આ એક કાલ્પનિક વાર્તા છે...જેનો કોઈપણ જાતિ, ધર્મ, સંપ્રદાય કે ઘટના સાથે કોઈ લેવા દેવા નથી....આ વાર્તા માં કોઈની પણ લાગણીઓ દુભાવવાનો કે અપમાન કરવાનો કોઈ આશય નથી...એક કાલ્પનિક પાત્રો પર આધારિત આ વાર્તા છે....જો કોઈ ઘટના સાથે આ વાર્તાનો મેળ થાય તો તે એક સંયોગ હશે.....
ગુજરાતના એક મોટા શહેર માં રહેતો એક સુખી પરિવાર.......
રાજેશ
૪૮ વર્ષ ની ઉમર...દેખાવ માં મધ્યમ અને મધ્યમ બાંધો.....શહેરના એક પોશ વિસ્તારમાં કપડા નો શો રૂમ ચલાવે છે......પોતાના પરિવાર ને ખુબ જ પ્રેમ કરે છે.....થોડા જોલી મિજાજ નો માણસ....પાક્કો ગુજરાતી બીઝનેસમેન....ધંધા માં શૂન્ય થી અહિયાં સુધી પહોચેલો એક સફળ વ્યાપારી......શહેરના એક પોશ વિસ્તાર માં એક બંગલો માં રહે છે.....
પૂનમ
રાજેશ ની પત્ની......જાણે કે પૂનમ નો ચંદ્રમાં....ખુબ જ સુંદર...૪૬ વર્ષની ઉમર માં પણ ૩૦-૩૨ વર્ષની લાગતી હોય એવું યૌવન....રસીલા હોઠ, એકદમ સુડોળ અને મધ્યમ સાઈઝના બોબલા....અને ઉફ્ફ...એની ગાંડ...જે એના શરીર નો સૌથી આકર્ષક હિસ્સો.....એની ચીકણી કમર પર તો કોઈ પણ લપસી જાય...એકદમ મીઠો મધુર અવાજ...બોલે એટલે એમ થાય કે સાંભળ્યા જ કરીએ....પોતાના પરિવાર ને ખુબ પ્રેમ કરે છે....બી.કોમ. કરેલું છે પણ કોઈ જરૂરીયાત નહોતી એટલે કોઈ નોકરી વગેરે કાઈ ના કર્યું અને એક સફળ ગૃહિણી તરીકે પોતાની ઓળખાણ બનાવી...ઘરના ઘણા બધા કામ જાતે જ કરવાનો આગ્રહ રાખે છે..ખાસ કરીને પોતાના બાળકો અને પતિ ની જરૂરિયાતોને લગતી બાબતો નું ખુબ ધ્યાન રાખે છે....બાકી ના નાના મોટા કામ જેવા કે કચરો, વાસણ, પોતું મારવા માટે એક કામ વાળી રાખેલી છે જે એના સમયે આવીને બધું કામ કરી જાય......
સોનાલી
રાજેશ અને પૂનમ ની દીકરી....ઉમર ૨૨ વર્ષ.....એન્જીનીયરીંગ નો અભ્યાસ કરે છે...ઘરે બેઠા જ ભણે છે અને એક્ઝામ આપે છે...દેખાવ માં બિલકુલ એની માં જેવી સુંદર....નીખરતું યૌવન....જવાની એના પુર જોશ માં ચઢી રહી છે એનામાં....એની માં ની જેમ જ બોબલા અને સુડોળ ગાંડ અને સ્વભાવે હસમુખી....દરેક ની સાથે ભળી જાય....ક્યારેક ક્યારેક લોકો એના હસમુખા સ્વભાવ નો અલગ અર્થ પણ કાઢી લે.....દીકરી હોવાને કારણે એના પિતાની ખુબ લાડકી....રાજેશ પણ એની દીકરી ને ખુબ પ્રેમ કરે....
રાહુલ
આ વાર્તા નું મુખ્ય પાત્ર....ઉમર ૨૦ વર્ષ...હજી કોલેજ કરે છે......દેખાવે એકદમ હેન્ડસમ અને મજબૂત બંધો.....લગભગ ૬ ફૂટ ની હાઈટ....જીમ મા નથી જતો પણ ઘરે જ પોતાના રૂમ માં જીમ ના મોટા ભાગના સાધનો વસાવીને એકસરસાઈઝ કરી કરી ને પોતાના શરીર ને એકદમ ફીટ રાખે છે.....દીકરો પણ પોતાના બાપ જેવો જોલી માણસ....પણ થોડો વધારે જોલી....કેમ કે એ હજી યુવાન છે.....અને હજી તો યુવાની માં જાણે કે પગ જ મુક્યો છે......દીકરો એટલે માં નો લાડકો....જેમ મોટા ભાગના ઘર માં હોય એ રીતે જ.....પૂનમ એની કોઈ વાત નાં ટાળે....એના રાહુલ પૂનમ ની કોઈ વાત નાં ટાળે.....બંને માં દીકરાની સાથે સાથે સારા મિત્રો પણ હતા....
રમીલા
રાજેશ ની માં.....ઉમર લગભગ ૬૫ વર્ષ.....પણ તે પોતાના સમય માં વર્કિંગ વુમન હતી..નાની ઉમરમાં જ લગ્ન થઇ ગયા હતા અને તરત જ રાજેશ નો જન્મ....તેના પતિ નું અવસાન ઘણા સમય પહેલા થઇ ગયું હતું...તેથી તેને જાતે એકલા હાથે જ રાજેશ ને મોટો કર્યો હતો...પોતાના જીવનમાં સંઘર્ષ કર્યા બાદ ૫૮ વર્ષની ઉમરે રીટાયર થઇ અને હવે પોતાના દીકરા અને વહુ સાથે તેમના જ ઘર માં રહે છે........રમીલા પોતે પણ ગ્રેજ્યુએટ છે. એની એક સરકારી નોકરી હતી......પોતાની વ્યસ્ત લાઈફને કારણે એના શરીરનો બાંધો પણ હજી ઘણો સારો હતો....સૌન્દર્ય તો હતું જ.....પણ હાલમાં પણ તે ૪૫-૫૦ ની આસ પાસ ની જ લાગતી....પોતાની મહેનત થી પોતાના બાળકને એકલા હાથે ઉછેરેલો અને દુનિયા સામે લડેલી....પોતાના શરીરનું સારું એવું ધ્યાન રાખતી અને આજે પણ એના શરીર માં કોઈ રોગ નહોતા......સારા કપડા પહેરવાનો એને પહેલે થી જ શોખ હતો......
એક સરસ મજાના બંગલા માં રહેતો આ પરિવાર.....જેમાં બધા જ એક બીજાને ખુબ જ પ્રેમ કરે.......
પૂનમ સવારમા લગભગ ૫-૬ વાગ્યાની આસ પાસ ઉઠી જાય અને પોતાના રૂટીન માં લાગી જાય..સવારે ઉઠીને હળવી કરસત કરે અને પછી નાહી ધોઈ ને ફ્રેશ થાય અને પછી પોતાના દીકરા અને પતિ માટે નાસ્તો બનાવે......રાહુલ ને અને રાજેશ ને સવાર માં નોકરી અને કોલેજ જવાનું હોવાથી તેમના માટેનો નાસ્તો એ પહેલા બનાવતી....અને સાથે સાથે રાજેશ નું ટીફીન પણ બનાવી દેતી....તેના સાસુ રમીલા લગભગ ૭ વાગ્યે ઉઠે અને તે પણ હળવી કસરત કરીને ફ્રેશ થઇ ને નાસ્તો કરે........
ભણેલો ગણેલો પરિવાર હોવાથી એક બીજાને ભેટવું અને એક બીજાને નોર્મલ ટચ કરવું એ બધું એમના માટે સામાન્ય હતું......રાહુલ ઘણીવાર એની મોમ પૂનમ ને પાછળ થી હગ કરતો અને ક્યારે ક્યારેક એના ગાલ પર કીસ પણ કરતો.....આ બધું એમના ઘરમાં જાણે સામાન્ય હતું......
રાહુલ નાસ્તો કરીને પોતાની બાઈક લઈને કોલેજ તરફ રવાના થઇ જાય છે...એની થોડીક વાર બાદ રાજેશ પણ પોતાની કાર માં પોતાના ધંધા પર નીકળી જાય છે......રાહુલ નો એક ખાસ મિત્ર હોય છે જેનું નામ નીતિન હોય છે....નીતિન પણ એક સુખી પરિવાર માંથી આવે છે.......બંને ખુબ સારા મિત્રો.....બંને એક બીજાની બધી વાતો શેર કરે....અને ભણવાની બાબતમાં પણ એક બીજાનો ખુબ સાથ સહકાર આપે.......બંને ઘણી વાર એકબીજાના ઘરે ભણવાના આશયથી અવર જવર કરતા હોય છે....
એવી જ રીતે એક વાર પરીક્ષાઓ નજીક આવે છે અને બંને પોતાનું સીડ્યુલ તૈયાર કરે છે.......વાંચવા માટેનો સમય અને બીજી બધી બાબતો બંને સાથે બેસીને નક્કી કરે છે.......એવામાં નીતિન.....
નીતિન : અરે રાહુલ....યાર આ વખતે વાંચવા માટે તારે જ મારા ઘરે આવવું પડશે હું તારા ઘરે નહિ આવી શકું ...
રાહુલ : કેમ શું થયું?
નીતિન : અરે યાર..મારા પાપા થોડાક કામ થી એક મહિના માટે બહાર જવાના છે અને મમ્મી ઘર માં એકલી હોય છે...એને એકલી ને બહુ બીક લાગે છે એટલે આપણે મારા ઘરે જ વાંચવું પડશે...
રાહુલ : અરે કાઈ વાંધો નહિ યાર એમાં શું...આપના ઘર પણ ક્યાં એટલા બધા દુર છે...હું આવી જઈસ..
નીતિન : થેન્ક્સ યાર.......
બંને વચ્ચે આ વાત નક્કી થાય છે અને એક અઠવાડિયા પછી બંને નું આ સીડ્યુલ શરુ થાય છે.....
રાહુલ લગભગ રાત્રે ૯ વાગ્યે નીતિન ના ઘરે પહોચી જાય છે....રાહુલ ડોરબેલ વગાડે છે અને નીતિનની મમ્મી દરવાજો ખોલે છે....
નીતિનની મમ્મી નું નામ રેખા હોય છે....દેખાવ માં ખુબ સુંદર અને ખુબ પ્રેમાળ.....રાહુલ જયારે આવે ત્યારે એને બિલકુલ પોતાના દીકરાની જેમ જ રાખે....મધ્યમ બંધો અને આકર્ષક...
રેખા રાહુલ ને હસીને આવકારો આપે છે અને એને અંદર હોલ માં બેસાડે છે....પછી તે નીતિનને બોલાવે છે....નીતિન આવે ત્યાં સુધી તે રાહુલ ને પાણી આપે છે અને રાહુલ ને એના ઘર ના સભ્યોના ખબર અંતર પૂછે છે......રેખા પણ ભણેલી ગણેલી છે....પણ સ્વભાવે ખુબ પ્રેમાળ હોવાથી ક્યારેક તેના પ્રેમ માં તેનું ભોળપણ છલકી આવે છે.......તે નીતિન સાથે પણ ખુબ જ નિખાલસતાથી વાતો કરતી હોય અને તેવી જ રીતે રાહુલ સાથે પણ કરે.....રાહુલ પણ તેને ખુબ આદર આપતો...અને તેને પોતાની માં બરાબર જ માનતો....રાત્રે સુવાના સમયે રેખા હમેશા નાઈટી પહેરીને સુઈ જતી....આજે પણ એને સફેદ રંગની સિલ્ક નાઈટી પહેરી હતી...જેમાં એના શરીરના ઉભારો સાફ છલકતા....
જો કે રાહુલ નું હજી સુધી એ બધી બાબતોમાં બિલકુલ ધ્યાન નહોતું.......થોડી ક જ વાર માં નીતિન આવે છે અને બંને મિત્રો ઉપરના માળ પર નીતિનના રૂમ માં વાંચવા માટે જતા રહે છે.....નીતિન અને તેના માતા પિતાનો રૂમ સામે સામે જ હોય છે.....
થોડી જ વાર માં રેખા નીતિનના રૂમ માં આવે છે અને બંને ને ચા આપીને જાય છે અને જતા જતા...
રેખા : બેટા નીતિન....કઈ પણ કામ હોય તો મને બોલાવી લેજે મારો રૂમ નો દરવાજો ખુલ્લો જ છે પણ તમે બંને વાંચવામાં ધ્યાન આપજો...ok ?
નીતિન : સારું મોમ....
આટલું કહીને રેખા રૂમની બહાર તરફ જવા લાગે છે....અને અનાયાસે જ રાહુલનું ધ્યાન નીતિન પર પડે છે જે એની મમ્મી ને જતા વખતે એક ધાર્યું જોઈ રહ્યો હતો......રાહુલ નીતિન ને બોલાવે છે અને વાંચવા માટે કહે છે....રાહુલ નીતિન ની આ હરકત પર બહુ ધ્યાન નથી આપતો......
બંને જણા ચા પી ને વાંચવા લાગે છે......લગભગ અડધો પોણો કલાક થયા બાદ નીતિન રાહુલ ને "હું આવું થોડી વાર માં" કહીને રૂમ ની બહાર જાય છે...રાહુલ પોતાના વાંચન માં ધ્યાન આપે છે...લગભગ ૧૫-૨૦ મિનિટ પછી નીતિન આવે છે અને પાછો વાંચવા બેસી જાય છે.......રાહુલ નું ધ્યાન વારંવાર નીતિન પર જાય છે કે જ્યારથી તે બહાર જઈને આવ્યો ત્યારથી એનું ધ્યાન વાંચવામાં નહોતું લાગતું.....અને એટલામાં જ નીતિન ઉભો થઇ ને બાથરૂમમાં જતો રહે છે.....
ફરી પછી ૧૫-૨૦ મિનિટ બાદ નીતિન બહાર આવે છે અને ફરીથી વાંચવા બેસે છે....એટલે રાહુલ થી રહેવાયું નહિ અને....
રાહુલ : અરે યાર સુ કરે છે તું...ક્યારનો બહાર જાય છે પાછો બાથરૂમ માં જાય છે....વાંચવામાં ધ્યાન નથી તારું...
નીતિન : નાં યાર એવું કાઈ નથી....
રાહુલ : એવું જ છે..મને ચોદુ નાં બનાય.......કઈ તકલીફ છે તને...તબિયત તો ઠીક છે ને તારી ?
નીતિન : હા યાર ઠીક છે તબિયત.....કઈ નથી થયું મને.....ચલ હવે વાંચવામાં ધ્યાન આપીએ....
રાહુલ : હમ્મ્મ્મ
ફરીથી બંને વાંચવા લાગે છે પણ આજે કઈ પણ હોય..નીતિન નું ધ્યાન ક્યાંક બીજે જ હતું............આમ ને આમ રાત્રે ૨ વાગે છે અને બંને ત્યાજ સુઈ જાય છે........
