ஹாஸ்டல் - 1
Hostel Part 1 by Screwdriver
நானும், கோவிந்தும் நெஞ்சு நிறைய பயத்துடன், தலையை குனிந்தவாறு நடந்து சென்று கொண்டிருந்தோம். கோவிந்தை எனக்கு நான்கு நாட்களாகத்தான் தெரியும். இருவரும் நான்கு நாட்கள் முன்னால்தான் இந்த இஞ்சினியரிங் காலேஜில் சேர்ந்தோம். இந்த காலேஜில் ராகிங் ஜாஸ்தி என்று கேள்விப் பட்டிருக்கிறேன். அதனால்தான் இந்த பயம். நான்கு நாட்களாக ஹாஸ்டலை விட்டு வெளியில் வரவே இல்லை. இன்று வரவேண்டிய சூழ்நிலை. வேறு வழியில்லாமல் இந்த கோவிந்தை கெஞ்சி, துணைக்கு அழைத்து வருகிறேன்.
அதோ.. அந்த டீக்கடையை தாண்டிவிட்டால் பிரச்னை இல்லை. டீக்கடையில் சீனியர் பையன்கள் உட்கார்ந்திருப்பது தெரிந்தது. அவர்கள் கையில் சிக்கினால் அவ்வளவுதான். நான் கூட பரவாயில்லை. கோவிந்த் ரொம்ப பயந்த சுபாவம். ஐயர் பையன். படிப்பை தவிர வேறு எதிலும் நாட்டமில்லாத அப்பாவி. அவர்கள் எங்களை பார்க்கக் கூடாது என்று கடவுளை வேண்டிக் கொண்டே, பூனை நடை நடந்தோம். நாங்கள் தலையை குனிந்தவாறே டீக்கடையை கடக்கும்போது காதைக் கிழித்துக் கொண்டு அந்த குரல் கேட்டது.
"ஏய்...ங்கோத்தா ஃபர்ஸ்ட் இயர்... வாங்கடா இங்க.."
ஐயோ..!! வசமாக மாட்டிக் கொண்டோம். நாங்கள் திரும்பி பார்க்க, கையில் டீக்ளாசொடு அந்த சீனியர் மாணவன் எங்களை அழைத்தான். வேறு வழியில்லாமல் நானும் கோவிந்தும் தடதடக்கும் இதயத்துடன், எங்களை அழைத்த அந்த மாணவனை நெருங்கினோம். கைகளை மார்புக்கு குறுக்கே கட்டிக் கொண்டு பவ்யமாக அவன் முன்னால் சென்று நின்றோம்.
"ஏண்டா.. இங்க சீனியர் நாங்க ரெண்டு பேரு உக்காந்திருக்கோம்.. நீங்க பொச்சை காட்டிட்டு போயிட்டுருக்கீங்க.. வந்து சல்யூட் அடிச்சுட்டு போகணும்னு தெரியாது..?" அவன் கோபமாக கேட்டான்.
"சாரி சீனியர்.. உங்களை கவனிக்கலை.." என்றேன் நான்.
"ம்ம்ம்... இப்போ கவனிச்சுட்டீங்கல்ல..? போடு ஒரு சல்யூட்டை..."
நானும் கோவிந்தும் உடலை விறைத்து, போலீஸ் மாதிரி அவனுக்கு ஒரு சல்யூட் வைத்தோம். அவன் முகத்தில் இப்போது கோபம் கொஞ்சம் குறைந்திருந்தது.
"பேர் என்னடா...?" என்றான் அருகில் இருந்த இன்னொரு சீனியர்.
"அசோக்.." என்றேன் நான்.
"கோவிந்த்.." என்றான் கோவிந்த்.
"ம்ம்ம்.. எங்க கெளம்பிட்டீங்க..?"
"லேடிஸ் ஹாஸ்டல் வரை போறோம்.. சீனியர்.." என்றேன் நான்.
"லேடிஸ் ஹாஸ்டலா...? ங்கோத்தா.. சேந்து நாலு நாள் கூட ஆவலை.. அதுக்குள்ளே பூலை கையில புடிச்சுட்டு லேடிஸ் ஹாஸ்டல் கெளம்பிட்டீங்களா..?"
"ஐயையோ... அப்படிலாம் இல்லை சீனியர்.. என் அக்காவை பாக்கப் போறோம்.." என்றேன் நான் பதறிப்போய்.
"அக்காவா..? யார் உன் அக்கா..?"
"அனுஷா.. பைனல் இயர் படிக்கிறா.."
"ஓ.. அனுஷா தம்பியா நீ..? ஏன்டா.. முன்னாடியே சொல்லக் கூடாது..? சரி.. சரி... கெளம்புங்க.."
"தேங்க்ஸ் சீனியர்.."
சொல்லிவிட்டு நானும் கோவிந்தும் நடையை போட்டோம். பின்னால் இருந்து இப்போது வேறொரு குரல் கேட்டது.
"ஏய்.. யார்டா மச்சான் அவனுக..? பர்ஸ்ட் இயரா..? கூப்புடு இங்க..?"
"ஏய்.. ஏய்.. விடுடா அவனுகளை.. அனுஷா தம்பிடா அவன்.. ஏய்.. நீங்க போங்கடா.."
என்று அவன் திரும்பி நின்று பார்த்த எங்களை பார்த்து சொன்னான். நாங்கள் மீண்டும் லேடிஸ் ஹாஸ்டலை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம். கோவிந்த் மெல்ல என்னிடம் கேட்டான்.
"ஹே அசோக்.. பரவாயில்லையே.. உன் அக்கா பேரை சொன்னதும் விட்டுட்டாங்களே..?"
"நான்தான் சொன்னேன்ல..? என் அக்கா இந்த காலேஜ்ல ரொம்ப பாப்புலர்டா.. யூனியன் சேர்மன்.."
"ம்ம்.. கொடுத்து வச்சவன்டா நீ.. அக்கா பேரை சொல்லியே ராகிங் இல்லாம தப்பிச்சுக்கலாம்.."
அவன் குரலில் இப்போது கொஞ்சம் பொறாமை கலந்திருந்தது. ஒரு பத்து நிமிடம் பொறுமையாக நடந்ததில் லேடிஸ் ஹாஸ்டல் வந்தது. அக்கா வெளியில் எங்களுக்காக காத்திருந்தாள். எங்களை பார்த்ததும் ஸ்நேகமாய் புன்னகைத்தாள். நான் கோவிந்தை அவளுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தேன். அக்கா கையில் வைத்திருந்த பணத்தை என்னிடம் நீட்டினாள். நான் வாங்கி எண்ணிப் பார்த்தேன். நான் கேட்டதை விட மூன்றாயிரம் அதிகமாக இருந்தது.
"என்னக்கா.. அதிகமா இருக்கு..?"
"ம்ம்.. நல்லதா நாலு டிரஸ் வாங்கிக்கோ.. இந்த மாதிரி ட்ரெஸ்லாம் இனிமே போடாத.. இன்னும் ஸ்கூல் பையனா நீ..? இன்னும் நாலு வருஷத்துல நீ ஒரு இஞ்சினியர்.. டீசன்ட்டா ட்ரெஸ் பண்ணனும்.. புரிஞ்சதா..?"
"சரிக்கா.."
"இந்த வாரம் ஊருக்கு போறேன்.. அம்மாட்ட ஏதாவது சொல்லனுமா..? வீட்டுல இருந்து ஏதாவது எடுத்துட்டு வரணுமா..?"
"ஒன்னும் இல்லைக்கா.. அம்மா இட்லிப்பொடி எடுத்து வைக்க மறந்துட்டா.. நீ வர்றப்போ எடுத்துட்டு வர்றியா..?"
"ம்ம்.. நான் வச்சிருக்குறதை வேணா தர்றேன்.. எடுத்துட்டு போறியா..?"
"வேணாக்கா.. நீ ஊர்ல இருந்து எடுத்துட்டு வா.. நான் வந்து வாங்கிக்குறேன்.."
நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே, எங்களுக்கு பின்னால் இருந்து ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்க, நாங்கள் திரும்பி பார்த்தோம்.
"ஏய் அனுஷா.. யார்டி இவனுக..? ஃபர்ஸ்ட் இயரா..?" என்றாள் வந்தவள்.
"ஆமாண்டி.."
"ஏன் இங்கே வச்சு பேசிக்கிட்டு இருக்க..? ரூமுக்கு கூட்டிட்டு வா.. கொஞ்ச நேரம் ஜாலியா ராக் பண்ணிக்கிட்டே பேசலாம்.."
"ஏய் கயல்.. இவன் என் தம்பிடி.."
"ஓ.. உன் தம்பியா..? பேர் என்னடா..?"
"அசோக்.." என்றேன் நான் அமைதியாக.
நான் சொன்னதும் அந்த கயல் என்னை இரண்டு வினாடி ஏற இறங்கப் பார்த்தாள். அப்புறம் என் அக்காவிடம் திரும்பி சொன்னாள்.
"சரி.. உன் தம்பியாவே இருந்துட்டு போகட்டும்.. ராகிங் பண்ணக் கூடாதா..?"
"ஏய் வேணாண்டி.. பாவம் அவன்.."
"என்ன பாவம்..? இதோ பாரு அனுஷா.. ராகிங்க்ல ஃபேமிலி சென்ட்டிமென்ட்லாம் பாக்கக் கூடாதுன்றதுதான் நம்ம ரூல்.. போன வருஷம் என் கசினை என்ன பாடு படுத்துனீங்க..? எனக்கு உன் தம்பியை ராக் பண்ணனும்.. ரூமுக்கு கூட்டிட்டு வா.."
"ஏய் ப்ளீஸ்டி கயல்.." அக்கா எனக்காக கெஞ்சினாள்.
"ம்ஹூம்.. முடியாது.. ரூல்னா ரூல்தான்.. ஐ வான்ட் டு ராக் யுவர் ப்ரதர்.." அவள் பிடிவாதமாக சொல்ல,
"கண்டிப்பா பண்ணனுமா..?" என்று கேட்டாள் அக்கா.
"கண்டிப்பா பண்ணனும்.."
அவள் அப்படி சொன்னதும் அக்கா சற்று யோசித்தாள். ஒரு ஐந்து வினாடிதான் யோசித்திருப்பாள். பின்பு,
"ஓகேடி... பண்ணிக்கோ.. எனக்கு ஒன்னும் அப்ஜெக்ஷன் இல்லை.." என்றாள் அக்கா.
"குட்.. நீ இவனுகளை அழைச்சுட்டு என் ரூமுக்கு போ.. நான் மத்தவளுகளை கூட்டிட்டு வர்றேன்..."
சொல்லிவிட்டு அந்த கயல் தன் குண்டியை குலுக்கி குலுக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். அக்கா எங்களிடம் திரும்பி,
"வாங்கடா.." என்றாள்.
"என்னக்கா இது.. பொண்ணுக கூடவா ராகிங் பண்ணுவாங்க..?" நான் அதிர்ச்சியும், பயமுமாக கேட்டேன்.
"சும்மா ஜாலியா ஏதாவது பண்ணுவாளுகடா.. ஒன்னும் பயப்பட வேணாம்.. வா.. ஜாலியா இருக்கும்.."
அக்கா சொல்லியபடி முன்னால் நடக்க, நானும் கோவிந்தும் பலியாடுகள் மாதிரி அவளை பின் தொடர்ந்தோம். 'சும்மா ஜாலிக்கு' என்று அக்கா சொன்னது எனக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. ஹாஸ்டல் வராண்டாவில் நடந்து, ரூம் நம்பர் 112 வந்தும் அக்கா நின்றாள்.
"ம்ம்.. உள்ள போய் இருங்கடா.. நான் இதோ வந்துர்றேன்.."
சொல்லிவிட்டு அவள் வேறொரு திசையில் நடக்க, நானும் கோவிந்தும் அந்த ரூமுக்குள் நுழைந்தோம். உள்ளே கிடந்த இரண்டு சேரில், ஆளுக்கொன்றில் அமர்ந்து கொண்டோம். கோவிந்த் கொஞ்சம் கலவரமாக காணப்பட்டான். பதட்டமான குரலில் கேட்டான்.
"என்னடா அசோக்.. இப்படி என்னை கூட்டிட்டு வந்து மாட்டி விட்டுட்டியே..?"
"ஏய்.. பயப்படாதடா.. அக்கா சொல்லலை..? ஜாலியா இருக்கும்.. பொண்ணுக என்னத்த ராகிங் பண்ணப் போறாங்க..? சும்மா பேர் கேட்டுட்டு விட்டுருவாங்க.."
நான் சொன்னதும் கோவிந்த் சற்று அமைதியானான். நான் ரூமை நோட்டமிட்டேன். ஓரமாக இரண்டு கட்டிலும், அதன் மேல் மெத்தையும் இருந்தன. மெத்தை மேல் பெண்களின் உள்ளாடை சமாச்சாரங்கள் இறைந்து கிடந்தன. சுவருக்குள் அடங்கிய இரண்டு அலமாரிகள். அதில் புத்தகங்கள், சூட்கேஸ்கள். சுவரில் சல்மான்கான் சட்டையில்லாமல் நின்று பயமுறுத்தினார். யுவராஜ் சிங் பேட்டை காட்டி எச்சரித்தார். வாசலுக்கு அருகில் ஒரு குட்டி டேபிள். அதை சுற்றி நான்கு குட்டி சேர்கள். அதில் ரெண்டில் நாங்கள் இப்போது அமர்ந்திருந்தோம்.
ஒரு ஐந்து நிமிடம் நாங்கள் அந்த மாதிரி அமைதியாக காத்திருந்தோம். அந்த அமைதியை குலைக்கும்வண்ணம் புயல் மாதிரி அந்த பெண் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள். ஆள் நல்ல உயரமாக, புஷ்டியாக இருந்தாள். கொழுகொழுவென அழகாக இருந்தாள். நேரே நடந்து வந்து எங்கள் எதிரே அமர்ந்து கொண்டவள், மேல் சட்டையில் கை நுழைத்து ஒரு சிகரெட் பாக்கெட்டை எடுத்தாள். ஒரு சிகரெட்டை உருவி வாயில் பொருத்தி பற்ற வைத்துக் கொண்டாள். அவளுடைய செய்கையில் நானும், கோவிந்தும் மிரண்டு போயிருந்தோம். அவள் குப்பென்று வந்த புகையை எங்கள் முகத்தில் ஊதியபடியே கேட்டாள்.
"என் பேரு மெஹர்.. உங்க பேரு என்னடா..?"
"அ...அசோக்..." என்றேன் நான் உதறலாக.
"இ...இவன் அனுஷா மேடத்தோட தம்பி..." என்று கோவிந்த் பயத்தில் முன்னெச்சரிக்கையாக சொன்னான்.
"ஓ.. அனுஷா தம்பியா நீ..?" என்று அவள் என்னை ஏற இறங்க பார்த்தவாறு கேட்டாள்.
"ஆமாம்.. மேடம்.." என்றேன் நான்.
"ம்ம்ம்.. உன் பேர் என்னடா..?" என்றாள் அவள் கோவிந்தை பார்த்து.
"கோவிந்த்.."
"என்னது கோந்தா..?"
"இல்லை மேடம்... என் பேர் கோவிந்த்.."
"அதான்.. சரியாதான சொல்றேன்..? கோந்துதான உன் பேரு..? கோந்து-னு ஒரு பேரா..?"
"ஐயோ.. கோந்து இல்லை மேட.."
அவன் சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே, அவன் கன்னத்தில் 'ரப்பப்ப்ப்ப்....' என்று ஒரு அறை விழுந்தது. கோவிந்த் பொறி கலங்கிப் போனான். நானும் அவளது இன்ஸ்டன்ட் ஆவேசத்தில் அதிர்ந்து போய் இருந்தேன். மெஹரின் முகம் இப்போது ரவுத்ரமாகி இருந்தது. கோவிந்தின் முகத்தை உற்றுப் பார்த்தபடி கேட்டாள்.
"உன் பேர் என்னன்னு நல்லா யோசிச்சு சொல்லு..."
"கோ....கோந்து... மேடம்.." கோவிந்த் கன்னத்தை தடவியபடியே சொன்னான்.
"ம்ம்... குட் பாய்.. சீனியர் ஒரு மேட்டர் சொன்னா ஜூனியர் அதை எதிர்த்து பேசக்கூடாது.. ராகிங்க்ல இதுதான் பர்ஸ்ட் லெஸ்ஸன்.. புரிஞ்சுதா...?"
"புரிஞ்சுது மேடம்.."
"எந்த ஊரு..?"
"கும்பகோணம்.."
"ம்ம்ம்ம்.." என்றவள் என்னிடம் திரும்பி கேட்டாள்.
"நீ இங்கே இருக்குறது அனுஷாவுக்கு தெரியுமா..?"
"தெரியும் மேடம்.. அவதான் கூட்டிட்டு வந்தா.."
"ஓ.. அப்படியா..? இதுக்கு முன்னால யாராவது உங்களை ராகிங் பண்ணிருக்காங்களா..?"
"இல்லை மேடம்.. இதுதான் பர்ஸ்ட் டைம்.."
"ஓகே.. கவலைப்படாதீங்க.. பர்ஸ்ட் ராகிங்கே உங்களுக்கு பெஸ்ட் ராகிங்கா இருக்கப் போவுது.."
அவள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே, அக்காவும் இன்னும் மூன்று பெண்களும் அந்த ரூமுக்குள் நுழைந்தார்கள். எல்லோரும் அழகாக இருந்தார்கள். உள்ளே வந்தவர்கள் எல்லாம் சேர், மெத்தை என்று கிடைத்ததில் அமர்ந்து கொண்டார்கள். அக்கா எங்களுக்கு எதிரே வந்து அமர்ந்து கொண்டாள்.
"என்னடி எல்லாம் வந்தாச்சா..?" என்று பொதுவாக கேட்டாள் மெஹர்.
"சிந்துஜா ஆளை காணோம்டி.. மத்த எல்லாம் வந்தாச்சு.."
"ஆரம்பிக்கலாமா..? இல்லை வெயிட் பண்ணலாமா..?"
"ஆரம்பிக்கலாம்.. ஆரம்பிக்கலாம்.. அவ எங்கே போனான்னே தெரியலை.."
"கதவை லாக் பண்ணியாச்சா...?"
"ம்ம்... பண்ணியாச்சு.. பண்ணியாச்சு..."
"சரி.. ஏய்.. அனுஷா.. இவன் உன் தம்பியா..?" மெஹர் அக்காவிடம் கேட்டாள்.
"ஆமாண்டி..." என்றாள் அக்கா.
"ராக் பண்ணலாமா..? பரவாயில்லையா..?"
"ம்ம்.. எனக்கு ஓகேடி.. பண்ணுங்க.."
"உன் தம்பின்னு கொஞ்சம் கூட கருணை காட்ட மாட்டோம்.. பாத்துக்கோ.."
"அதான் ஓகேன்னு சொல்லிட்டேன்லடி.. அப்புறம் என்ன..? அவன் ஒன்னும் உங்க மெரட்டலுக்குலாம் பயந்தவன் கிடையாது.. பண்ணுங்க.."
"ஓஹோ.. உன் தம்பி அவ்வளவு பெரிய துணிச்சல்காரனா..? பாக்கலாம்.." என்று கேலியாக சொன்ன மெஹர், பின்னால் திரும்பி இன்னொருத்தியை அழைத்தாள்.
"ஏய் ரீமா.. வாடி.. ஆரம்பிச்சு வை.. நீதான் இதுல ஸ்பெஷலிஸ்ட்.."
சொன்னதும் அந்த ரீமா சிரித்தபடியே எழுந்து வந்தாள். ஜீன்ஸ் பேன்ட், டி-ஷர்ட்டில் இருந்தாள். கொஞ்சம் செக்சியான முகம் அவளுக்கு. பேர் மட்டுமல்ல.. ஆள் பார்ப்பதற்கும் ரீமா சென் போலவே இருந்தாள். ஆள் சராசரி உயரமும், உடலமைப்புமாய் இருந்தாள். குண்டி கூட அளவாய்த்தான் இருந்தது. முலைகள் மட்டும் ரொம்ப பெரிதாக வைத்திருந்தாள். எதிரில் நிற்பவர்களின் முகத்தில் இடித்துவிடும்போல் வளர்ந்திருந்தன. எங்கள் எதிரே வந்து நின்றவள்,
"எந்திரிங்கடா.." என்றாள் கடுமையான குரலில்.
நானும், கோவிந்தும் பதற்றத்துடன் எழுந்து நின்றோம். ரீமா முதலில் என்னை பார்த்து கேட்டாள்.
"நீதான் அனுஷா தம்பியா..? பேர் என்ன..?"
"அசோக்..."
"ம்ம்.. உன் பேரு...?" என்று கோவிந்தை பார்த்து கேட்டாள்.
"கோ..கோந்து.."
அவன் அப்படி தயங்கி தயங்கி சொன்னதும், எல்லா பெண்களும் கொல்லென்று சிரித்தார்கள். அக்கா சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் குலுங்கி குலுங்கி சிரிக்க, எனக்கு இப்போது அவளை பார்த்து எரிச்சல் வந்தது.
"ஹா... ஹா... கோந்துன்னு ஒரு பேரா..?" ரீமா சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.
"ஹே.. அது அவன் அப்பா அம்மா வச்ச பேரு இல்லை.. அஞ்சு நிமிஷம் முன்னாடி நான் வச்ச பேரு.. நல்ல பையன்.. சீனியரை அப்படியே பாலோ பண்றான்.. கேலி பண்ணாத என் செல்லத்தை.." என்று மெஹர் ரீமாவிடம் சொன்னாள்.
"ம்ம்.. நல்ல பேராதான் இருக்கு.. ஓகே.. இங்கே ஒரே புழுக்கமா இருக்குல்ல..? ரெண்டு பெரும் என்ன பண்றீங்க.. மேல் சட்டையை கழட்டிர்றீங்க.."
ரீமா அப்படி சொன்னதும், நான் அதிர்ந்து போனேன். என்ன இது..? இவள் ரொம்ப ஓவராகப் போகிறாள்..? நான் அக்காவின் பக்கமாய் திரும்பி அவளிடம் கேட்டேன்.
"என்னக்கா இது.. ட்ரெஸ்லாம் கழட்ட சொல்றாங்க...?"
"பளார்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்..............."
நான் சொல்லி முடிக்கும் முன்பே, ரீமா என் கன்னத்தில் பளாரென்று ஒரு அறை விட்டாள். என் கன்னம் சுருசுருவென்றது. தலை விண்விண்ணென்று தெறிக்க ஆரம்பித்தது. காதுக்குள் "டொய்ங்ங்ங்ங்ங்...." என்ற சத்தம் அதிகபட்ச டெசிபலில் கேட்டது. கோவிந்த் நான் அறை வாங்கியதில் ஆடிப்போயிருந்தான். நான் அதிர்ச்சியில் விரிந்த விழிகளோடு ரீமாவை ஏறிட்டு பார்த்தேன்.
"நான் இங்கே சொல்லிட்டு இருக்கேன்.. நீ என்ன உன் ங்கொக்காவை கேக்குற..?" என்றாள் ரீமா ரவுத்ரமாக.
"ஏய்... அடிக்காதடி.. கழட்டுவான்..." சொன்னபடி அக்கா ஓடி வந்தாள்.
"உனக்கு தெரியாது அனுஷா.. ஆரம்பத்துல இப்படி ரெண்டு அறை போட்டாத்தான்.. அப்புறம் நாம சொல்றதுலாம் டக்கு டக்குனு நடக்கும்.. ம்ம்.. கழட்டுங்கடா.."
"கழட்டு அசோக்.. சீனியர் சொல்றதை அப்படியே செய்.. ஒன்னும் இல்லை.." என்றாள் அக்கா என்னை பார்த்து.
அக்காவும் அந்த ராட்சசிகளுடன் சேர்ந்து கொண்டது எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. இப்போது மற்ற பெண்களும் எழுந்து எங்களை சுற்றி நின்று கொண்டார்கள். எங்களுடைய வெற்றுடலை பார்க்க அவர்கள் ஆர்வமாக இருந்தது, அவர்களது கண்களில் தெரிந்தது. பெண்கள்தானா இவர்களெல்லாம்..? ரீமா மறுபடியும் என்னை அறைய கை ஓங்க, நான் அமைதியாக சட்டையை கழட்டினேன். கோவிந்தும் சட்டையை கழட்டிவிட்டு, கைகளால் மார்பை மறைத்துக் கொண்டான். ரீமா என் மார்பில் கை வைத்து தடவிக்கொண்டே சொன்னாள்.
"ஏய் அனுஷா.. உன் தம்பிக்கு சூப்பர் பாடிடி.. எக்சர்சைஸ் பண்ணுவானோ...?"
"ஆமாம்... டெயிலி பண்ணுவான்.." அக்கா பெருமையாக சொன்னாள்.
"ஆள் சூப்பரா இருக்காண்டி.. அப்படியே சூர்யா மாதிரி இருக்கான்.."
சொன்ன ரீமா கோவிந்தை பார்த்து சொன்னாள்.
"நீ என்னடா.. பொட்டச்சி மாதிரி கையை குறுக்க வச்சிருக்க..? கையை கீழ போடு.."
ரீமா அவனை மிரட்ட, கோவிந்த் தன் கைகளை தயங்கி தயங்கி கீழிறக்கினான். அவனுக்கு பருப்பும், நெய்யுமாய் சாப்பிட்டு வளர்ந்த கொழு கொழு தேகம். அவனுடைய மார்பு கொஞ்சம் எக்ஸ்ட்ராவாக வீங்கி இருந்தது. ரீமா அதை பார்த்து கேலியாக சிரித்தாள்.
"இவன பாருடி... பொம்பளை மாதிரி முலையை வளத்து வச்சிருக்கான்.. யார் முலை பெருசுன்னு பார்ப்போமாடா..?"
சொன்னவாறே ரீமா தன் முலைகளை கோவிந்தின் மார்போடு வைத்து தேய்த்தாள். அவன் அவளுடைய செயலில் டர்ரானான். வியர்த்துப் போனான். எனக்கு பலத்த அதிர்ச்சியாக இருந்தது. இது சாதாரண காலேஜ் ராகிங் போல இல்லையே..? இப்போது கயல் கோவிந்தை நெருங்கினாள்.
"ஏய்.. கேலி பண்ணாதடி.. உனக்கு அசோக்கை புடிச்சிருக்குற மாதிரி.. எனக்கு இவனை புடிச்சிருக்கு.. நல்லா கொழுகொழுன்னு இருக்கான்.. என் அமுல் செல்லம்.." சொன்னவாறே கயல் கோவிந்தை அணைத்துக் கொண்டாள்.
"சரிடி... இரு.. நான் நம்ம மேட்டரை எடுக்குறேன்.."
சொன்ன ரீமா, கட்டிலில் ஏறி, மேலே கைவிட்டு, ஸ்லாபில் இருந்து ஒரு பெட்டியை எடுத்தாள். பெட்டியை திறந்து உள்ளே இருந்த இரண்டு கயிறுகளை வெளியே தூக்கிப்போட்டாள்.
"ஏய்.. கயல், சங்கீதா.. ஆளுக்கொருத்தியா அவனுக கையை கட்டுங்கடி.."
சொன்ன ரீமா மறுபடியும் பெட்டிக்குள் கைவிட்டு, அந்த பிரம்பை எடுத்தாள். சுண்டுவிரல் தடிமனுக்கு, ரெண்டடி நீளத்தில் இருந்தது அந்த பிரம்பு. நான் வெலவெலத்துப் போனேன். என்ன இது..? எங்களை அடித்து சித்திரவதை செய்யப் போகிறார்களா..? இப்போது என் இதயம் பலமடங்கு துடிக்க ஆரம்பித்தது. நான் அக்காவை பரிதாபமாக பார்த்தேன். அவள் முகத்தில் புன்சிரிப்பு கொஞ்சமும் குறையாமல் நின்றிருந்தாள். தன் தோழிகள் செய்வதை ரசித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
கயல் இப்போது கோவிந்தின் கைகளை பின்புறமாக கட்டிக்கொண்டிருந்தாள். அவன் 'வேணாம் மேடம்.. வேணாம் மேடம்..' என புலம்ப ஆரம்பித்தான். சங்கீதா என்று அழைக்கப் பட்ட பெண் என் கைகளை பின்புறமாக கட்டினாள். ரீமா என் முன்னால் வந்து நின்றாள். அந்த பிரம்பை நீட்டி, என் நெஞ்சில் வைத்து என் மார்புக்காம்பை குத்திக் கொண்டே சொன்னாள்.
"பயப்படாதீங்க தம்பீங்களா.. நாங்க சொல்றதை நீங்க பட்டு பட்டுன்னு செய்ற வரைக்கும் இந்த பிரம்புக்கு வேலை இல்லை.. முரண்டு பிடிச்சிங்க..? உங்க தோல் உறிஞ்சிடும்.."
எனக்கு இப்போது அவள் மேல் பயங்கர எரிச்சல் வந்தது. பெரிய ரவுடியா இவள்..? ரொம்பத்தான் ஓவராக போகிறாள்..? எதிர்த்தால் என்ன செய்ய முடியும் இவளால்..? கோபத்தை அடக்கமுடியாமல், நான் அவளை முறைத்து பார்த்தபடி சொன்னேன்.
"மேடம்.. நீங்க பண்றது கொஞ்சம் கூட நல்லா இல்லை.. ரொம்ப ஓவரா போறீங்க.. நாங்க கம்ப்ளைன்ட்.."
நான் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே என் தோள்ப்பட்டையில் "சுளீர்...." என ஒரு பிரம்படி விழுந்தது. நான் துடித்து போனேன்.
"கம்ப்ளைன்ட் பண்ணுவியா..? அவ்வளவு கொழுப்பா உனக்கு..? அக்கா கூட இருக்குறான்னு திமிரா..? கம்ப்ளைன்ட் பண்ணி பாரு.. என்ன நடக்குதுன்னு தெரியும்.. ஹாஸ்டலுக்குள்ள பூந்து ரேப் பண்ண வந்தானுகன்னு சொல்வோம்.. உன் அக்கா ஆமாம்னு கற்பூரம் அணைச்சு சத்தியம் பண்ணுவா.. இதோ நிக்கிறாளே சங்கீதா... இவ யார்னு தெரியுமா..? சென்ட்ரல் மினிஸ்டரோட பொண்ணு... என்னை ரேப் பண்ண வந்தான்னு சொன்னா, அவ அப்பா உன்னை உயிரோடவே விடமாட்டார்.. பண்ணுறியா..? கம்ப்ளைன்ட் பண்ண துணிச்சல் இருக்கா உனக்கு...?"
என ரீமா கண்களை உருட்டி காளி மாதிரி கத்த, நான் கதிகலங்கிப் போனேன். இவர்கள் எல்லாம் சாதாரண பெண்கள் இல்லை என்று என் மூளைக்கு பலமாக உறைத்தது. எல்லோரும் விவரமான அடங்காப்பிடாரிகள். என் அக்காவையும் சேர்த்து. இப்போது என் மனதுக்குள் பயரத்தம் லிட்டர் லிட்டராய் சுரக்க ஆரம்பித்தது. அக்கா இப்போது என் அருகில் வந்தாள்.
"அசோக்.. ஏன் இப்படி திமிரா பேசுற..? தேவையில்லாம பிரச்னைல மாட்டிக்காத.. அவளுக சொல்றதை செஞ்சுட்டு போயிட்டே இரு.." என்றவள், ரீமாவிடம் திரும்பி சொன்னாள்.
"அவனை அடிக்காதடி.. ப்ளீஸ்.. இனிமே அவன் நீ சொல்றதை எல்லாம் செய்வான்.." என்றாள்.
"செய்வியாடா..?" ரீமா அந்த பிரம்பை என் மார்பில் குத்திக் கொண்டே கேட்டாள்.
"செ..செய்யுறேன் மேடம்.." நான் உலர்ந்து போன குரலில் சொன்னேன்.
இப்போது சங்கீதா எங்கள் முன்னால் வந்து நின்று, கைகளை கட்டிக்கொண்டு சொன்னாள்.
"கய்ஸ்.. இட்ஸ் கோயிங் டு பீ ஃபன்.. ஓகே..? தேவையில்லாம முரண்டு பிடிச்சு.. நீங்களே பிரச்னையை தேடிக்காதீங்க.. புரியுதா..?" உடனே கயல்,
"நல்லா சொல்லுடி.. இப்போ என்ன பண்ணிட்டோம்னு இந்த துள்ளு துள்ளுறான் அனுஷா தம்பி.. நாமல்லாம் ஃபர்ஸ்ட் இயர் படிக்கிறப்போ.. மொட்டைக்குண்டியா காலேஜை அஞ்சு ரவுண்டு அடிச்சோம்.. அடிவாங்கி அடிவாங்கி.. முதுகுலாம் தடுப்பு தடுப்பா இருக்கும்.. அப்படிலாமா உங்களை பண்றோம்..? சும்மா ஜாலியா கொஞ்சநேரம் செய்ய சொல்றதை செஞ்சுட்டு போவானுகளா..?" என்றாள். அவளை தொடர்ந்து மெஹர் பேசினாள்.
"என்ன தம்பி.. சொல்றதை செய்றீங்களா..? இல்லை.. கம்ப்ளைன்ட் பண்ணனும்னா சொல்லுங்க.. பிரின்ஸி நம்பர் டயல் பண்ணித் தர்றேன்.. பேசுங்க.." என்று தன் செல்போனை என் முன்னால் நீட்டிக்கொண்டே சொன்னாள்.
"இல்லை மேடம்.. நீங்க சொல்றதெல்லாம் நாங்க செய்யுறோம்.." என்று கோவிந்த் அவசரமாக சொன்னான்.
"செய்யுறோம் மேடம்.." என்று நானும் தலையை குனிந்தவாறே சொன்னேன்.
"மண்டி போடுங்கடா ரெண்டு பெரும்..." என்றாள் கயல்.
நாங்கள் மறுப்பேதும் சொல்லாமல் மண்டியிட்டு அமர்ந்தோம். வெற்று மார்போடு மண்டியிட்டிருந்த எங்களை சுற்றி, எல்லோரும் சேரை இழுத்துப் போட்டு அமர்ந்து கொண்டார்கள். அக்கா மட்டும் நின்றாள். நான் அவர்கள் எல்லோரையும் ஏறிட்டு ஒரு பார்வை பார்த்தேன்.
ஐந்து பேருமே அழகாகத்தான் இருந்தார்கள். ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொருவிதமான அழகு. அக்காதான் ஐந்து பேரிலும் மிக அழகாக ஜொலித்தாள். அக்காவுக்கு கச்சிதமான உடற்கட்டு. தேங்காய் சைசுக்கு உருண்டையான மார்புகள். தடித்த உதடுகளில் எப்போதும் பூத்திருக்கும் புன்னகை அக்காவுக்கு மிகப்பெரிய ப்ளஸ். இப்போது மஞ்சள் நிற நைட்டியில் இருந்தாள்.
அப்புறம் சங்கீதா. பார்த்ததுமே பணக்காரப் பெண் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. நுனிநாக்கில் அசால்ட்டாக ஆங்கிலம் பேசினாள். களையான முகம். ஸ்லிம்மான உடல்வாகு. குட்டி முலைகள். சிக்கென்ற இடை. எதோ ஒரு விளம்பரத்தில் வரும் மாடலை நினைவு படுத்தினாள். டி-ஷர்ட் மற்றும் குட்டைப்பாவாடையில் இருந்தாள்..
அப்புறம் ரீமா. ஏற்கனவே வர்ணித்தது போல ரீமா சென் சாயலில் இருந்தாள். இருப்பதிலேயே மிக அடாவடியானவள் என்று தோன்றியது. முலைகள்தான் அவளுடைய ஸ்பெஷாலிட்டி. அளவுக்கு மீறி வளர்ந்திருந்தன. ஜீன்ஸ் பேன்ட், டி-ஷர்ட்டில் இருந்தாள்.
அப்புறம் மெஹர். மாடு மாதிரி ஹைட் அண்ட் வெயிட்டாக இருந்தாள். முகம், முலை, இடுப்பு, குண்டி என எல்லாமே கொழுத்து தொங்கியது அவளுக்கு. இவளுக்கு பதில் நடிகை கிரணை நினைத்துக் கொள்ளலாம். அந்த க்ரூப்புக்கு லீடர் போல தோன்றினாள். எல்லாம் அவள் சொன்னதுக்கு அப்புறமே நடந்தது. ரீமா அளவுக்கு இல்லாவிட்டாலும், இவளும் மிக திமிர் பிடித்தவளாகவே காட்சியளித்தாள். இப்போது சட்டை மற்றும் முழங்கால் வரையிலான பாவாடையில் இருந்தாள்.
கடைசியாக கயல். இருப்பதிலேயே இவள்தான் கலர் கம்மி. மாநிறத்தில் இருந்தாள். கொஞ்சம் குள்ளமான உருவம். ஆவெரேஜ் உடலமைப்பு. வட்ட முகம், வட்ட முலை, வட்ட குண்டி. கலர் கம்மியாக இருந்தாலும் கவர்ச்சியில் தூக்கலாக தெரிந்தாள். இவளும் நைட்டியில்தான் இருந்தாள். நான் அவர்களை பார்வையால் அளவெடுத்துக் கொண்டிருக்கும்போதே மெஹர் பேச ஆரம்பித்தாள்.
"ஓகே கய்ஸ்.. நாங்க இப்போ கொஞ்சம் கேள்விலாம் கேக்கப் போறோம்.. அதுக்கெல்லாம் நீங்க டக்கு டக்குனு பதில் சொல்லணும்.. புரிஞ்சதா..?"
"நான் கேக்குறேன்.. நீங்க ரெண்டு பெரும் கையடிப்பீங்கன்னு எங்களுக்கு தெரியும்.. யாரை நெனச்சு கையடிப்பீங்க..? இதுதான் கேள்வி.. அசோக்.. நீ சொல்லு முதல்ல.."
கயல் அந்த மாதிரி தர்மசங்கடமான கேள்வியை கேட்க, நான் நெளிந்தேன். ஓரமாக நின்றிருந்த அக்காவை பரிதாபமாக பார்த்தேன்.
"ஏய்.. என்ன உன் அக்காவை பாக்குற..? உன் அக்காவை நெனச்சுதான் மாஸ்ட்ருபெட் பண்ணுவியா..?"
என்று சங்கீதா கேட்க, அந்த ரூம் சிரிப்பொலியில் நிறைந்தது. எல்லா பெண்களும் வாய் விட்டு "ஹஹஅஹா.." என கனைத்தார்கள். அக்காதான் அதிகமாக சிரித்தாள். சிரித்துக்கொண்டே அக்கா சங்கீதாவின் தலையில் நறுக்கென்று குட்டினாள். 'கொழுப்பெடுத்த தேவடியா' என்று திட்டினாள்.
"சொல்லுடா...? யாரை நெனச்சு கையடிப்ப..?" என்று கயல் சிரித்து முடித்து கேள்வியை ஞாபகப் படுத்தினாள்.
அவன் குரலில் இப்போது கொஞ்சம் பொறாமை கலந்திருந்தது. ஒரு பத்து நிமிடம் பொறுமையாக நடந்ததில் லேடிஸ் ஹாஸ்டல் வந்தது. அக்கா வெளியில் எங்களுக்காக காத்திருந்தாள். எங்களை பார்த்ததும் ஸ்நேகமாய் புன்னகைத்தாள். நான் கோவிந்தை அவளுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தேன். அக்கா கையில் வைத்திருந்த பணத்தை என்னிடம் நீட்டினாள். நான் வாங்கி எண்ணிப் பார்த்தேன். நான் கேட்டதை விட மூன்றாயிரம் அதிகமாக இருந்தது.
நான் சொன்னதும் அந்த கயல் என்னை இரண்டு வினாடி ஏற இறங்கப் பார்த்தாள். அப்புறம் என் அக்காவிடம் திரும்பி சொன்னாள்.
ஒரு ஐந்து நிமிடம் நாங்கள் அந்த மாதிரி அமைதியாக காத்திருந்தோம். அந்த அமைதியை குலைக்கும்வண்ணம் புயல் மாதிரி அந்த பெண் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள். ஆள் நல்ல உயரமாக, புஷ்டியாக இருந்தாள். கொழுகொழுவென அழகாக இருந்தாள். நேரே நடந்து வந்து எங்கள் எதிரே அமர்ந்து கொண்டவள், மேல் சட்டையில் கை நுழைத்து ஒரு சிகரெட் பாக்கெட்டை எடுத்தாள். ஒரு சிகரெட்டை உருவி வாயில் பொருத்தி பற்ற வைத்துக் கொண்டாள். அவளுடைய செய்கையில் நானும், கோவிந்தும் மிரண்டு போயிருந்தோம். அவள் குப்பென்று வந்த புகையை எங்கள் முகத்தில் ஊதியபடியே கேட்டாள்.
சொன்னதும் அந்த ரீமா சிரித்தபடியே எழுந்து வந்தாள். ஜீன்ஸ் பேன்ட், டி-ஷர்ட்டில் இருந்தாள். கொஞ்சம் செக்சியான முகம் அவளுக்கு. பேர் மட்டுமல்ல.. ஆள் பார்ப்பதற்கும் ரீமா சென் போலவே இருந்தாள். ஆள் சராசரி உயரமும், உடலமைப்புமாய் இருந்தாள். குண்டி கூட அளவாய்த்தான் இருந்தது. முலைகள் மட்டும் ரொம்ப பெரிதாக வைத்திருந்தாள். எதிரில் நிற்பவர்களின் முகத்தில் இடித்துவிடும்போல் வளர்ந்திருந்தன. எங்கள் எதிரே வந்து நின்றவள்,
அப்புறம் சங்கீதா. பார்த்ததுமே பணக்காரப் பெண் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. நுனிநாக்கில் அசால்ட்டாக ஆங்கிலம் பேசினாள். களையான முகம். ஸ்லிம்மான உடல்வாகு. குட்டி முலைகள். சிக்கென்ற இடை. எதோ ஒரு விளம்பரத்தில் வரும் மாடலை நினைவு படுத்தினாள். டி-ஷர்ட் மற்றும் குட்டைப்பாவாடையில் இருந்தாள்..