5
આછા ક્રીમ કલર ના ઝીણા પડદા માં થી આવતો તડકો સવાર ની આલબેલ પોકારતો હતો. માર્બલ ફલોરીંગ પર પડી ચમકી ને પરાવર્તિત થતો તડકો ધીરે ધીરે રિયાભાભી ને જાણે જગાડી રહ્યો હતો. ખજુરાહો ના કોઈ શિલ્પ સમાન ભાસતું તેમનું શરીર...પોતાના પૂર્ણ ખુમાર માં પલંગ પર આડું પથરાયેલું હતું. ઘુટણ થી થોડી ઉપર ચડેલી ગયેલા પેટીકોટ અને સાડી....પાલવ વિખરાયેલો...બ્લાઉઝ માં અડધા કેદ અને અડધા આઝાદ સ્તનો....ઝુલ્ફો ની ઘટા આખા રૂપાળા ચહેરા પર પથરાયેલી...અને પર્વતો વચ્ચે થી પસાર થતી નદી જેવા તેમના કમર ના વળાંકો....આહ...શું માદક દ્રશ્ય હતું...પુરુષો માં ઉન્માદ અને સ્ત્રીઓ માં ઈર્ષા જગાવે તેવું....
પ્રકાશ ની તીવ્રતા માં વધારો થતા...ધીરે ધીરે આંખો પટપટાવી ને રિયા ભાભી એ આંખો ખોલી..પણ તડકા થી અંજાઈ ને તરત પાછી બંધ કરી દીધી. બંધ આંખે જ તે પોતાના પલંગ પર બેઠા થઇ ગયા...આંખો ચોળી ને મદહોશી ભરી આળસ મરડી....તે ઉભા થયા...અને બાથરૂમ માં નિત્યકર્મ પતાવવા ગયા.
બ્રશ કરતા કરતા તે ગઈ કાલ રાત ની ઘટના ને વાગોળવા લાગ્યા. થોડું વિચિત્ર અને અડવી લાગણી થઇ કાલ માટે...વળી પાછી કૈક ખોટું કર્યા ની લાગણી જાગૃત થવા લાગી...તેને ખરેખર તો પોતાની જાત માટે આશ્ચર્ય થતું હતું....કે હમેશા આવું વિચારવા છતાંયે...જ્યારે સામીપ્ય ની ક્ષણ આવે છે ત્યારે મગજ વિચારવા નું બંધ કરી તમામ બંધનો ને ફગાવી દે છે.
એક નિશ્વાસ નાખી ને તેમણે નાહવાની તૈયારી કરી. સાડી, બ્લાઉઝ, પેટીકોટ, બ્રા અને પેન્ટી....બધું જ એક મીનીટ ની અંદર બાજુ માં ઢગલો થઇ પડ્યા હતા. આદમકદ ના અરીસા સામે રિયાભાભી સંપૂર્ણ નગ્નાવસ્થા પોતાના આકર્ષક શરીર ને નિહાળી રહ્યા. પોતાના સ્તનો ઉપર થી ફરતો હાથ..પેટ ઉપર થી કમર ઉપર થઇ નિતંબો પર જઈ અટક્યો....આવું કોમળ, સુંદર અને માદક શરીર...કોઈ પણ પુરુષ ને શરણે આવવા મજબુર કરી દે તેવું તેનું રૂપ...જેની પાસે તેને ભોગવવાનો કાયદેસર હક હતો...તેને કેમ સહેજ પણ ગમતું નહી હોય...!!!
અનાયાસે જ મયંક નો વિચાર આવી જતા તેના મોઢા માં કડવાશ આવી ગઈ. દિવસ ની શરૂઆત તેના વિચાર થી કરવાની કોઈ જ ઈચ્છા નહોતી ભાભી ને. વિચારો ખંખેરી ને તે બાજુ માં પડેલા પાસા આકાર ના બાથીંગ ટેબલ પર જઈ બેઠા. હેન્ડ-હેલ્ડ શાવર ને ચાલુ કરી શરીર ને ચારે બાજુ થી પલાળવા લાગ્યા..
“અવિનાશ સાથે થયું તેમાં કઈ જ ખોટું નહોતું...” તે સ્વગતે બોલ્યા... “એક સ્ત્રી તરીકે ની મારી શારીરિક જરૂરીયાતો, જો મારો પતિ સક્ષમ હોવા છતાં પૂર્ણ કરવા ના ઈચ્છતો હોય તો મારે પણ કોઈ બંધન માં રહેવાની શી જરૂર....”
પોતાની જાત સામે જેમ કેસ લડી જીતી ગઈ હોય તેવી આનંદ ની લાગણી થઇ ભાભી ને... હવે તેમનું મગજ અવિનાશ ને પામવા માટે ની તરકીબ વિચારવા લાગ્યું. અવની આસપાસ હોય ત્યારે નાના-મોટા અડપલા થી વિશેષ કઈ થઇ શકે તેમ નહોતું....કે પછી અવિનાશ માં એટલી હિંમત નહોતી...ક્લીનીક માં પણ અવની હોય અને ઘરે પણ....