ਹਾੜ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਸੀ ਤੇ ਤਿੱਖੜ ਦੁਪਹਿਰ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਹਵਾ ਦਾ ਕੋਈ ਪੱਤਾ ਨਹੀਂ ਹਿੱਲਦਾ ਦਿੱਸਦਾ ਸੀ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾਂ ਕਾਲਜ਼ ਦੀ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਕੇ ਘਰ ਨੂੰ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ
ਸਿਮਰ-- ਡੈਡੀ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਹਾਲ ਨਹੀਂ ਏਨਾ ਪੈਸਾ ਐ ਉਨ੍ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਕਾਰ ਈ ਲ਼ੈ ਦੇਣ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਇੰੰਜ ਚਿੱਤੜ ਮਟਕਾਉਂਦੇ ਤੁਰਨਾ ਪੈਣਾ ਉੱਤੋਂ ਉਹ ਠਰਕੀ ਬੁੱਢੇ ਪਿੱਪਲ ਹੇਠ ਬੈਠ ਕੇ ਤਾਸ਼ ਖੇਡਣ ਲੱਗੇ ਹੁੰਦੇ ਆਂ
ਅਮਨ-- ਤੂੰ ਵੀ ਨਾ ਕਰ ਵੇਲੇ ਬਕਵਾਸ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਨੀ ਐਂ ਵੇਸੇ ਉਹ ਹਰ ਵੇਲੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਂ
ਸਿਮਰ-- ਹਰ ਵੇਲੇ ਨਈਂ ਮੇਰੀਏ ਭੈਣੇ ਉਹ
ਸਿਰਫ ਏਸ ਵੇਲੇ ਸੀ ਬੈਠੇ ਹੁੰਦੇ ਆਂ ਤੇਰੇ ਹਿੱਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਵੇਖਣ ਨੂੰ
ਅਮਨ-- ਕੀ ਬਕਵਾਸ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਐ ਤੇਰੇ ਹਿੱਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਨਈ ਵੇਖਦੇ ਦੇ ਮੇਰੇ ਵੇਖਦੇ ਆ ਤਾਂ
ਸਿਮਰ-- ਮੇਰੇ ਤੇਰੇ ਜਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੇ ਹੋਏ ਨਈ ਹੇਜੇ
ਅਮਨ-- ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਸਹੀ ਆਂ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੇ ਆਂ
ਸਿਮਰ-- ਕੌਣ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਇੰਨਾ ਤੇ ਜੋ ਇੰਨੇ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਏ
ਫਿਰ ਅਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਦੇਂਦੀ ਐ
ਸਿਮਰ-- ਲੱਗਦਾ ਤੂੰ ਕੱਛੀ ਨਈਂ
ਅਮਨ-- ਸਾਲੀਏ ਕੁੱਤੀਏ ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਐ, ਪਾਈ ਤਾਂ ਹੋਈ ਆ, ਹੋਰ ਏਥੇ ਤੈਨੂੰ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਕੇ ਦਿਖਾਵਾਂ
ਸਿਮਰ-- ਹਾਏ ਲਾਹ ਦਾ ਦੇ ਪਰ ਏਥੇ ਆ ਲਾਈ ਪਿੱਪਲ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਲਾਵੀ, ਤੇਰੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਵੇਖ ਬੁੱਢੇ ਲੰਨ ਫੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਣਗੇ ਵੇਖੀ
ਅਮਨ ਨੂੰ ਮਜ਼ਾ ਤਾਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਿਮਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਪਰ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਖਾ ਨਈਂ ਰਹੀ ਸੀ
ਅਮਨ-- ਤੇਰੀ ਵੀ ਨਾ ਗਸ਼ਤੀਏ ਬੜੀ ਜ਼ਬਾਨ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਆਂ
ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਿੱਪਲ ਆਂ ਜਾਂਦਾ ਐ ਸਾਰੇ ਬੁੱਢੇ ਅਮਨ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਲਾਲਾਂ ਸੁੱਟਣ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਸਿਮਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਰਾਰਤ ਸੁੱਝੀ ੳੁਹ ਨਲਕੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹ ਗਈ
ਸਿਮਰ-- ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਪਿਆਸ ਲੱਗੀ ਐ
ਅਮਨ-- ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਤਾਂ ਘਰ ਐ ਉੱਥੇ ਜਾ ਕੇ ਪੀ ਲਈ
ਸਿਮਰ-- ਨਈ ਮੈਨੂੰ ਨਈਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਪੀਣਾ ਐ
ਅਮਨ-- ਚੱਲ ਪੀ ਫਿਰ
ਅਮਨ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਉੱਪਰ ਕਰ ਕੇ ਨਲਕਾ ਗੇਡਣ ਲੱਗੀ ਨਲਕੇ ਵਿੱਚੋਂ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਦਾ ਐ ਸਿਮਰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਬੁੱਕ ਭਰ ਕੇ ਅਮਨ ਦੀ ਕਮੀਜ਼ ਤੇ ਪਾ ਦੇਂਦੀ ਐ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਅਮਨ ਦੇ ਮੰਮੇ ਲਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇਂ ਨੇ ਤੇ ਕਮੀਜ਼ ਮੰਮਿਆਂ ਤੋਂ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜ ਜਾਂਦੀ ਏ ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ ਦਿੱਸਣ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਅਮਨ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲੱਗਦੀ ਏ ਤਾਂ ਸਿਮਰ ਛੇਤੀ ਜਿਹੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਬੁੱਕ ਭਰ ਕੇ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਨਾ ਦੇਂਦੀ ਏ ਚਿੱਟੀ ਸਲਵਾਰ ਉਹ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚਿੱਟੀ ਕੱਛੀ ਦਿਸਣ ਲੱਗਦੀ ਏ
ਪਿੱਪਲ ਹੇਠ ਬੈਠੇ ਬੰਦੇ
ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਵੇਖਦੇ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿੳੁਂਕਿ ਨਲਕਾ ਪਿੱਪਲ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਸੀ ਮੱਘਰ ਨਾ ਦਾ ਅਧਖੜ ਬੰਦਾ ਅਮਨ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਤਾੜ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਮੱਘਰ ਦੀ ਉਮਰ 50 ਸਾਲ ਸੀ ਤੇ
ਛੜਾ ਮਲੰਗ ਮਜ਼ਬੀ ਸੀ ਉਹ ਰੰਨਾਂ ਦਾ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਕੁਝ ਖ਼ਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਜਿਸ ਰੰਨ ਵੱਲ ਇੱਕ ਵਾਰ ਨਜ਼ਰ ਭਰ ਕੇ ਵੇਖ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਉਸਦੀ ਮੁਰੀਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਆਪਣੀ ਇਸੇ ਖ਼ੂਬੀ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕਈ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਭੋਗ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅਮਨ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮੱਘਰ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਆਂ ਤਾਂ ਅਮਨ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਲੈਦੀ ਏ ਤੇ ਮੁਸਕੁਰਾ ਕੇ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦੀ ਐਂ
ਮੱਘਰ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਫੜ ਕੇ ਸੋਚਦਾ ਐ ਕੇ ਫੌਜੀ ਦੀ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੰਨ ਹੇਠ ਨਾ ਕੇ ਹੀ ਛੱਡਣਾ ਐ
ਪਾਲਾ ਦੋ ਕੇ ਮੱਘਰ ਦਾ ਯਾਰ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਦੀ ਰਮਜ਼ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪਾਲਾ ਦੀ ਉਮਰ 45 ਸਾਲ ਸੀ ਉਹ
ਜੱਟ ਦਾ ਸੀਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਹੈ ਉਹ ਅਮਲੀ ਜਿਹਾ ਸੀ
ਪਾਲਾ-- ਕਿਉ ਹੁਣ ਫੌਜੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਨੰਬਰ ਲਾਊਂ ਐਂ
ਮੱਘਰ-- ਯਾਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਜਿਹਾ ਬੰਦਾ ਆ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਐਵੇਂ ਬਦਨਾਮ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਓ
ਪਾਲਾ -- ਸ਼ਰੀਫ਼ ਤੇ ਤੂੰ
ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪੈਂਦੇ ਨੇ
ਅਮਨ-- ਕੁੱਤੀਏ ਤੈਨੂੰ ਅਕਲ ਨਈ ਹੇਗੀ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੰਮੇ ਸਾੜ ਕੇ ਰੱਖ ਤੇ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਾਲ
ਸਿਮਰ ਅੱਗੋਂ ਹੱਸ ਪੈਂਦੀ ਐਂ
ਸਿਮਰ-- ਵੇਖਿਆ ਨਈ ਕਿਵੇਂ ਸਾਰੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਦੀਵਾਨੇ ਹੋਏ ਫਿਰਦੇ ਆ ਉਹ ਮੱਘਰ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਦੀਵਾਨਾ ਲੱਗਦਾ ਉਹਦੇ ਤੋਂ ਬਚ ਕੇ ਰਹੀਂ ਜ਼ਨਾਨੀਬਾਜ ਉਹ ਪੂਰਾ
ਅਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੁਸਨ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਸੁਣ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਮਾਨ ਜਿਹਾ ਹੋਣ ਲੱਗਦਾ ਐਂ
ਅਮਨ-- ਕਿਉ ਤੈਨੂੰ ਬਚਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈਨੀ ਕਦੇ ਤੋਂ
ਸਿਮਰ-- ਜਦੋਂ ਕਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਾਲੀ ਭੈਣ ਉਹ ਨੂੰ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾ
ਅਮਨ-- ਤੂੰ ਤਾਂ ਇੰਜ ਕਹਿੰਦੀ ਐਂ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਉਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਲਵਾਰ ਖੋਲ੍ਹਤੀ ਹੋਵੇ
ਸਿਮਰ-- ਤੇ ਆਸ਼ਕ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮਸ਼ੂਕ ਸਲਵਾਰ ਈ
ਖੋਲ੍ਹਦੀ ਐਂ
ਅਮਨ-- ਕਮੀਨੀ ਐਂ ਤੂੰ ਵੀ
ਏਨੇ ਨੂੰ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ