapde me bandhi bandook Raame ko saunp kar thaila liye seedhe raste ho liya, apne dost ka jawaab sune bina.

'Teri marji. Waise toh kehta rehta hai baapu ji se saamna he na ho aur yaha aate he jaane kyun paanv nahi rukte. Chal Rajni aaj bade dino baad hath lagi hai, 10 bar chalane se pehle toh tujhe bhi nahi chhodne wala.', Cycle par sawaar hota Raame bade utsaah se apne kandhe par tangi us bandook se baat karta hua mehal ke kinare wale kache raste par tej paidal maarta hua jaane laga. Is raste se he toh wo jungle aata tha jidhar dono bhai ghanto matargashti karte the, duniya ki najro se dur reh kar. Bachpan se he bas yahi ek shauk tha dono ko jo ekaant ka sathi aur samay bitane ka behtareen jariya tha. Mehal ki diwar peeche reh jaane par bhi ye ye vishaal baag kahi jyada bada tha jisme cycle sawaar Raame dakhil hua. Isko paar karne pe he wo ghana jungle aata tha jaha ek taraf nadi aur uske aage is taraf se bhi ghana jungle, janwaro aur junlgee phalo ke vriksho se bhara. Beech me 3-4 sipahi jarur mile the par unhone salaam kiya kuch poochtach karne ki jagah. Ye sabhi jaante the is yuvak ko aur unke pita ka rasookh bhi.

"Eshar ji.", Abhi wo ghane baag me dakhil hota thoda aage he aaya tha ki is kareeb se aayi awaaj par cycle ke dono break daba diye. Mooh ko dhake ye jawaan daasi uski parichit he thi.

"Ji Kosi jiji? Aap yaha akeli?", Raame har taraf dekhne ke baad thodi duri se he pooch raha tha. Aksar yaha mehal ki rajkumaria bhraman ya khel-krida ke liye aati thi. Aur unki maujdgi me purush toh kya swayam shahi sewak ka bhi udhar aana mana tha. Yahi wajah thi Raame dwara is jagah ki padtaal karne ki.

"Udhar agle banere najar karte jana aap. Hum choti maalkin ke sath gaye the lekin wapis aane se pehle thoda jaldi me nikle the. Waha choti maalkin ki koyi khas cheej kho gayi hai. Aap dekh aaye jara, hum idhar intjaar karte hai."

"Bahot atchi baat hai. Main aata hu abhi laut kar.", Raaghe ne toh samay lagana tha aur Raame kisi ko kabhi mana bhi nahi karta tha isliye sabse usko pyaar aur ijjatt mili thi. Cycle ke paidal fir se chalu the aur kuch duri par wo banera jo ki ghane vriksho ka ek bhul-bhullaya he tha jaha mehal ki yuvatiyan aksar luka-chhipi khelti thi apni sewikaon ke sath. Cycle ek taraf girane ke baad Raame us banere me satarkta se dakhil hua toh uska yaha bhejne wali daasi aanchal me mooh chhipaye muskurane lagi. Wo dono rasto par najar bhi rakhe thi jaise ab udhar kisi ko jaane nahi degi.

'Ye Kosi jiji bhi hamesha kuch na kuch ulta sidha kaam bata deti hai. In jhaadiyon me kya khakh milega kuch?', Khud se ulajhta hua Raame is saaf suthri jagah ke sath kareene se kate 8 feet unche jhaad ke tedhe medhe diwar se bhul-bhulaiyya ke jyada he bhitar chala aaya. Kimti vastu toh kya yaha kankar pathar bhi na tha.

"Maafi chahte hai aapko pareshan karne ke liye.", Is meethi awaaj ne Raame ke dil ko jaise athaah thandak se bhar diya. Aankhen moond kar jaise wo ye jaanchna chah raha tha ke kahi ye pas uske antarmann ki he toh awaaj nahi. Aankhen khulne par saamne jo tha wo sach he tha. Shahi audhni me chehre ke aage parda karti un mom si naajuk mulayam ungliyon ka he didaar hua tha. Dusra hath pallu me ungliyan kasta jaise jahir kar gaya ki haalat inki bhi kuch thik nahi par chahat kuch adhik thi is sharam ke saamne.

"Aap.. Aap humse maafi maang kar hum dono ko sharminda kar rahi hai Rajkumari ji. Aap bhi wahi mulyavaan vastu dhoondne aayi thi?", Raame 2 kadam peeche ho gaya tha aur aisa hona laajmi bhi tha jab saamne mehal ki sabse badi rajkumari khadi ho.

"Aap bhi uphaas karenge hamara? Pita ji ne he sandesh bhijwaya tha ke aap wapis aaye hai kal.", Parde ke paar wo jhuki hui ghani aur lambi palke jitni khoobsurat thi utna he wo chehra. Raame ne bas ek pal he ye dekhne ki jehmat ki aur najre fir se unse dur.

"Jo vastavikta hai wo toh nahi badli ja sakti rajkumari ji. Hum mehal ke mulajim ke suputra hai aur aap waha ki maalkin. Pita ji aapke paas sandesha pahuchane ki jehmat kyun ki?"

"Jaise aap jaante nahi? Rishtey se pehle toh aap hamara uphaas udaane se nahi chookte the aur aaj jab hum aapke ho chuke hai toh ye mulajim aur raja wali baat kaha se aa gayi? Humne raja sahab ko pita ji nahi kaha tha, jaankari ke liye bata dete hai.", Raame dil he dil khush ho raha tha apni is hone wali biwi ki baat sunn kar.

"Baisakhi sirf 10 mahine dur rajkumari ji. Rishta tabhi pakka hoga aur hum chahte hai ki ye 10 mahine kal he poore ho jaaye toh behtar hoga."

"Ye baat bilkul sharafat wali nahi hai aapki. Kaayde ke hisaab se toh us din bhi bas rasam he hogi. Aapne hamare pita ji se vachan jo le liya hai shiksha poori karne ke baad he hume yaha se le kar jayenge. Pehli kabhi aapki yaad nahi aayi hume, par ab hume yaha kuch atcha nahi lagta. 2 varsh pankha laga kar nahi udte aur hum itne majboot bhi nahi ke itna samay yaha reh paaye jab aapke ho he chuke hai. Aapka vachan hamari jaan...", Un aankhon me aansu aane ki deri he thi ki Raame ne raaj-dharam, samaj ke niyam aur buniyadi asool prithak karte hue is rajkumari ko apni baahon me bhar liya. Pehli baar dono ne ek dusre ka dil mehsoos kiya tha aur wo halki halki boonda baandi jiski ummeed he nahi thi pehle, dono ke pyaar ki sakshi thi is ekaant me.

"Tum hamari ho Lakshi aur hum tumhare. Ye jiwan us din he hume saunp diya gaya tha jis din humne isko surakshit kiya tha. Raaj-adhikri ke baad ye rishta tabhi maanya ho sakta hai jab vivaah sena-pramukh se ho. Humne ye sirf aapko paane ke liye kiya hai Lakshi, sirf aapko. Vaada karo ki hum kisi bhi barsaat me uski tapish mehsoos na kare. Tumhare aansu ye kudrat bhi nahi dekh sakti toh ye Rameshwar..Ye Rameshwar toh is poora he tumse hua hai. Ye kaise sehan kar sakta hai apni ardhangini ki sajal aankhen?"

"Aapko dandit kiya ja sakta hai, hume hath lagane ki himakat par!", Sthiti ka bhaan hote he rajkumari fir se sharam ka labada audhe alag ho gayi. Baarish ki bundo ka in dono par he koyi asar na tha.

"Hum gunaah kabool kar lenge aur keh denge ki saja me hamari Lakshi hamare sath bhej dijiye."

"Hahaha.. Hum nahi jaane wale fakir ke sath. Aapke dada ji ki haweli se baraat leke aaoge tabhi hamara hath milega. Lahore se hamare liye toh kuch liya nahi hoga?"

"Baraat bhi aayegi aur tumhe leke bhi jayenge. Lahore se ye leke aaya tha main, kalaai ka akaar toh nahi pata par andaaje se.", Kameej ke bhitar hath daalne ke baad jism se bandh kar chhipaye wo khoobsurat swarn kangano ki jodi Lakshika ki hatheli par rakhi toh wo parde ki aut se kabhi Raame toh kabhi un kangano ko dekhne lagi.

"Ye bahot mehnge hai aur hum inhe kaise le sakte hai? Ye liye kaise aapne? Itne paise? Cycle bech di na aapne?", Lagatar sawaalo se bachne ke liye Raame ne sach bol he diya.

"Wajifa mila tha aur 8 mahine ki tankhwah bhi jodd kar rakhi. Usme bhi dono nahi mil rahe the toh cycle bechni padi. Ab uski jarurat bhi nahi hai, fauj me cycle mili hai hume aur ek ghar pe pehle se hai. Par jabtak ye shahi kalaai me nahi honge itne inki kimat kuch bhi nahi."

"Pehna dijiye. Kya hum ek Diya ko de sakte hai? Kaayde se toh haq hai uska bhi aur hume ek kalaai ki he aadat hai."

"Jo dil kare wo karo. Sab tumhara he hai Lakshi aur Diya se hume bhi lagaav hai. Jaanti ho us pagli ne hume pichli mulakaat me 'jija ji' ki awaaj he laga di thi. Bhala ho ki aaspas koyi tha nahi. Tumhare hath kuch jyada he najuk hai Lakshi."

"Hath pakadne ke bahane abhi se shuru."

"Humne pehal nahi ki thi aur ye lijiye Rajkumari Lakshika ji, aapke sewak ne kaam poora kiya. Ab aap dusri taraf se nikaliye aur hum yahi se vann ki aur ja rahe hai. Yaad aaye toh patra likh dena, Kanna ya Raghu mujh tak pahucha denge. Chalte hai.", Raame jaane ke liye muda toh is baar Lakshika ne he hath thaam liya.

"Likh nahi paayenge par koshish karenge. Aap jaldi aana aur ek bar fir soch lijiyega dipawali tak."

"Jarur lekin vachan nahi todd sakte. Mehal me aane ki ijajat hansil kar sakte hai aapke liye. Dipawali par mulakaat hogi. Waise Kosi jiji ko kya kehna hai?"

"Ye dekhiye hamari kalaai me ek hai aur dusra dupatte me. Humne aapse pehle dhoond liya jo khoya tha. Intjaar rahega.", Lakshika najro se pal me he aujhal ho gayi thi kyonki ye jagah uska dusra ghar thi. Raame sar kujhata kabhi hansta toh kabhi kuch sochta hua bahar nikla toh saame shila par baithe Raaghe ko dekh hairaan reh gaya.

"Tum yaha kaise?"

"Bhabhi aise he milne chali chote pandit? Arre tum apne vachan dete rehan lekin hum toh bina kahe poore kar dete hai. Dekh lena be Raame, teri shaadi me aasman ko goliyon se challni karke baarish na karwa di na toh mera naam bhi Raghuvir nahi."

"Chal be shekhchilli, aise baarish ho jaayegi kya? Uske liye baadal hone jaruri hai paani se bhare. Goli voli waha tak maar nai kar sakti."

"Abe aaj bhi toh baadal nahi hai par ye baarish kyun ho rahi hai? Maa kehti hai pret ki shaadi hoti hai jab aisa hota hai. Kahi tu aur bhabhi .. hain bol dena bhai pehle he.. Hahaha.."

"Abe thehar tu jara tere pret main utarta hu. Waise ye barish garam hai yar aur tej bhi nahi. Aisa kaise hota?"

"Na tune vigyaan padha aur na maine. Abe baras rahe hai bhosdi wale toh barasne de na be."

"Tu gaali mat diya kar bhai. Kisi din dandit kar denge pita ji ya baapu, agar unhe pata laga."

"Aur wo jo peene ke baad madhur sangeet sunate rehte hai. Oye Raame aaj daaru peeyega? Kal toh tu jaane he wala kyun na .."

"Jis din tu sabse jyada khush hoga na bhai, us din he main ek baar tere liye is buri bala ko hath lagaunga. Aaj tu pareshan hai aur iska ilaaj sharaab nahi shikaar hai. Aur barish me toh aisa karne me maahir hai.", Raame aage badha he tha ki jaise kisi gehri khaai me ja gira. Andhere se nikalne ki asafal koshisho me laga wo jaane kitni der tak girta raha aur fir ekdum saamne halki roshni jaha barish nahi thi. Ye koyi ghar tha aur saamne bagicha.

"Kabse awaaj laga rahi hu ji, aap jaag rahe ho ya so rahe ho? Andar itni garmi bhi nahi thi jo yaha khule me ke pasar gaye wo bhi khaat pe na dari na chaadar. 4 baje uthi thi lekin aap dikhe nahi toh socha bathroom gaye honge par kapde le kar idhar aayi toh aapko soye paya. Aap thik ho na ji?", Apni ardhangini ke chintit se chehre ko dekh Rameshwar ji muskuraye jiska matlab tha ke wo thik hai.

"Pehle bathroom jaane ki wajah se neend khul gayi thi bhaagwan aur fir wapis jaane laga toh Banwari ya diwar ke sath khada dikha. Lita liye saale sahab ko aur karne lage tumhari shikayat. Kab neend aayi fir pata nahi laga aur dekho aaj hum pehli baar tumhare baad uth rahe hai. Waise barish atche se nahi hui."

"Aap aur aapka Banwari. Aur isko barish bolte hai? Naaspiti kam se kam bagicha he bhigo deti lekin utna bhi na hua. Chalo aap jao nahane, main pehle rakh du udhar. Aapne kahi phone bhi karna tha 5 baje.", Kaushalya ji apne bhai ke jikar par khush hoti hui bahar wale bathroom ki taraf chal di par peeche charpai par baithe Rameshwar ji ne anjaane he hath aage aasman me badhaya toh jaan kaise wo 2 tapke hatheli par aa gire. Shayad aasman ya diwar me atke reh gaye honge.

'Thande ho chuke hai jaise kahi jyada he gehraai se nikle ho. Suchha Singh maano bhai tum hukum apne naye mukhiya ka. Hum toh chale nahane.', Dono bunde apne sar pe vaar kar Pandit ji charpaayi wapis uski jagah khadi karne ke baad takiye kamre me pahuchate hue nityakram me masroof ho gaye.
.
.
Gaanv me 3 baje gehan andhkar he tha aur is taraf bunda-bandi halki na ho kar kuch tej hui thi lekin ghanta bhar raftar se barasne ke baad ab bas halke chhinte he aasman se girte jameen ki bachi khuchi tapish mita rahe the. Gehan sannatte me har ghar utna he khamosh tha aur kuch hadd tak waisa he haal is haweli me tha. Damini athak prayaas ke baad kareeb 12 baje soyi thi aur us se kuch pehle he Aanchal. Meena ne jarur ek baar pashuo ke baade ki jaanch ki thi us dauraan lekin ab ye sabhi log apni meethi neend poori karne me jute the. Bas ek shaksh tha jiski aankh kuch harkat hone ki wajah se khul chuki thi. Anamika ko apni baah par sulaye Arjun ko uthna he pada jab Niketan ne neend me he bister geela kar diya.

'Arre yaar tu sachmuch khatarnaak insan hai. Chal ab teri mummy ki neend mat kharaab karna ro ro kar.", Arjun ne paya ki bister utna geela nahi tha bas Niketan ka nichla kapda ek taraf se jyada bheega tha. Anamika uski baahon me sukhad neend leti jaise is sabse bekhabar thi aur kab uske sar ke niche takiya laga kar Arjun Niketan ko goad me liye bathroom chal diya, wo bekhabar rahi. Waise bhi bechari akeli he sara din itni badi haweli ke anginat kaam bina sawaal karti rehti thi aur ek chote bache me maa hone ke naate ye apne aap me ek akele insaan ke vash ka nahi tha. Kabhi kabhi toh ganimat se aisi neend milti thi aur agar usme he khalal padd jaye toh fir kya jiwan.

'Tere susu ka he samajh nahi aata. Neend me bhi tujhe karwaya tha aur us se pehle bhi tu hanste hue tanki khali gaya tha apni maa ki goad me. Abe ittu sa toh tu hai fir bhi sara din jab dekho ek he kaam.', Arjun jis tarah se uske sath dhimi awaaj me baatein karta hua geele toliye se saaf karne ke baad vastra bandh raha tha, wo chota bacha apne paanv hilata hanste hue kilkariyan maarne laga.

'maja aata hai tujhe sabko kaam me lagaye rakhne me? shaitaan kahi. Teri mummy pe taras khaya kar thoda, haan daadi aur bua pe jitna marji kar. Ab tujhe bhookh lag gayi hogi? Pehle peit bharo, fir khali karo. Sahi kaam hai tere pas. Chal ab shor nahi karna..', Arjun dabe paanv usko wapis kamre me toh le aaya lekin ab wo kare toh kare kya. Ek taraf toh jagah thodi gili thi aur dusri aur Anamika chain se soyi hui.

'Maaf karna chachi lekin apne liye nahi kar raha.', Arjun ne badi aahista se gown ke saamne ka bhaag anavrit kiya jaha wo dugdh-bhare stann the lekin bahrpoor koshish ki thi ki wo udhar na dekhe. Kapda bas itna he hataya tha ki ye bacha apne bhojan-sthal ko pehchan sake aur usko takiye pe litane ke baad khud us geeli jagah se bachte hue bister ke kinare pasar gaya. Jagah bas itni he thi ki wo karwat se let paya. Niketan sharart karta hua dudh chusakne ke sath apni nanhi nanhi ungliyon se kabhi Anamika ka chehra khinchta toh kabhi wo seene ka vastra jo mooh par aa rukta. Arjun ne stann ajaad he kaha kiye the? Anumaan se he bas chain khol kar ubhre agra-bhaag se kuch niche ka hissa khola tha.

"Nahi karo na Arjun, sone do.", Ab ye awaaj sunn kar palat ke leta Arjun chaunk utha. Anamika samajh rahi thi ki Arjun uske sath athkheliyan kar rahi hai. Lekin wo fir bhi nahi palta aur jab Niketan apni koshish me safal hone ke baad itminaan se poora nipple hontho me dabata doodh chusakne laga toh Anamika ne neend me he us ubhar ko bahar karte hue apne bete ko atche se apne seene se lipta liya. Arjun ne aage koyi awaaj sunaai na dene par chain ki saans lete hue aankhen moond li. 10 minute he gujre the aur Anamika ne jaise he stanno par harkat band paayi usne aankhen khol li. Bacha so chuka tha jaise usko bas itni he bhookh thi. Lekin Arjun ko itni dur aur wo bhi thodi si jagah me simat kar mooh fere soye dekh Anamika ko aisa laga jaise ye 3 feet ki duri na hui hajaro meel hue. Niketan ko savdhani se ek taraf sulane ke baad bister chadhne wali or takiya lagane ke baad wo dono ke beech aayi toh bister choti si jagah par namiyukt tha. Uski parwah na karte hue Anamika ne Arjun ko apni taraf halke se he dabaya toh wo sidha ho gaya. Aankhe halki si kholte hue Anamika ko puri tarah jaga dekh wo hairaan tha aur uska yu us par jhukna? Gale se niche vastra abhi tak band na tha jaha bina pinjre ke dono kabootar ajaad the aur unki kuch jhalak uske saamne.

"Aapko uthana nahi chahta tha. Nikku so gaya?"

"Mujhe neend kaise aati fir? Wo so gaya ab mujhe sona hai.", Anamika ne paanv seedhe karte hue ek hath Arjun ke seene par giraya aur ab fir se wo uske aagosh me thi.

"Aapke jaha soyi hai waha kuch gilapan hai. Isliye maine idhar karwat li thi. Aur sorry, mujhe wo karna pada jo shayad thik nahi tha par yakeen kijiye maine udhar najar nahi ki.", Arjun safaai dene ke sath thoda vyavasthit hote hue Anamika ko poori jagah de raha tha. Bacha jyada duri pe nahi tha inse.

"Tumne waha bhi yahi kiya tha meri neend ki wajah se aur tab usko bhookh nahi thi aur soya raha. Aaj bhi jyada bhookh nahi thi par neend tabhi aati hai agar jyada geela ho jaaye. Waise tumne tab jo kiya wo sahi tha lekin abhi najre mujhe par nahi thi.", Anamika apni he baat kehne ke baad Arjun ki baah par mooh dabane lagi thi. Jaise neend ke asar se wo abhi tak bahar nahi nikli thi aur ye jaan kar ki usne kya bol diya hai, swabhik sharam se wo chehra chupa rahi thi.

"Aap upar jhuki hui thi aur main jaag raha tha isliye ho gaya bas. Fir bhi sorry."

"Bahot maafi maangte ho lekin galtiyan badhti jaa rahi hai. Itni aadat mat bigado meri nahi toh pehle wali zindagi me bhi lautne ke kaabil nahi rahungi.", Anamika ki taang ab Arjun ke upar aa chuki thi ek taraf se aur jism lagbhag ek taraf se uske seene aur pasliyon par tika tha. Awaaj kaan ke itne kareeb mehsoos karke Arjun bhi jaise khud ko sambhalne ki koshish karne laga. Ek khaas ehsaas aur rishta toh panap he chuka tha in dono ke darmiyan jiska naam na Anamika rakh sakti thi aur na Arjun ke vash me tha. Mook swikriti thi jisme jhijhak, apnapan aur aahat premika si thi. Arjun wo vriksh tha jisne ek mrit beil ko apne sannidhya me lete hue punar-jivit kiya tha. Wahi Anamika din prati din usko apne dil me aur jyada gehraai se samaane lagi thi. Uska Arjun ka khayaal rakhna, har choti badi baat aur jarurat ko uske kehne se pehle he tayaar karna is ekaant se kuch alag tha par usme bhi niswarth prem ya pratiphal tha jo Arjun ne uske liye kiya uske badle.

"Kabhi kabhi baat waha tak pahuch jaati hai jaha fir maafi bhi maayne nahi rakhti. Aaine me jarur hum dono apna aks ek sath dekh sakte hai par hakikat bahot alag hai. Aur aapki baat bhi thik hai. Jiwan itna sanwarte sanwarte agar aapas me judd gaye toh na aap wapis pehle jaise ho sakengi na jo chahti hai wo.", Arjun ab dusre hath se Anamika ke chehre aur apne seene par aayi uski kuch khuli julfo ka reshmi ehsaas lene ke baad unhe wapis sahi jagah pahuchane laga. Kuch kshann ki khamoshi ke baad Anamika ne he chuppi todi.

"Jaante ho jis din tum yaha aaye the na us raat he maine tumhare chacha se keh diya tha ke unke jaane ke baad Arjun se keh dena ki wo yaha so jaayega. Maine 5 saal me itni lambi baat unke sath kabhi nahi ki jisme maine kuch manga ho. Unhone khud saamne se kaha ki tum Nikku ka dhyaan behtar rakhte ho aur is wajah se main nischint so sakti hu. kamre se bahar jaate he unhone ye tumse kaha. Tum kya main khud bhi nahi jaanti Arjun ke mere jiwan me tumhare kya maayne hai. Ek aurat ko uska uchit sthaan, wo pariwarik prem, har chote bade pal me bhagidar aur pariwar ka ek chalit sadasya tumne banaya hai. Shuru shuru me ye jab bhi kamre me dakhil hote toh sharab ki durgandh aur bas karwat badal ke so jana. Kitne saal ye chalta raha aur jab ghar ka dabav badha toh kuch waqt ek khamosh sa rishta jodne ki koshish jiska parinaam hamare peeche sukoon se so raha hai. Lekin ab toh dabav bhi chala gaya isliye fir wahi sab ya us se bhi jyada. Bas ek tum ho jiske naam lene bhar se inhe (vinod) naraaj nahi dekha. Varna ek baar himaqat karke sirf teej wale samay apne ghar jaane ka pooch baithi thi. 5 din tak kamre me bhi ghoongat hatane ki himmat nahi hui. Kya yahi sacha rishta hai pati patni ka? Yahi pati dharam hai? Khwahish jahir kar dena apradh hai agar main haweli ki bahu ho toh? Ye niyam beti par lagu nahi hone chahiye? Aur tum kyun ye dharam nibhate ja rahe ho jiske bhavishya wale parinaam mujhe suna kar tum khudko apradhi mehsoos karwao?", Anamika ka sampoorn varnan aur aapbiti sunn kar Arjun ke he dil me tees si chubhne lagi. Sach he toh tha ki 27-28 baras ki ye mahila us vyakti se byaahi gayi thi jo 10 saal bada tha aur uske sath sath jamane ka koyi aisa durugunn nahi tha jo Vinod me na ho. Aur bahu evam beti ke beech itne bade farak toh khud uski he samajh se bahar the.

"Chup kyun ho ab? Haweli ke maalik shayad yaha chaupal jaisa tatkaal fainsla lene me ghabra rahe hai. Aakhir baat pariwar ki jo hai aur ek taraf agar swarg hai toh dusri taraf aapke niyam kyun kaam nahi karte? Shayad main behak gayi hu us prem aur sukoon ki wajah se jo maine tumhare sath paya. Badhchal..", Anamika aage kuch bolti us se pehle he Arjun ne uske vyathit chehre ki taraf badhte hue dono patle honth mooh me bhar liye. Uski aankhen band thi lekin Anamika ne sukhad ehsaas me doobne se pehle dekha ki un band aankhon ke dono taraf se aansu ki choti choti bunde beh nikli thi. Jis baah par leti thi, uske he sahare Arjun ne ab poori tarah Anamika ko apne jism par oudh liya tha. Bahot ehtiyaat aur khamoshi se wo bas Anamika ko apne mook pyaar ka ehsaas dilane laga tha. Dono hath Anamika ki peeth se niche aapas me jode Arjun jaane kitne lamhe gujaar gaya us sthiti me. Khud Anamaika ne he aaj jana tha ki uski samajh se bhi jyada pyaar karta tha Arjun lekin kehna gustakhi thi aur ye haweli pehle kabhi bhi uske adheen nahi thi jiska maalik ab wo tha.

"Ye shabd aainda jubaan par nahi aane chahiye. Kam se kam uski taraf toh dekh lijiye jo hamare pehlu me hai. Jaruri nahi har baat ko keh kar bataya jaaye. Main kitna gehan dekhta hu iska aapko thoda ehsaas toh ho he gaya hoga aur baaki main abhi bata deta hu. Aapne dekha Vinod ko, jo 5 baras me apni ardhangini ko bas ek sukh de paya aur uspe bhi abhimaan lekin khudka sach jaante hue bhi aur bada gunaah karne ko amada hai. Wo aurat jo kal subah se mujhse khel rahi hai aur khel itna khatarnaak ho gaya hai ki wo ab hadd se gujrane wali hai ye bhool kar bhi ki uski maa us se kuch alag chahti hai. Aur wo maa, jisne khud apni is bewkoof lekin taqatwar beti ka anginat baar prayog kiya wo itna majboot naqaab audhe hue hai ki usko utarne se pehle ya toh main sabkuch mita du ya thoda sabar karu. Ye jaante hue bhi ki Damini ne meri maa ki jaan leni chahi main khamosh hu. Main jaan raha hu ki yaha aise bahot se log hai jinke andruni chehre kahi se bhi insaniyat wale nahi hai. Is sabke beech aakhir mere paas agar koyi hai jiske pehlu me main araam kar sakta hu toh aap ho... Wo ye masoom hai jo jab bada hoga toh inke jaisa nahi banega. Main apna pyaar jahir karke kisi ko ye nahi batana chahta ki aap meri kamjori ho. Fir main khamosh nahi reh paunga agar kisi ne galti kar di is pyaar tak aane ki. Lekin haarna padega na mujhe fir.?", Arjun ne jis tarah se sabkuch khol kar Anamika ke saamne rakh diya tha wo toh hatprabh he reh gayi. Apni saas ka ghinona sach toh jaise usko bhi utna nahi pata tha. Wo abhi bhi uske jarurat se bade jism par leti hui thi bas chehra thoda upar uthaye.

"Itna kuch jaante ho aur fir bhi yaha akele aa gaye? Ye log chahte kya hai aur tabhi tum wo sab kar rahe ho jo ye chahte hai?"

"Aapko apna sach bhi toh nahi pata. Main toh bas apne hone ka kartavya nibha raha hu lekin aap ek aashiq ki sanak ka parinaam ho. Khoobsurati bhi waisi he jaisi unhe yaad hogi aur naam toh hai he Anamika. Iske siwa koyi dusri wajah nahi hai ki aap haweli ki bahu ho. Aur main sirf ye baahri aavarn ko jaanta hu, iski gehraai me jaane wale jo raste hai unka shayad in logo ko bhi nahi pata. Haweli ki bahu aap he rahogi lekin itne wo tapish andar he rakhna jisme jhulas rahi ho. Mera pyaar bhi usko poora sukoon nahi de sakega. Jaise aajtak rehti aayi ho, wahi kuch samay barkaraar rakhna bas.", Arjun ne is baar athche se Anamika ko apne aalingan me bhar liya. Khud-ba-khud Anamika bhi uske seene se lipat gayi. Wo insaan tha bhi haqdar ko uska haq dene wala jiske khudke raaste abhi syaah gehre andhkaar se bhare the lekin wo jaanta tha ki jald he ek kadi hath lagne wali hai. Kuch waqt Anamika uski baahon me sukoon se leti rahi.

"Mujhe aaj nashte par mehal jana hai. Jab aap uthne lage toh mujhe bhi jaga dena.", Arjun karwat karte hue Anamika ko wapis bister pe le aaya seene se. Lekin wo alag hone ki jagha apne gaal uske hontho par bahot aahista se sehlane ke baad chehra thik saamne le aayi.

"Mujhe kiss karna sikhaoge jaise abhi kiya?", Aur Arjun naa me gardan hilata muskurate hue mana karne ka dikhawa karne laga toh khud Anamika ne he ye jokhim uthaya. Lekin is chumban me tadap ke sath sath maun swikriti thi ki Anamika is khamosh jung me hamesha uske sath hai aur paas bhi. Arjun jitna uske pehlu me khone laga, Anamika ki chahat utni jyada badhti gayi. Arjun ka hath peeth se sarak kar kapde ke upar se Anamika ke pusht kulhe par aaya jo paanv wo uske upar rakhe the, khud Anamika ne apne hath se uska hath waha majbuti se daba liya. Na koyi harkat karne di na alag kiya. Vinod sachmuch andha tha jo itni behtareen premika ko na pa saka jo 7 fero se uski biwi toh bani par uske durachar ne bas jakhm he diye the, pyaar Arjun ne sikhaya.

"Ummm", Ye pehli awaaj thi aur ab hontho ki jung jiwha dwand tak badh gayi. Majboot bade panje me apne kulhe ka maans jakde jaane se he Anamika kaanpne lagi. Wo khud ko he Arjun me samahit karne ka pryaas karne lagi thi jaise wo is duniya me ab astitva rakha he na chahti ho. Jald he wo shaant ho kar Arjun ke seene me fir se dubak gayi. Hath sirf Arjun ka he ab us khaas jagah tha.

"Tumhe uske sath nahi dekh sakti bas itna dhyaan rakha. Majburi me ho sakta hai wo tumhare liye jariya ho aage badhne ka par koshish karna ki waisa is ghar me na hone paaye.", Arjun ne bhi ye sunn kar ek baar sthir soye bache ko dekha aur apna hath nitamb se hata kar Anamika ke gaal par rakh diya, sehalate hue.

"Jalan ho rahi thi mujhe uske sath dekh kar?"

"Bardast nahi ho raha tha lekin kaise dur kar sakti thi usko? Wo na biwi bann payi, na beti aur na insaan. Apne bhai ki goad me nirlajjta se baith kar kaise khule-aam apni masoom beti ko daanv par laga diya usne? Aisa pehli baar toh nahi ho raha hoga na? Suna tha ke wo sanskari bhai kis upadhi se pukaar raha tha badi behan ko? Ek pal ke liye toh main kisi ko bhi tumhare pehlu me bardasht kar lu par aise maansik bimaar ko nahi jo ek rishta bhi na nibha paaye. Ek se badh kar ek haivaan hai yaha lekin tum masoom ho chahe jaankari juta kar aaye ho. Inka saamna akele nahi kar paaoge."

"Wo haivaan inse kahi bada hai jo mere andar rehta hai Anamika. Samay aane do, tum he shaant karke inka jiwan bachane wali banogi. Wo upkaar inhe tumhare kadmo me lene ke liye kaafi hoga.", Arjun ne halke se maathe ko choomne ke baad Anamika ko baahon me liye he aankhen band kar li. Anamika fir se ek choti neend lene se pehle kaafi hadd tak sukoon me thi. Wo nahi jaanti thi Arjun kis haivaan ki baat kar raha tha lekin is masoom haivaan ka bada dil aur sachha pyaar bahot tha usko apne bete ke sath baaki jiwan bitane ke liye. Is baar ki ye neend bahot sukoon-daayi thi jo 5 baje he tooti jab Meena ne baade me jaane se pehle bahar darwaje par dastak di. Arjun soya raha aur uske chehre ki masoomiyat dil me bhar kar Anamika peeche hone lagi toh khud he sharam se dohri ho gayi. Seena beparda tha lekin ganimat Arjun soya hua tha. Bister se uthte he ek baar fir wo haweli ki bahu ban gayi thi jo tayaar hone ke baad jab kamre se bahar jaane lagi toh samay sadhe 5 ho chuka tha.

"Arjun nahi utha bahu?"

"Jyada thakaan hogi maa ji shayad kal abhyaas ki wajah se. 6 baje utha deti hu. Fir Arjun ne shehar jana hai 7 baje jaisa mujhe bataya.", Chai ki tray rakhne ke baad Anamika doodh ki balti uthati rasoighar me ja chuki thi. Yahi jiwan tha uska aur is tapish me Arjun thik waisi he barsaat banke aaya tha jo beeti raat hui. Ummeed se pare aur garmi sokhne wali.
.
.
"Aaj toh 6 baje he tatkaal panchayat lagi thi aur suna hai sarpanch ji ne apne he bhai ko bedakhal karne ke sath sath uske hisse ko gaanv sudhaar me lagane ka fainsla diya. Wo toh sharirik saja dene ka bhi fainsla suna rahe the lekin daar ji ne pehli saja he mukarrar ki hai.", Ye manje wale ki dharampatni thi, Nihaal ki mata ji jo gurughar se bahar nikalte waqt Dipa ke sath batiya rahi thi. Dipa bhabhi ke toh chehre se he pata chal raha tha ke gurughar aane ke baad bhi wo ashaant hai. Nihaal ki mata ji ke sath unki beti bhi the, Renam Kaur. Thodi sanjida aur kam bolne wali 21 varshiya yuvti jo apne chote bhai se ek saal he badi thi.

"Shabbir ki bhi khabar lagi mujhe behan ji. Suna hai uski talaash ho rahi kisi mamle me? Aur kya hua panchayat me? Chaupal par lagti toh jaankari bhi milti lekin aaj toh chaupal pe ek bhi banda nahi dikha."

"Dille ne ni bataya tujhe? Mujhe bhi inki baatein sunn kar he pata chala. Panchayat se tere jeth ke sath Dilbag aur Shahid bhi aaye the par Shahid andar aaye bina he nikal gaya Shahid ke he sath. Koyi masla hua hai kya uska tere sath?"

"Nahi behan ji aisi toh koyi baat nahi hai. Bas aapko pata he hai ke kuch mahino se ghar aane ka inka samay he nahi. Pehle bhi toh apni marji ke aap he maalik the.", Dipa bhabhi kal se he jaan na chahti thi lekin puchne ki himmat bhi nahi thi. Par Nihaal ki mata ji ki jagah Reman ne jawaab diya jisko sunn kar dono mahilaye thagi reh gayi.

"Wo koyi naye pradhan ji par humla kiya tha kal akhade me Kamlesh chacha ne, jaan lene ki koshsish thi bhabhi par safal na hue. Paah ji (Dilbag) kisi dabaav me uska sath de rahe the isliye unhe sirf itni saja mili hai ki wo 2 hafte khet me najraband rahenge. Shabbir aur Rangi ki talaash chal rahi hai kuch mamlo me aur dono aksar paah ji ke he khet par aate jaate the der raat. Neela sahi kehta hai ki ye Arjun pradhan samajhdar insaan hai jisne aisi saja sunaai nahi toh aap he jaanti ho ki jaan lene ki himakat wo bhi pind ke maalik ki toh badle me jaan he leni thi. Lekin itna saaf hai ke paah ji ko behkaya gaya tha. Neela har time aajkal Arjun ye Arjun wo he karta rehta hai. Jaane kaisa soorma hai aur 2 din hue ni, 2 panchayat karwa di.", Renam baat kehte kehte he khamosh ho gayi jab dhimi gati se wo khuli jeep chalti hui thik unke saamne aa ruki. Safed kameej, saleti patloon aur paanv me shahi mojri pehn hue wo yuvak apne bhoore chasme ghadi bandhe hath me lene ke baad Dipa bhabhi ka aashirwad lene ke baad Nihaal ki mata ji se bhi waisa karke Renam ko bas namastey karne ke baad wapis gaadi me baith nikal gaya. Us adhbut aakarshan aur uski shakshiyat dekh Renam toh bhochakki he reh gayi.

"Aaya c kal Nihaal de naal. Bada he sahu munda hai Dipa aur samajhdar bhi. Dekh Renam ne bataya na ki Dilbag ki pehle jaanch kari fir usko saja bhi aisi di jo kahi se bhi saja nhi. Rabb bas is nek bande ka khayaal rakhe. Khabar suni hai ke aaj Koki behan ji vi aa rahi hai?", Apni maa ko kisi ka gungaan karte dekh Renam se raha na gaya Dipa bhabhi ka jawaab sunn ne tak.

"Ye munda kaun tha bebe? Jubaan ni thi iske mooh me aur gaadi bas mujhe taadne ke liye roki toh aapne bhi sar pe hath rakh diya?"

"Oh chup kar kamliye, thoda soch ke bola kar. Iski toh baat tu suna rahi thi hamare sath. Arjun puttar tha wo aur tu shayad kal mil na saki is se jab ye ghar aaya tha. Nihaal ka wajifa manjoor ho jana mele me paanv rakhte he jo iski wajah se ho raha. Dipa ka ghar bhi ye dildaar bacha gaya aur tere saamne he iske paanv chhu kar bata bhi gaya ki wo bande ki kadar karta hai apne rutbe ki nahi. Bolne se pehle socha kar thoda.. taadna ki hunda?", Ab Renam lajwaab thi jiske antarmann ne pushti kar di thi ki asliyat me hua iska ulta tha. Wo he dekh rahi thi us yuvak ko itne dhyaan se aur uske dekhne ki wajah se he wo ruka tha jab usne mooh bana kar fera tha.

"Haweli da munda hai, girgit vi nikal sakda. Andha vishwas na kiya karo bebe. Main chalti hu ghar, aap jao bhabhi ke ghar. Inhe bhi toh batchit karni hogi aapse.", Renam wahi se apne ghar ki aur nikal di kyonki aage Dipa bhabi ka he ghar tha. Jo itni der se khamosh reh kar yahi soch rahi thi ki Arjun kis mitti ka bana hai. Gaanv ki sadke is tarah se bani thi ki jitni marji baarish ho paani dhalaan se hota hua ird gird bane 3 johado me he ekatrit hota tha. Aur raat wali baarish ne toh bas mausam behtar kiya tha kichad karne ki jagah. Renam apni he dhunn me ja chuki thi aur ab ye dono mahilaye apne ekaant me thi.

"Tu kuch bol nahi rahi Dipa. Dekh meri saheli hone se pehle main teri chachi bhi lagti hu. Kuch aisa hai jo tu apne me he rakhe hue hai toh bolne se dil halka he hoga. Aaj Raano tak bahar nahi nikali jabki tu khud kehti hai ki andar wo khush nahi rehti."

"Dhyaan he nahi raha behan ji. Ye banda pata nahi kaun hai asliyat me? Jaan lene wale ko koyi kaise maaf kar sakta hai? Aur ye jaante hue bhi main us insaan ki byahta hu wo mera sammaan karke gaya, aapke saamne.?"

"Log toh 2 he tarah ke hote hai Harmandip, atche aur bure. Fir aise naseeb se dikhte hai jo atchhai aur buraai ko ek taraf karke insaan ko insaan maante hai. Nihaal sahi kehta hai uske liye ki wo banda sabki kadar karta hai. Nahi toh jaan lena kaunsa mushkil kaam hai inke liye? Haweli se kitne barso baad koyi mukhiya nikla hai nahi toh bade pradhan ji aur chote pradhan ji he sunn rahe the Vadde pandat ji ke baad, jaisa daar ji ne bataya. Khaas insaan samay toh lete hai aane me lekin wo apno ka dukh dur karke fir laut jaate hai. Dilbag uski najar me saaf hai toh khud he soch ki wo ladka kitna gehrai wala hoga. Tujhe shayad pasnad bhi karta hai, sammaan tha tere liye uski aankhon me.", Dipa ka toh dil ye sunn kar he thanda padd gaya ki Arjun ab us se kabhi juda nahi ho paayega chahe wo milne aaye ya na. Apne charitra aur ankahe vaade se he wo uske dard ko sokh kar dil me utar chuka tha jiska imtihaan jaane wo kaise lene wala kyonki ek vada toh wo bhi karke gaya tha.
.
.
"Kaun ho sahab? Andar nahi aa sakte jabtak mulakaat ka purv-byora na ho.", Arjun jeep me baitha hua us surakshakarmi ki baat sunn kar muskura raha tha. Is bade safed mehal ke charo taraf he ghane bagiche the jaise darjano maali sirf inhe sajane me he dinraat lage rehte ho. Yaha tak pahuchne me bhi usko jyada samay nahi laga tha aur na pareshani hui.

"Dekho register pe kahi XXXX gaanv se kisi ke aane ka likha hai? Ya fir aisa naam jo pehle na suna ho?", Arjun chasma lagaye itminaan se seat par baitha tha aur uske haavbhav dekh ye vyakti mulakaat ke liye bataye logo ke naam dekhne laga.

"Sahab sirf ek naam hai aaj ke liye kyonki aaj raani ma ya Kumar sahab kisi ko samay nahi dete. Aapka naam kya hai.?"

"Gate kholo bhai wo mera he naam hai. Pandit Arjun Sharma.", Jis tarah se aaj pehli baar khud Arjun ne apna parichaya diya tha khud usko maja aa gaya aisa bolne me aur wo vyakti ek aadmi ko ishara karte hue turant darwaje ke saamne aa kar uske kapaat kholne laga. Nahi toh gaadi andar le jana saaf mana tha.

"Dhanyawaad bhaiya."

"Maalik spasht hidayat thi ki aap aa rahe hai aur aapke siwa kisi ko aane na diya jaaye. Kumar Arjun Sharma ji ke naam se parichaya darj hai aur hidayat hai ki aapko mukhyabhaag tak sewak he le kar jaaye.", Wo vyakti toh bhayabhit he ho gaya tha par Arjun saamne un golakar fuharo ko dekh raha tha jo bematlab chal rahe the jabki unke paani se kisi ka bhala nahi ho raha tha. Unse aage he is 30 feet chuadi gulabi pattharo ki sadak par wo praveshdwar tha jaha se mehal me pravesh kiya jana tha.

"Jo jis kaam pe hai usko karne do bhaiya. Hum khud rasta jaante hai aur darwaja khol kar aapne pehle he madad kar di hai.", Arjun ne andar jaane se pehle abhi dekha tha ki ek taraf bahar he surakshakarmiyon ka bankar bana tha jisko wo najarandaaj kar aaya tha. Wo Gaadi ki janch karne aage badh he rahe the ke pehle wale ne unhe hath hila kar aise mana kiya jaise galti matt karo. Arjun hansta hua jeep ka gear daal us chamchamate darwaje ki aur badh chala jaha nashte ke baad uski khojbin shuru hone wali thi. Aaj he wo is se pehle padti us khandhar haweli me jaane ka irada bana chuka tha jiske baare me bhaiya ne bataya tha.

"Haan ji badi jaldi me dikh rahe ho. Ye barso purani jeep aur rasookh jaise yaha ke maalik ho. Beta gaadi mehal se bahar rehti hai. Un haramkhoro ne bataya nahi?", Safed aur bhoore ghode par sawaar ye vyakti kuch pakke rang ka aur jyada he ghamandi tha. Takriban 40 baras ka aur sharir umar ke hisaab se behtar, shayad ghudswari aur kasrat wajah hogi atche khaanpaan ke sath.

"Aapka parichaya janaab?", Arjun uske aadesh ki avhelna karta hua jeep se utar kar ghode ka sar sehlane ke sath wo dhili lagaam dekhte hue bola. Jeep sachmuch thik dwar ke saamne ek taraf khadi ki thi usne.

"Kumar Santosh Singh, samragyi Rani sahiba Saundarya ji ke bhanje lagte hai hum. Aur tum humse hamare he mehal me parichaya maang rahe ho."

"Atcha laga aapse mil kar Santosh ji. Nacheej ko Pandit Arjun Sharma ke naam se pehchan lijiye. Bhavishya me mulakaat aksar hoti rehne wali hai.", Arjun usko wahi ghode par sawaar asmanjas me chhod dwarpaal ki taraf badh gaya. Uske bolne se pehle he us ghani mucho wale vardi-bandook dharak ne adab se sar jhukate hue lakdi ka 10 feet uncha dwar khol diya, hath andar jaane ke lehje me lehrate hue.

"Veerbhan, ye yuvak bina talashi ke tumne andar jaane diya.?", Arjun sangmarmar ke us vishaal darbaar me ja chuka tha jaha kabhi sunwaai hoti thi lekin samay ke sath ye bas ek rajgharane ka hall matra tha.

"Aadesh hai hujur ki Kumar Arjun ji ko pareshani hone par tatkaal prabhaav se barkhastgi ka. Kal se sab tayaari inke he liye toh ho rahi thi.", Veerbhan dwara uchit parichaya milte he ye vyakti turant ghode ko ajaad karta darwaje ki taraf lapka.

"Abe pehle bata deta ullu ke patthe. Ye sachmuch idhar aa pahucha aur main isko he dhamka raha tha.?"

"Hujur, dekh ke toh nahi laga ke aap par dhyaan bhi de rahe the. Somvaar ko yaha aaj se pehle toh koyi nahi aaya jabse main niyukt hua hu. Aur is jalwe se toh swayam rajyapal ji bhi nahi aate ki bade Kunwar sahab ki jagah gaadi khadi kar de. Aagya thi ki koyi roktok na ho. Pata nahi jisne naam poocha tha uski naukri rahegi bhi ya nahi.", yaha toh darbaan he Santosh par bhari padd gaya tha jo uski baat se uttejit hone ke baad jab bhitar daakhil hua toh pehli baar ek alag najara tha uske saamne. Rani maa Saundarya ko gale lag ke milta ye pehalwan sa pandit uske baad waise he Amrita aur Kumar Mahendra se bhi. Vibhinn tarah ke phool toh barsaye ja chuke the itni jaldi he aur khud Rani maa uske maathe ko choomne ke baad uska tilak kar rahi thi.

"Aao Santosh aao aur inse milo. Aap hai Kumar Arjun, hamare ekmatra noor aur Kumar Mahendra samkaksh. Arjun ye hamare mama ji ke pautra hai Santosh, Nalagarh prant ke sanrakshak ke putra. Aajkal hamari sewa ke liye yaha vyast hai.", Is parichaya ne toh Santosh ke jhaant he sulga diye the. Lekin jab swayam rani maa ne parichaya diya ho aur uske baa Kumar Mahendra ne Arjun ko dono hatho se maanik-mayaan wali shahi talwar saunpi toh wo samajh gaya ke kuch bhi galat nahi kaha gaya.

"Kshama chahte hai hamare vyavahar ke liye Kumar. Aapne adhura parichaya diya tha bahar aur hum kisi Pandit se wakif nahi hai. Bhool ho gayi."

"Bhool tumne fir se ki hai Santosh. Pandit ji sarvesarva rahe hai jinka pramukh ansh aapke saamne raha hai. Hum unka naam lene ki gustakhi nahi kar sakte. Diware khud bayaan karti hai ki wo hamare liye pita tulya hai. Dhyaan rahe aisa fir na hone paaye.", Rani maa ki meethi jhadak sirf is wajah se thi kyonki Arjun abhi bhi unko ek taraf se apne sath lagaye tha jaise wo sachmuch unka he ek ansh ho. Amrita toh is pal me bhi mehnge camera se ye tasvire le rahi thi.

"Kshama chahte hai rani maa. Pandit ji parichaya ke mohtaaj nahi hai. Kumar Arjun aapse bhi hume ksham-daan ki aasha rakhte hai."

"Ab aap jarur galat kar rahe hai. Main aapse chhota hu aur aapka haq hai kehne ka. Bas ye dekh lijiye ki bewaqt ghar me sirf wahi aa sakta hai jo aapka apna ho. Galat toh nahi kaha na maine dadi ji?", Arjun ne unhe rani maa ki jagah spasht daadi keh diya tha. Yahi ek pal tha jab wo uske seene se ja lagi.

"Taras rahe the ki tum aisa kahoge hume. Lekin dil yahi kehta tha ki vachan pandit ji ka hai, sukoon de kar he jaayega. Mere vrat aaj poore hue mere bache.. poore hue mere vrat. Amrita, udhyapan ki tayaari karo. Aap sabhi nashta kar sakte hai lekin hum aaj apne bache ko khilane ke baad ye vrat kholenge. Prabhu Shiv, maan he gaye aakhir."

"Narayan kahiye daadi ji. Wo maan gaye isliye Shiv maane lekin main un dono ke sammukh nahi baithne wala. Aapke saamne baith kar intjaar karunga aur vrat ka udhyapan tabhi poora hoga jab main apne hatho se khilaunga. Fir sath me khaate hai.", Arjun jaise chand minute me he yaha adhikar jama chuka tha jo saamne walo ne bhi swikaar kiya.

"Sabhi sewak mehal se bahar ja sakte siwaye khansama ke. Hum poojghar ja rahe hai aur milte hai aap sabhi se kuch samay upraant.", Arjun ko apne sath le jaate hue rani maa ne swayam he uski kalaai par apne rumaal se nikaal kar tulsi ki mala pehna di. Jo jaane kabse unke paas thi. Unke aadesh par khud Mahendra aur Amrita muskura diye lekin ek dusre ko hath upar utha kar dikhate wo vyaktigat hall ki aur chal diye. Santosh aadesh batane ja chuka tha sabko.

"Iski kya mehta hai daadi maa?"

"Ye badi didi ki thi. Aisi he ek tumne apne waha bhi dekhi hogi. Dono ko amma ji ne he di thi ye pavitra tulsi. Didi ne apni mujhe pehna di aur dekho wahi duniya se chali gayi isko dene ke baad. Chhodo wo sab dardbhari baatein. Aaj mera bacha ghar aaya chahe wo ya rehne wala nahi lekin aaya toh hai. Aaj din bhar tum mere sath ho.", Yaha na pehle wala wo kumar sandarbh tha aur na shahi sammaan. Matrtva se bhi adhik sneh tha jaise garam tapti jameen par baarish ho gayi ho. Arjun ne aisi he mala apne dada ji ke paas dekhi thi aur isko dharan karte he usne halke se choom liya. Jabtak ye dono us mandir tak pahuchte waha kaam teji se chal raha tha. Arjun pehle he ruk gaya aur uske sath he rani maa.

"Waise apni pasand se rishta kar rahe ho ya niyati hai isme bhi.? Hum us ladki ke baare me pooch rahe hai jiski aankhen kuch aisi thi?", Rani maa ke sawaal par Arjun he jhemp gaya aur wo uski mohak muskaan dekh jaise unmukt muskuraai.

"Ab kuch bhi kahiye daadi maa, bhagwan narayan aur shiv ke ansh dharan karne likhe he hai toh niyati sahi ya niyam. Dharan toh karne he hai."

"Uttam. Jaante ho hum kab se ye vrat rakh rahe hai?"

"Jabse Saarang yaha se gaya aur dada ji kabhi idhar aaye nahi. Main aa gaya hu na ab toh aap apne jiwan ko bandhano se ajaad paayengi.", Arjun ke aise gambhir jawaab ka toh unhe andesha he nahi tha. Kumar Saarang naam lene ki himakat toh unke bacho ne bhi nahi ki thi aur yaha Arjun usko Saarang keh ke bula raha tha.

"Raja hai wo ab."

"Bhaogde raja ko yahi leke aana hai. Dekhte hai uski niyati me uddhar aapke Shankar karenge ya mere Narayan. Bas dhyaan rakhiyega ki aapki wajah se is dehleej par aaya hu aur aage bhi aaunga jabtak ye hamare beech rahe. Nahi toh kadam dubara is ..

"Nahi beta.. nahi.. maine bas jiwan gujara hai ab aur nahi. Tum jo kaho wo manjoor lekin is abhagin ko aur dukh mat dena. Ye vrat dubara rakhne ki kshamta nahi hai bete."

"Aapke dard se he toh bandha hu main. Bahot baar dekha hai maine aapko dua maangte bas chehra yaad nahi rehta tha. Aap aaj bhi waisi he hai jaisi Raghuvir dada ji ne bataya tha. Khoobsurat, shaalin aur simit, bas wo chanchalta nahi dikh rahi jo unki yaadon me kaayam thi apni Diya ke liye.", Arjun ki rehasyamayi muskurahat aur is vritaant ko sunte he Rani maa ke hatho se wo thali niche ja giri jo abhi uthaai he thi.

"Tum..Tum ho kaun?"

"Aapka wahi Arjun maa.. Raghu-Ram wala Arjun. Pehle wala thoda sa nasamajh tha jo aapke paas aaya hoga toh bhi jaan na saka ke wo kyon yaha aaya. Mara gaya.. nahi wo ghera gaya tha maa lekin is baar.. is baar.. waisa nahi hoga. Is mandir me he aaunga main wapis us kangan ko le kar jo kabhi aapki kalaai par tha. Bas wo chakravyuh ka andruni ghera nahi dikh raha jis ka darr aapke sath jaane kitno ko hai. Wo bhi milega chahe 2 baras lage ya 10. Maa kaha hai toh vaada bhi nibhaunga. Aaj tak un asthiyon ko bahaya nahi gaya. Hum sath bahayenge. Aap karengi aisa?"

"Mere bache.. tu itna bada ho gaya. Tu sab jaanta hai aur tune kabhi mujh tak aane ki koshish bhi nahi ki?"

"Aapki niyati aur ye bhagwaan. Khel toh aap bhi rahi thi na jo 18 ka hote he mujhe gaanv me bandhne lagi thi. ye bhool kar ki is naam ki wajah kya hai? Jaisa chal raha hai waisa chalne dijiye. Bahar aap raani maa hai mere liye aur galti se bhi baat Pandit ji tak nahi jaani chahiye. Jaane se pehle hum haveli ki chabhi ki chahat rakhte hai.", Arjun ne saamne mandir me tayaari poori hoti dekh kadam peeche liye toh Rani maa bhi uske sath is kone me aa khadi hui. Is poore vartalaap me kahi koyi aaspas na tha kyonki ye mandir unke shayankaksh se pehle tha aur us se pehle sirf galiyara.

"Sab tumhara he toh hai beta."

"Galat. Beshak aapne bache goad liye aur dikhave ke pati jo England se kabhi laute nahi, unse unka haq matt chhiniye. Mahendra ji sahi insaan hai aur Amrita ji bhi utni he shaleen jaisi kabhi aap thi. Aakhir me toh maine aise kisse sune hai na ki bata du toh aap yaha rukne wali bhi nahi. Raghuvir dada ji sachmuch badhiya shikari the."

"Hatt badmash kahi ke.. Daadi hu main us hisaab se tumhari."

"Ab rani maa nahi hai aap hamare liye. Unke raajdar eklaute hum he hai."

"Ajju ke sath bura hua beta. Wo nek tabiyat tha aur jab aakhiri bar hamari unse baatchit hui thi tab yahi pata laga tha ke wo college jaane laga hai. Fir ek din wo idhar aaya tha aur hamari bajaye jaldbaaji me sewika se mil kar chala gaya. Aise kisi ke saamne aa nahi sakte the us waqt."

"Us sewika ki toh maut ho gayi hogi?"

"Wo wapis he nahi lauti us samay ke baad. Bas inhonhe (Rameshwar) ne shauk sandesh diya tha aur fir humne khud ko alag kar liya apni manhoosiyat ki wajah se."

"Karo pooja aap apne ishtdev ki. Main jaanta hu ki yaha sirf pyaar mil sakta hai saboot nahi. Khaane ki mej par tabtak unka dimaag khata hu.", Arjun jaane laga toh bhavuk ho kar rani maa ne usko fir se apne seene se laga liya.

"Ye wala nahi marega maa. Isne maa ko dhoond liya hai aur ab jarur wo log saamne aayenge jo is sabke mohre hai. Ghar me he rehna shuru kar dijiye bas.", Arjun ne bhi pratiuttar me unka matha chooma aur us hall ko paar karte hue paini nigaho se sab dekhne ke baad he Kumar Mahendra aur Amrita ke paas aaya. Amrita ne toh khud he uske liye barabar wali kursi khinch kar jataya ki wo uska pansadida hai Mahendra se jyada lekin kahi garmi badh chuki thi is sher ki dastak se.

"Oye kutte ke pille, tu toh kehta tha ke raajshahi ka koyi waaris nahi aur jo hoga wo kabhi aane wala nahi.", ye Santosh tha jo kisi par buri tarah bhadka raha tha mehal se kuch dur ek PCO par.

"Namumkin toh nahi kaha tha chutiye. Thoda tameej se baat kar hum tumhare baap ki umar k hain"

"Ye tameej us se toh jyada hai jitna jaleel main 2 minute me ho gaya. Lekin tumne kaha tha ke wo nahi aa sakta fir ye mustanda bedhadak ghuss aaya mehal me aur wo raani.. wo usko chhati se chipkaye apne shayankaksh le gayi mujhe 10 baat suna kar. Aisa hua na toh fir dekh lena ki main sabkuch bhonk dunga. Ye waaris mujhe manjoor nahi Ramakant ji.", Santosh ne ye naam le kar pushti kar di thi ki wo kis firaag me hai.

"Kya naam bataya tumne is waaris ka Santosh.?"

"Bataya he kaha tha abhi. Sala Arjun hai koyi.. Pandit Arjun kaho ya Kumar Arjun. Dekhne se he he Pushpak se tagda hai par kam umar."

"Wo idhar bhi waaris bann chuka hai Santosh. Pushpak ne he usko apna waaris bana diya hai. Pata nahi sala kaisi kismat le kar paida hua hai jo pichle 18 baras se chain se na so saka ek din bhi aur ye aa bhi gaya dono taraf."

"Udhar bhi aa gaya kya wo Tehshildar?"

"Samajh lo ki saale sahab bhi nahi rok sakte usko aane se. Anamika ki vasiyat barabar thi Bindiya aur Pushpak me isliye unhe hataya tha par ye sala un dono ka waaris ho gaya. 21 ka hote he ye idhar bhi taal thok dega. 10 crore diye isko saaf kar de nahi toh kuch nahi milne wala."

"Itne ke liye toh main tumhe bhi maar dunga. Ek hafte ka time do par idhar mera hissa 50 rahega budhiya ke jaate he."

"Saarang tak baat nahi jaani chahiye. Baaki mil kar dekh lenge. Rameshwar ke is pille ko hatao.", Tehsildar ne phone kaat diya tha iske baad aur Santosh waha se nikal kar apni aalishaan gaadi me baith ab aage ka sochne laga tha. Pret laut aaya tha uske jiwan me be-mausam barsaat ki tarah jiski ummeed he nahi thi.
 
Status
Not open for further replies.
Top