ਭਾਗ - 28
ਹੈਰੀ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਸੰਨਾਟਾ ਛਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜੋਤ ਤਾਂ ਘੋੜੇ ਵੇਚ ਕੇ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਲਾਵਾ ਭਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਵੀ ਜੋਤ ਦੇ ਰੂਮ ਵਾਲੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਵੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਲੋਵਰ ਹੇਠਾਂ ਕਰ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਉਂਗਲਾਂ ਲੈਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਓਧਰ ਲੋਬੀ ਦੇ ਸੋਫਾ ਉੱਪਰ ਇਕੱਲੀ ਬੈਠੀ ਬਲਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਠ ਰਹੀ ਉਥਲ ਪੁਥਲ ਨੂੰ ਸੁਲਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਪਛਤਾਵਾ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਧੀ ਕਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਜੋ ਹੁਣ ਚੁਦਾਈ ਬਿਨਾ ਰਹਿ ਨਹੀ ਪਾ ਰਹੀ। ਉਪਰੋ ਹੈਰੀ ਦਾ ਸਟੈਮਿਨਾ ਦੇਖ ਕੇ ਵੀ ਬਲਜੀਤ ਉਤੇਜਿਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇ ਹੈਰੀ ਨੇ ਜੋਤ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੋਨਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦੀਆਂ ਦਿਵਾਨੀਆਂ ਬਣਾ ਰੱਖਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਸਭ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੈਰੀ ਦਾ ਲੰਨ ਵੇਖਣ ਦੇ ਖਿਆਲ ਆਉਣ ਲਗਦੇ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚਦੀ ਕੀ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਬਹਿਕਣਾ ਹੀ ਆ ਜਦੋ ਉਹ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਪਾ ਰਹੀ। ਇਹਨਾ ਸਭ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਖੋਈ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੇ ਉਸਦੀ ਪੈਂਟੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਲਵਾਰ ਵੀ ਭਿੱਜਣ ਲਗਦੀ।
ਹੁਣ ਉਹ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇਹਨਾ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਖੋਈ ਹੀ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਮਕਾਉਣ ਲਗਦੀ ਤਾਂ ਜੋ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਵੇਹਲੀ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਤੀਤ ਕਰ ਸਕੇ।
ਪਰ ਅੱਜ ਸਮਾਂ ਸੀ ਕਿ ਲੰਘਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਨ੍ਹੀ ਲਈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਵੇ ਕਿ ਉਸਦੇ ਖਸਮ ਨੂੰ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਦੋ ਕੁ ਘੰਟੇ ਦਾ ਹੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਸਮਾਂ ਸਾਲਾਂ ਬੱਧੀ ਲੰਬਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਅਖੀਰ ਘੜੀ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਵੇਖਦੇ ਉਸਨੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਮੁਕਾ ਲਏ ਤੇ ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਖਸਮ ਵੀ ਘਰ ਆ ਗਿਆ। ਜੋਤ ਦਾ ਪਿਓ ਸੁਖਵੰਤ ਸਿੰਘ ਜੋ ਕਿ ਉਮਰ ਵਿੱਚ 45-47 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਤੇ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਸਖ਼ਤ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕੱਦ 5’10” ਸੀ ਹੱਟਾ ਕੱਟਾ ਸਰੀਰ ਪਰ ਢਿੱਡ ਕਾਫ਼ੀ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਦਾਰੂ ਪੀ ਪੀ ਕੇ। ਸੁਖਵੰਤ ਆ ਕੇ ਲੋਬੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦਾ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਉਹਨੂੰ ਪਾਣੀ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੰਦੀ ਤੇ ਫਿਰ ਚਾਹ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ। ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਰੋਟੀ ਬਲਜੀਤ ਜਲਦੀ ਖਵਾ ਦਿੰਦੀ ਸਭ ਨੂੰ ਤੇ ਸੁਖਵੰਤ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਤਰਾ 2 ਪੈੱਗ ਲਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਫਿਰ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੁਛ ਦੇਰ ਜੋਤ ਹੁਣਾ ਨਾਲ ਲੋਬੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦਾ ਪਰ ਅੱਜ ਬਲਜੀਤ ਬੈਠ ਨ੍ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਬੱਸ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਕੰਮ ਮੁਕਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਅੱਜ 8 ਵਜੇ ਤੱਕ ਹੀ ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਮੁਕਾ ਲਏ ਤੇ ਜੋਤ ਹੁਣਾ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਓ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਲਓ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਮਸਤੀ ਕਰਲੀ। ਸੁਖਵੰਤ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦਾ ਕੀ ਅੱਜ ਇਸਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਿਓਕਿ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇਸ ਸਮੇ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਕੁਸ਼ ਸਮਾਂ ਇਕੱਠੇ ਬਤੀਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦਾ ਤੇ ਜੋਤ ਤੇ ਕੋਮਲ ਅੱਜ ਦਿਨ ਸਮੇ ਜੋ ਕੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਇਸ ਵਤੀਰੇ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸਮਝਦਿਆਂ ਨੇ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ।
ਹੁਣ ਬਲਜੀਤ ਸੁਖਵੰਤ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕੀ ਚਲੋ ਜੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚੱਲਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸੁਖਵੰਤ ਜੋ ਕੀ ਖ਼ਬਰਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਟੀਵੀ ਤੇ ਉਹ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ - ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੇਰੀ ਸਿਹਤ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ਅੱਜ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਕੰਮ ਵੀ ਨਬੇੜ ਲਿਆ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਭੇਜ ਤਾ ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੈਂ, ਹੋਇਆ ਕਿ ਹੈ ?
ਬਲਜੀਤ - ਤੁਸੀਂ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੋ ਦੱਸਦੀ ਹਾਂ।
ਸੁਖਵੰਤ ਵੀ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਮੈਂ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਤੇ ਲਾਈਟਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਸੁਖਵੰਤ ਫੇਰ ਪੁੱਛਦਾ - ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੇਨੂੰ ਠੀਕ ਹੈਂ ਨਾ ?
ਬਲਜੀਤ - ਮੈਂ ਠੀਕ ਹਾਂ ਬੱਸ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਸੀ ਇਕੱਲੇ ਵਿੱਚ।
ਸੁਖਵੰਤ ਸੋਚਣ ਜਿਹੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਕੀ ਇਹਨੂੰ ਅੱਜ ਕੀ ਹੋਗਿਆ, ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਕਦੇ ਇਵੇ ਕੀਤਾ ਨੀ।
ਬਲਜੀਤ ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਸੁਖਵੰਤ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਗਦੀ।
ਸੁਖਵੰਤ ਇਹ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹਨੂੰ ਅੱਜ ਕਿਵੇ ਜਵਾਨੀ ਚੜ੍ਹੀ ਹੈ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਲਾ ਮਸਾ ਮਨਾਉਣਾ। ਪਰ ਅੱਜ ਤਾਂ ਬਲਜੀਤ ਆਪ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰ ਰਹਿ ਹੈ।
ਪਰ ਜੋ ਵੀ ਸੀ ਸੁਖਵੰਤ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੀ ਲੋਟਰੀ ਲੱਗ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਬਲਜੀਤ ਭਾਵੇ ਇਕ ਧੀ ਦੀ ਮਾਂ ਸੀ ਤੇ 43-44 ਸਾਲ ਉਮਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਲਗਦੀ ਸੀ ਵੇਖਣ ਨੂੰ। ਗੌਰਾ ਚਿੱਟਾ ਗੁੰਦਵਾਂ ਸਰੀਰ ਤੇ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਅੰਗ। ਸੁਖਵੰਤ ਹਜੇ ਵੀ ਬਲਜੀਤ ਦੇ ਹੁਸਨ ਤੇ ਮਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਬਲਜੀਤ ਦੁਬਾਰਾ ਜਵਾਨ ਹੋਈ ਜਾਪਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸੱਜਰੀ ਵਿਆਹ ਕੇ ਲਿਆਇਆ ਸੀ। ਬਲਜੀਤ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਆਪਣਾ ਆਪਾ ਖੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਸੁਖਵੰਤ ਲਈ ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਹੁਣ ਸਹਾਰਨਾ ਕਿਤੇ ਸੌਖਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਸੁਖਵੰਤ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਹੁਣ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜਲਦ ਹੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਕੱਪੜੇ ਵੱਖ ਹੋ ਕਰ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅੱਜ ਬਲਜੀਤ ਸੁਖਵੰਤ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਚੱਟ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਸੁਖਵੰਤ ਕਾਫ਼ੀ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਹੋਰ ਵੀ ਉਤੇਜਿਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਬਲਜੀਤ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਟਕਾ ਲੈਂਦਾ। ਸੁਖਵੰਤ ਬਲਜੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਕੇ 15-20 ਮਿੰਟ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਕ ਵਾਰ ਬਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸੁਖਵੰਤ ਇਕ ਪਾਸੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ। ਇਹ ਦੋਹਾਂ ਲਈ ਆਮ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਬਲਜੀਤ ਲਈ ਆਮ ਦਿਨ ਨ੍ਹੀ ਸੀ। ਬਲਜੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਅੱਜ ਹਜੇ ਸ਼ਾਂਤ ਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸੁਖਵੰਤ ਦਾ ਸੁੰਗੜਿਆ ਲੰਨ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਹਿਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਤਾਂ ਕੀ ਦੁਬਾਰਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕੇ। ਇਹ ਦੇਖ ਸੁਖਵੰਤ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਅੱਜ ਬਲਜੀਤ ਪੂਰੇ ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤੇ ਕੁਸ਼ ਦੇਰ ਚ ਸੁਖਵੰਤ ਦਾ ਲੰਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਤੜ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਬਲਜੀਤ ਸੁਖਵੰਤ ਦੇ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਚੁਦਵਾਉਣ ਲਗਦੀ। 10 ਕੁ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸੁਖਵੰਤ ਫਿਰ ਤੋਂ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਸੁੰਗੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਬਲਜੀਤ ਇਸ ਵਾਰ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਕਿਓਕਿ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਹਜੇ ਅੱਗ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਨੇ ਹੈਰੀ ਵੱਲੋ ਜੋਤ ਦੀਆਂ ਕਢਵਾਈਆਂ ਚੀਕਾਂ ਗੂੰਜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਬਲਜੀਤ ਫੇਰ ਤੋਂ ਸੁਖਵੰਤ ਦਾ ਲੰਨ ਮਸਲਨ ਲਗਦੀ ਹੈ ਪਰ 2 ਵਾਰ ਝੜ ਕੇ ਹੁਣ ਨਾ ਤਾਂ ਸੁਖਵੰਤ ਵਿਚ ਜਾਨ ਬਚੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਉਹਦੇ ਲੰਨ ਵਿਚ। ਸੁਖਵੰਤ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰੋਂ ਉਤਾਰ ਕੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਲਿਟਾਉਂਦਾ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਕੀ ਅੱਜ ਹੋਇਆ ਕਿ ਆ ਤਾਂ ਬਲਜੀਤ ਕਹਿੰਦੀ ਬੱਸ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ।
ਸੁਖਵੰਤ ਉਸਨੂੰ ਕੁਸ਼ ਦੇਰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਤੇ ਦੋਨੋ ਚੁੰਮਾ ਚਾਟੀ ਕਰਦੇ ਕੁਸ਼ ਦੇਰ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਲਗਾਤਾਰ ਲੰਨ ਮਸਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿ ਲੰਨ ਫਿਰਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਫੇਰ ਲੰਨ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਉਹਦੇ ਚੜਦੇ ਹੀ ਲੰਨ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿ ਬਲਜੀਤ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਸੁਖਵੰਤ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਠਾ ਸਿੱਧਾ ਬੋਲਣ ਲਗਦੀ ਕਿ ਰੋਜ਼ ਦਾਰੂ ਪੀ ਪੀ ਕੇ ਸਰੀਰ ਗਾਲ ਲਿਆ ਤੇ ਸੁਖਵੰਤ ਵੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਲਜੀਤ ਉਠ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰਕੇ ਆ ਕੇ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਪੈ ਜਾਂਦੀ। ਪਰ ਨੀਂਦ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਨ੍ਹੀ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਤਰਾਂ ਤਰਾਂ ਦੇ ਖਿਆਲ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁੱਭੀ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਉਸਦੀ ਅੱਖ ਲਗਦੀ ਯਾ ਨ੍ਹੀ ਤੇ ਉਦੋ ਨੂੰ ਸਵੇਰ ਦਾ ਅਲਾਰਮ ਵੱਜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਉੱਠ ਕੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ।
ਅੱਜ ਫੇਰ ਬਲਜੀਤ ਦਾ ਓਹੀ ਹਾਲ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਵੀ ਨ੍ਹੀ ਸੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਤੇ ਅਖੀਰ ਹਾਰ ਕੇ ਉਹ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਸੋਚਦੀ। ਬਲਜੀਤ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬਲਾਉਂਦੀ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਜਦੋ ਜੋਤ ਨਹਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਗਦੀ।
ਬਲਜੀਤ - ਹੋਰ ਕੋਮਲ ਪੁੱਤ ਕਿ ਹਾਲ ਆ ਤੇਰਾ?
ਕੋਮਲ - ਹਾਂਜੀ ਵਧੀਆ ਆਂਟੀ।
ਬਲਜੀਤ - ਤੇ ਜੋਤ ਕਿਵੇ ਆ ?
ਕੋਮਲ - ਉਹ ਵੀ ਵਧੀਆ।
ਬਲਜੀਤ - ਪੁੱਤ ਓਹਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਪੁੱਛਣ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸੰਗ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਤੂੰ ਬੁਰਾ ਨਾ ਮੰਨੀ
ਕੋਮਲ - ਕੀ ਆਂਟੀ ਪੁੱਛੋ ਮੈਂ ਕਿਊ ਬੁਰਾ ਮੰਨਣਾ।
ਬਲਜੀਤ - ਉਹ ਪੁੱਤ ਕੱਲ ਜੋਤ ਦੀਆ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣੀਆਂ ਸੀ ਨਾ ਉਹ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਫਿਕਰ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਜਿਆਦਾ ਧੱਕਾ ਤਾਂ ਨ੍ਹੀ ਕੀਤਾ ਦਰਦ ਤਾਂ ਨ੍ਹੀ।
ਕੋਮਲ - ਨ੍ਹੀ ਆਂਟੀ ਏਨਾ ਤਾਂ ਚੱਲਦਾ ਨਾਰਮਲ ਹੀ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ। (ਬੋਲ ਕੇ ਕੋਮਲ ਸੋਚਦੀ ਇਹ ਕੀ ਬੋਲਤਾ)
ਬਲਜੀਤ - ਹੈਂ ਪੁੱਤ ਆਹ ਨਾਰਮਲ ਹੁੰਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ?
ਕੋਮਲ - ਹਾਂਜੀ ਆਂਟੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤਾਂ (ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੋਮਲ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀ)
ਪਰ ਬਲਜੀਤ ਤਾਂ ਹੁਣ ਮਨ ਬਣਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਤੇ ਇਹ ਮੌਕਾ ਸਹੀ ਲੱਗਾ ਉਸਨੂੰ।
ਬਲਜੀਤ - ਕੀ ਪੁੱਤ ਬੋਲ ਕਿ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ।
ਕੋਮਲ - ਕੁਸ਼ ਨੀ ਆਂਟੀ।
ਬਲਜੀਤ - ਸੰਗ ਨਾ ਪੁੱਤ ਖੁੱਲ ਕੇ ਬੋਲ ਜੋ ਵੀ ਗੱਲ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਉਹ ਕੁਸ਼ ਨੀ ਆਂਟੀ ਮੈਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤਾਂ ਅੰਕਲ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹੀ ਹੋਵੋਗੇ।
ਬਲਜੀਤ - ਪੁੱਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਇੰਨੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਹੀ ਨਿਕਲੀਆਂ ਨਾ ਤੇ ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਵੀ ਨ੍ਹੀ ਕਰਦੇ।
ਕੋਮਲ - ਫੇਰ ਅੰਕਲ ਦਾ ਹੈਰੀ ਜਿੱਡਾ ਨ੍ਹੀ ਹੋਣਾ ਨਾ (ਕੋਮਲ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੜਬੜਾਉਂਦੀ ਪਰ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਸੁਣ ਜਾਂਦਾ)
ਬਲਜੀਤ - ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਨਾ ਕਿ ਕਹਿਣੀ ਐਂ।
ਕੋਮਲ - ਕੁਸ਼ ਨੀ ਆਂਟੀ ਕੁਸ਼ ਨੀ।
ਬਲਜੀਤ - ਬੋਲ ਵੀ ਹੁਣ। ਕੀ ਨੀ ਅੰਕਲ ਦਾ ਹੈਰੀ ਜਿੱਡਾ?
ਕੋਮਲ ਦੀ ਬੋਲਤੀ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਵੀ ਹੁਣ ਕੀ ਬੋਲੇ।
ਬਲਜੀਤ - ਸਹੀ ਦੱਸ ਕੁੜੇ ਹੈ ਕੀ ਇਹੋ ਜਾ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਦੋਨੋਂ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਾਗਲ ਹੋਈਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ ਹੋ।
ਕੋਮਲ (ਆਂਟੀ ਵੀ ਖੁੱਲ ਹੀ ਰਹੀ ਆ ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਵੀ ਖੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਵਧੀਆ ਕੀ ਪਤਾ ਹੈਰੀ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਬੁਲਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਜੇ) - ਆਂਟੀ ਕੀ ਦੱਸਾ ਹੁਣ ਉਹ ਹੈ ਹੀ ਇਵੇ ਦਾ।
ਬਲਜੀਤ - ਕਿਵੇ ਦਾ ?
ਕੋਮਲ ਆਪਣੇ ਫ਼ੋਨ ਚੋ ਹੈਰੀ ਦੀ ਲੰਨ ਦੀ ਫ਼ੋਟੋ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ - ਤੁਸੀਂ ਆਪੇ ਦੇਖ ਲਓ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਦੱਸਾ।
ਬਲਜੀਤ ਵੀ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਕਿਓਕਿ ਹੈਰੀ ਦਾ ਸੁਖਵੰਤ ਨਾਲੋ ਕਾਫੀ ਤਕੜਾ ਸੀ ਲੰਨ ਦੇਖਣ ਨੂੰ। ਤੇ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਕੱਲ ਵੇਖ ਹੀ ਲਿਆ ਸੀ।
ਕੋਮਲ - ਕਿਵੇ ਆ ਆਂਟੀ ?
ਬਲਜੀਤ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ ਤੇ ਬੱਸ ਦੇਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਕੀ ਗੱਲ ਆਂਟੀ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਦਿਲ ਆਗਿਆ ਲਗਦਾ।
ਬਲਜੀਤ - ਚੁੱਪ ਕਰ ਕਿਵੇ ਬਕਵਾਸ ਕਰਦੀ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਵੇਖਲੋ ਵੇਖਲੋ ਮੈਂ ਕੁਸ਼ ਨੀ ਦਸਦੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ।
ਬਲਜੀਤ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਹੁਣ ਕੋਮਲ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਖੁੱਲ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਛੇੜਨ ਲਗਦੀ ਤੇ ਇਹ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਵਿੱਚ ਜੋਤ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਦੋਨੋਂ ਗੱਲ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਬਾਕੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿੱਚ। ਇੱਦਾ ਹੀ ਆਪਣਾ ਪਿਆਰ ਦਿੰਦੇ ਰਹੋ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਝਾਵ ਵੀ ਤਾਂ ਕੀ ਕਹਾਣੀ ਹੋਰ ਵਧੀਆ ਲਿਖ ਸਕਾ।
ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ
