Horror ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ

[Tera Jass]

ਸੰਜਨਾ ਜ਼ਰੂਰ ਵਾਪਸ ਆਵੇਗੀ.....

 

[Tera Jass]

ਨੋਟ:- ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਭੂਤਾਂ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿੱਲ ਵਾਲੇ ਨਾ ਪੜਨ

ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ
Part 1

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਸੰਜਨਾ ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਮੈਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਸਭ ਦੀਵਾਨੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਨੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸਨੇ ਲੰਨ ਨਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਤੇ ਓਹਦੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੰਮੇ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੀਵਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਕਮਾਦ ਵਿੱਚ ਚੋਦਦਾ, ਕੋਈ ਹਵੇਲੀ ਕੋਈ ਚੌਕ ਦੇ ਗੱਬੇ ਪਰ ਓਹ ਸੀ ਨਾ ਕਰਦੀ। ਜਿਹੜਾ ਉਹਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਸੀ ਭੁੱਲਦਾ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਸਦੇ ਚਰਚੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫੁੱਦਾ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਗਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਲੁੱਲੇ ਲੈ ਲੈ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਵੀ ਪੜਾ ਲਈ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕੋ ਟਾਈਮ ਕੱਠੇ ਦੋ ਦੋ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲੱਗੀ।

ਹੁਣ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੰਨਾਂ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੰਨਾਂ ਦੀ ਆਦਿ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬਦਨਾਮੀ ਤੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੜਾ ਸਮਜ਼ਾਇਆ ਪਰ ਓਹ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਆਖਿਰ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਸੰਜਨਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਲੰਨ ਨੂੰ ਤੜਫਦੀ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਦਾ। ਫਿਰ ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਬਜਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਸਬਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬੇਬੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦਾ..... ਬੇਬੇ....

ਹਾਏ ਪਲੀਜ਼ ਕੋਈ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦੋ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਪਾੜ ਦੋ ਕੋਈ ਜਾਣਾ ਹਾਏ ਆਜੋ ਪਲੀਜ਼.....

ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੰਜਨਾ ਰੋਜ਼ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਪਰ ਓਹਦੀ ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣਦਾ....

ਦਿਨ ਬੀਤਦੇ ਗਏ...ਪਰ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਿਆ।
(ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਪਲੈਨ ਬਣਾਇਆ)
ਇੱਕ ਰਾਤ ਘਰ ਦੇ ਸਭ ਮੈਂਬਰ ਸੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਂਦੀ। ਉਸ ਦਾ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਫਿਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਰਕੀਬ ਸੁੱਝੀ। ਉਹ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਕੋਲ ਗਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਜਾਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਕੋਠੜੀ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਇਆ। ਡੱਕ.. ਡੱਕ..
ਸੰਜਨਾ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਰੀ ਚੋ ਵੇਖਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਖੜਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ
ਬਾਪੂ:- ਹਾਂ ਧੀਏ ਮੈਂ ਹੀ ਆ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ...
ਸੰਜਨਾ:- ਕਿ ਹੋਇਆ ਬਾਪੂ ਜੀ
ਬਾਪੂ:- ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ ਫ਼ੇ ਦੱਸਦਾ
ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਅੰਦਰ ਆ ਵੜਿਆ ਕੋਠੜੀ ਅੰਦਰ ਹਨੇਰਾ ਸੀ ਪਰ ਮਾੜੀ ਮਾੜੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਗਰਮੀ ਕਾਰਨ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਵੇ ਬਾਪੂ ਕੱਢ ਲਾ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇਸ ਕੋਠੜੀ ਚੋ ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਾ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਬਾਪੂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:- ਜਦੋਂ ਬਗਾਨਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਰੋਕਦੀ ਨੀ ਸਾਲੀਏ। ਉਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਗਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਇਹ ਠੀਕ ਨੀ।
ਬਾਪੂ:- ਸਾਡੇ ਹੁੰਦਾ ਬੇਗਾਨਾ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਧੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਆ?

ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਸੰਜਨਾ ਬਾਪੂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਬਾਪੂ:- ਹਰ ਪਰ ਲੰਨ ਮੰਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਆਜਾ ਤੇਰੀ ਵਿਸ਼ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰਾਂ ਬਾਪੂ ਕੋਲ ਆ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖਿੱਚ ਦਿੰਦਾ। ਸਲਵਾਰ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀ।ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭੜਕ ਉੱਠਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਸੰਜਨਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਪਲੀਜ਼ ਹੱਥ ਨਾ ਬੰਨੋ। ਬਾਪੂ:- ਪੁੱਤ ਈਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣਾ। ਫੇਰ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ.....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕੁੱਪੀ ਚੱਕ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਤੇਲ ਮਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਮਲ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:-ਤੇਲ ਮਲ ਰਿਹਾ ਪੁੱਤ ਇਸ ਨਾਲ ਚੋਦਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਜੂ। ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਤੇਲ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸਮੇਲ ਆਉਣ ਲੱਗਦੀ ਏ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕਿਉ ਸੁਮੇਲ ਆ ਰਹੀ ਏ। ਕੁੱਝ ਨੀ ਧੀਏ....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਠਦਾ ਤੇ ਜੀਭ ਚੋ ਤੀਲਾਂ ਦੀ ਡੱਬੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਤੀਲ ਬਾਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੰਜਨਾ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਜਿਓੰਦੇ ਜੀ ਜਿਲਾਉਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਤਦ ਤੱਕ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਤੀਲ ਬਾਲ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਭਾਬੜ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਅੱਗ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਚਾਓ ਬਚਾਓ...ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਭ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਘਰੀਂ ਸੁੱਤੇ ਸਨ। ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਵਿੱਚ ਲੂਸਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹਰਾਮਦੀ ਨੇ ਸਾਡੀ ਜਾਖਣਾ ਪੱਟ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਚੋ ਪੀੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਏਨੇ ਮਿੱਟੀ ਚ ਰੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ।

(ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੰਮੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਜਲ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਖ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਲੇ ਹੋਏ ਜਿਸਮ ਚੋਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮਰਦੀ ਮਰਦੀ ਨੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕਹੀ ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ..... ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ....)

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੇ ਗਿਆ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। (ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ.....)

ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜਲਾ ਕੇ ਸਹੀ ਕੀਤਾ?

ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ.....

ਤੇਰਾ ਜੱਸ

 

[Pardhan]

ਨੋਟ:- ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਭੂਤਾਂ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿੱਲ ਵਾਲੇ ਨਾ ਪੜਨ

ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ
Part 1

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਸੰਜਨਾ ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਮੈਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਸਭ ਦੀਵਾਨੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਨੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸਨੇ ਲੰਨ ਨਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਤੇ ਓਹਦੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੰਮੇ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੀਵਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਕਮਾਦ ਵਿੱਚ ਚੋਦਦਾ, ਕੋਈ ਹਵੇਲੀ ਕੋਈ ਚੌਕ ਦੇ ਗੱਬੇ ਪਰ ਓਹ ਸੀ ਨਾ ਕਰਦੀ। ਜਿਹੜਾ ਉਹਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਸੀ ਭੁੱਲਦਾ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਸਦੇ ਚਰਚੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫੁੱਦਾ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਗਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਲੁੱਲੇ ਲੈ ਲੈ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਵੀ ਪੜਾ ਲਈ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕੋ ਟਾਈਮ ਕੱਠੇ ਦੋ ਦੋ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲੱਗੀ।

ਹੁਣ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੰਨਾਂ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੰਨਾਂ ਦੀ ਆਦਿ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬਦਨਾਮੀ ਤੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੜਾ ਸਮਜ਼ਾਇਆ ਪਰ ਓਹ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਆਖਿਰ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਸੰਜਨਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਲੰਨ ਨੂੰ ਤੜਫਦੀ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਦਾ। ਫਿਰ ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਬਜਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਸਬਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬੇਬੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦਾ..... ਬੇਬੇ....

ਹਾਏ ਪਲੀਜ਼ ਕੋਈ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦੋ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਪਾੜ ਦੋ ਕੋਈ ਜਾਣਾ ਹਾਏ ਆਜੋ ਪਲੀਜ਼.....

ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੰਜਨਾ ਰੋਜ਼ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਪਰ ਓਹਦੀ ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣਦਾ....

ਦਿਨ ਬੀਤਦੇ ਗਏ...ਪਰ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਿਆ।
(ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਪਲੈਨ ਬਣਾਇਆ)
ਇੱਕ ਰਾਤ ਘਰ ਦੇ ਸਭ ਮੈਂਬਰ ਸੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਂਦੀ। ਉਸ ਦਾ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਫਿਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਰਕੀਬ ਸੁੱਝੀ। ਉਹ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਕੋਲ ਗਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਜਾਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਕੋਠੜੀ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਇਆ। ਡੱਕ.. ਡੱਕ..
ਸੰਜਨਾ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਰੀ ਚੋ ਵੇਖਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਖੜਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ
ਬਾਪੂ:- ਹਾਂ ਧੀਏ ਮੈਂ ਹੀ ਆ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ...
ਸੰਜਨਾ:- ਕਿ ਹੋਇਆ ਬਾਪੂ ਜੀ
ਬਾਪੂ:- ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ ਫ਼ੇ ਦੱਸਦਾ
ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਅੰਦਰ ਆ ਵੜਿਆ ਕੋਠੜੀ ਅੰਦਰ ਹਨੇਰਾ ਸੀ ਪਰ ਮਾੜੀ ਮਾੜੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਗਰਮੀ ਕਾਰਨ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਵੇ ਬਾਪੂ ਕੱਢ ਲਾ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇਸ ਕੋਠੜੀ ਚੋ ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਾ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਬਾਪੂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:- ਜਦੋਂ ਬਗਾਨਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਰੋਕਦੀ ਨੀ ਸਾਲੀਏ। ਉਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਗਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਇਹ ਠੀਕ ਨੀ।
ਬਾਪੂ:- ਸਾਡੇ ਹੁੰਦਾ ਬੇਗਾਨਾ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਧੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਆ?

ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਸੰਜਨਾ ਬਾਪੂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਬਾਪੂ:- ਹਰ ਪਰ ਲੰਨ ਮੰਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਆਜਾ ਤੇਰੀ ਵਿਸ਼ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰਾਂ ਬਾਪੂ ਕੋਲ ਆ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖਿੱਚ ਦਿੰਦਾ। ਸਲਵਾਰ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀ।ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭੜਕ ਉੱਠਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਸੰਜਨਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਪਲੀਜ਼ ਹੱਥ ਨਾ ਬੰਨੋ। ਬਾਪੂ:- ਪੁੱਤ ਈਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣਾ। ਫੇਰ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ.....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕੁੱਪੀ ਚੱਕ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਤੇਲ ਮਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਮਲ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:-ਤੇਲ ਮਲ ਰਿਹਾ ਪੁੱਤ ਇਸ ਨਾਲ ਚੋਦਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਜੂ। ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਤੇਲ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸਮੇਲ ਆਉਣ ਲੱਗਦੀ ਏ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕਿਉ ਸੁਮੇਲ ਆ ਰਹੀ ਏ। ਕੁੱਝ ਨੀ ਧੀਏ....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਠਦਾ ਤੇ ਜੀਭ ਚੋ ਤੀਲਾਂ ਦੀ ਡੱਬੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਤੀਲ ਬਾਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੰਜਨਾ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਜਿਓੰਦੇ ਜੀ ਜਿਲਾਉਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਤਦ ਤੱਕ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਤੀਲ ਬਾਲ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਭਾਬੜ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਅੱਗ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਚਾਓ ਬਚਾਓ...ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਭ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਘਰੀਂ ਸੁੱਤੇ ਸਨ। ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਵਿੱਚ ਲੂਸਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹਰਾਮਦੀ ਨੇ ਸਾਡੀ ਜਾਖਣਾ ਪੱਟ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਚੋ ਪੀੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਏਨੇ ਮਿੱਟੀ ਚ ਰੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ।

(ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੰਮੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਜਲ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਖ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਲੇ ਹੋਏ ਜਿਸਮ ਚੋਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮਰਦੀ ਮਰਦੀ ਨੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕਹੀ ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ..... ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ....)

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੇ ਗਿਆ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। (ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ.....)

ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜਲਾ ਕੇ ਸਹੀ ਕੀਤਾ?

ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ.....

ਤੇਰਾ ਜੱਸ

Great

 

[rajni615]

ਨੋਟ:- ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਭੂਤਾਂ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿੱਲ ਵਾਲੇ ਨਾ ਪੜਨ

ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ
Part 1

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਸੰਜਨਾ ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਮੈਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਸਭ ਦੀਵਾਨੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਨੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸਨੇ ਲੰਨ ਨਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਤੇ ਓਹਦੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੰਮੇ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੀਵਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਕਮਾਦ ਵਿੱਚ ਚੋਦਦਾ, ਕੋਈ ਹਵੇਲੀ ਕੋਈ ਚੌਕ ਦੇ ਗੱਬੇ ਪਰ ਓਹ ਸੀ ਨਾ ਕਰਦੀ। ਜਿਹੜਾ ਉਹਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਸੀ ਭੁੱਲਦਾ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਸਦੇ ਚਰਚੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫੁੱਦਾ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਗਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਲੁੱਲੇ ਲੈ ਲੈ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਵੀ ਪੜਾ ਲਈ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕੋ ਟਾਈਮ ਕੱਠੇ ਦੋ ਦੋ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲੱਗੀ।

ਹੁਣ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੰਨਾਂ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੰਨਾਂ ਦੀ ਆਦਿ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬਦਨਾਮੀ ਤੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੜਾ ਸਮਜ਼ਾਇਆ ਪਰ ਓਹ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਆਖਿਰ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਸੰਜਨਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਲੰਨ ਨੂੰ ਤੜਫਦੀ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਦਾ। ਫਿਰ ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਬਜਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਸਬਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬੇਬੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦਾ..... ਬੇਬੇ....

ਹਾਏ ਪਲੀਜ਼ ਕੋਈ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦੋ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਪਾੜ ਦੋ ਕੋਈ ਜਾਣਾ ਹਾਏ ਆਜੋ ਪਲੀਜ਼.....

ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੰਜਨਾ ਰੋਜ਼ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਪਰ ਓਹਦੀ ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣਦਾ....

ਦਿਨ ਬੀਤਦੇ ਗਏ...ਪਰ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਿਆ।
(ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਪਲੈਨ ਬਣਾਇਆ)
ਇੱਕ ਰਾਤ ਘਰ ਦੇ ਸਭ ਮੈਂਬਰ ਸੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਂਦੀ। ਉਸ ਦਾ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਫਿਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਰਕੀਬ ਸੁੱਝੀ। ਉਹ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਕੋਲ ਗਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਜਾਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਕੋਠੜੀ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਇਆ। ਡੱਕ.. ਡੱਕ..
ਸੰਜਨਾ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਰੀ ਚੋ ਵੇਖਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਖੜਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ
ਬਾਪੂ:- ਹਾਂ ਧੀਏ ਮੈਂ ਹੀ ਆ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ...
ਸੰਜਨਾ:- ਕਿ ਹੋਇਆ ਬਾਪੂ ਜੀ
ਬਾਪੂ:- ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ ਫ਼ੇ ਦੱਸਦਾ
ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਅੰਦਰ ਆ ਵੜਿਆ ਕੋਠੜੀ ਅੰਦਰ ਹਨੇਰਾ ਸੀ ਪਰ ਮਾੜੀ ਮਾੜੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਗਰਮੀ ਕਾਰਨ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਵੇ ਬਾਪੂ ਕੱਢ ਲਾ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇਸ ਕੋਠੜੀ ਚੋ ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਾ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਬਾਪੂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:- ਜਦੋਂ ਬਗਾਨਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਰੋਕਦੀ ਨੀ ਸਾਲੀਏ। ਉਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਗਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਇਹ ਠੀਕ ਨੀ।
ਬਾਪੂ:- ਸਾਡੇ ਹੁੰਦਾ ਬੇਗਾਨਾ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਧੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਆ?

ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਸੰਜਨਾ ਬਾਪੂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਬਾਪੂ:- ਹਰ ਪਰ ਲੰਨ ਮੰਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਆਜਾ ਤੇਰੀ ਵਿਸ਼ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰਾਂ ਬਾਪੂ ਕੋਲ ਆ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖਿੱਚ ਦਿੰਦਾ। ਸਲਵਾਰ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀ।ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭੜਕ ਉੱਠਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਸੰਜਨਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਪਲੀਜ਼ ਹੱਥ ਨਾ ਬੰਨੋ। ਬਾਪੂ:- ਪੁੱਤ ਈਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣਾ। ਫੇਰ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ.....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕੁੱਪੀ ਚੱਕ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਤੇਲ ਮਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਮਲ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:-ਤੇਲ ਮਲ ਰਿਹਾ ਪੁੱਤ ਇਸ ਨਾਲ ਚੋਦਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਜੂ। ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਤੇਲ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸਮੇਲ ਆਉਣ ਲੱਗਦੀ ਏ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕਿਉ ਸੁਮੇਲ ਆ ਰਹੀ ਏ। ਕੁੱਝ ਨੀ ਧੀਏ....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਠਦਾ ਤੇ ਜੀਭ ਚੋ ਤੀਲਾਂ ਦੀ ਡੱਬੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਤੀਲ ਬਾਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੰਜਨਾ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਜਿਓੰਦੇ ਜੀ ਜਿਲਾਉਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਤਦ ਤੱਕ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਤੀਲ ਬਾਲ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਭਾਬੜ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਅੱਗ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਚਾਓ ਬਚਾਓ...ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਭ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਘਰੀਂ ਸੁੱਤੇ ਸਨ। ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਵਿੱਚ ਲੂਸਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹਰਾਮਦੀ ਨੇ ਸਾਡੀ ਜਾਖਣਾ ਪੱਟ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਚੋ ਪੀੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਏਨੇ ਮਿੱਟੀ ਚ ਰੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ।

(ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੰਮੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਜਲ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਖ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਲੇ ਹੋਏ ਜਿਸਮ ਚੋਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮਰਦੀ ਮਰਦੀ ਨੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕਹੀ ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ..... ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ....)

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੇ ਗਿਆ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। (ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ.....)

ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜਲਾ ਕੇ ਸਹੀ ਕੀਤਾ?

ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ.....

ਤੇਰਾ ਜੱਸ

Nicee

 

[sexyjatt]

nyc story pls jarri rkheo

 

[Tera Jass]

Great

Thank u Pardhan

 

[Tera Jass]

Nicee

Thanks rajni615 ji

 

[Tera Jass]

nyc story pls jarri rkheo

Thanks sexyjatt paaji

 

[Jass_2222]

ਨੋਟ:- ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਭੂਤਾਂ ਵਾਲੀ ਹੈ, ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿੱਲ ਵਾਲੇ ਨਾ ਪੜਨ

ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ
Part 1

ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਸੰਜਨਾ ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਮੈਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਦੇ ਸਭ ਦੀਵਾਨੇ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਨੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸਨੇ ਲੰਨ ਨਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਤੇ ਓਹਦੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੰਮੇ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੀਵਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਕੋਈ ਉਸਨੂੰ ਕਮਾਦ ਵਿੱਚ ਚੋਦਦਾ, ਕੋਈ ਹਵੇਲੀ ਕੋਈ ਚੌਕ ਦੇ ਗੱਬੇ ਪਰ ਓਹ ਸੀ ਨਾ ਕਰਦੀ। ਜਿਹੜਾ ਉਹਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਸੀ ਭੁੱਲਦਾ। ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਸਦੇ ਚਰਚੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫੁੱਦਾ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸਿਰੇ ਦੀਆਂ ਗਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਲੁੱਲੇ ਲੈ ਲੈ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਵੀ ਪੜਾ ਲਈ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕੋ ਟਾਈਮ ਕੱਠੇ ਦੋ ਦੋ ਲੰਨ ਲੈਣ ਲੱਗੀ।

ਹੁਣ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਸਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੰਨਾਂ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੰਨਾਂ ਦੀ ਆਦਿ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਬਦਨਾਮੀ ਤੋਂ ਡਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੜਾ ਸਮਜ਼ਾਇਆ ਪਰ ਓਹ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਆਖਿਰ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਸੰਜਨਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਲੰਨ ਨੂੰ ਤੜਫਦੀ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਦਾ। ਫਿਰ ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਸ ਬਜਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਸਬਰ ਨਾ ਆਉਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬੇਬੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦਾ..... ਬੇਬੇ....

ਹਾਏ ਪਲੀਜ਼ ਕੋਈ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦੋ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਪਾੜ ਦੋ ਕੋਈ ਜਾਣਾ ਹਾਏ ਆਜੋ ਪਲੀਜ਼.....

ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੰਜਨਾ ਰੋਜ਼ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਪਰ ਓਹਦੀ ਕੋਈ ਨਾ ਸੁਣਦਾ....

ਦਿਨ ਬੀਤਦੇ ਗਏ...ਪਰ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਨਾ ਮਿਲਿਆ।
(ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਪਲੈਨ ਬਣਾਇਆ)
ਇੱਕ ਰਾਤ ਘਰ ਦੇ ਸਭ ਮੈਂਬਰ ਸੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾਂ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਂਦੀ। ਉਸ ਦਾ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਫਿਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਤਰਕੀਬ ਸੁੱਝੀ। ਉਹ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਕੋਠੜੀ ਕੋਲ ਗਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਜਾਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਕੋਠੜੀ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਇਆ। ਡੱਕ.. ਡੱਕ..
ਸੰਜਨਾ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਰੀ ਚੋ ਵੇਖਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਖੜਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ
ਬਾਪੂ:- ਹਾਂ ਧੀਏ ਮੈਂ ਹੀ ਆ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ...
ਸੰਜਨਾ:- ਕਿ ਹੋਇਆ ਬਾਪੂ ਜੀ
ਬਾਪੂ:- ਕੁੰਡਾ ਖੋਲ ਫ਼ੇ ਦੱਸਦਾ
ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਕੁੰਡਾ ਖੋਲਿਆ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਅੰਦਰ ਆ ਵੜਿਆ ਕੋਠੜੀ ਅੰਦਰ ਹਨੇਰਾ ਸੀ ਪਰ ਮਾੜੀ ਮਾੜੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਅੰਦਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਗਰਮੀ ਕਾਰਨ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਵੇ ਬਾਪੂ ਕੱਢ ਲਾ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਇਸ ਕੋਠੜੀ ਚੋ ਉਸਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਾ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਬਾਪੂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:- ਜਦੋਂ ਬਗਾਨਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਰੋਕਦੀ ਨੀ ਸਾਲੀਏ। ਉਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਗਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਇਹ ਠੀਕ ਨੀ।
ਬਾਪੂ:- ਸਾਡੇ ਹੁੰਦਾ ਬੇਗਾਨਾ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਧੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ ਅਸੀਂ ਮਰ ਗਏ ਆ?

ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਸੰਜਨਾ ਬਾਪੂ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਬਾਪੂ:- ਹਰ ਪਰ ਲੰਨ ਮੰਗਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਆਜਾ ਤੇਰੀ ਵਿਸ਼ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰਾਂ ਬਾਪੂ ਕੋਲ ਆ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖਿੱਚ ਦਿੰਦਾ। ਸਲਵਾਰ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਸੰਜਨਾ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦੀ।ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭੜਕ ਉੱਠਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਸੰਜਨਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਪਲੀਜ਼ ਹੱਥ ਨਾ ਬੰਨੋ। ਬਾਪੂ:- ਪੁੱਤ ਈਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣਾ। ਫੇਰ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ.....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕੁੱਪੀ ਚੱਕ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਤੇਲ ਮਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੀ ਮਲ ਰਹੇ ਹੋ। ਬਾਪੂ:-ਤੇਲ ਮਲ ਰਿਹਾ ਪੁੱਤ ਇਸ ਨਾਲ ਚੋਦਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਜੂ। ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਤੇਲ ਬਾਪੂ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸਮੇਲ ਆਉਣ ਲੱਗਦੀ ਏ। ਸੰਜਨਾ:- ਬਾਪੂ ਮੈਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਕਿਉ ਸੁਮੇਲ ਆ ਰਹੀ ਏ। ਕੁੱਝ ਨੀ ਧੀਏ....

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਠਦਾ ਤੇ ਜੀਭ ਚੋ ਤੀਲਾਂ ਦੀ ਡੱਬੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਤੀਲ ਬਾਲਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੰਜਨਾ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉਸਨੂੰ ਜਿਓੰਦੇ ਜੀ ਜਿਲਾਉਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਤਦ ਤੱਕ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਤੀਲ ਬਾਲ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਭਾਬੜ ਉੱਠਦਾ ਹੈ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਅੱਗ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਚਾਓ ਬਚਾਓ...ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਭ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਘਰੀਂ ਸੁੱਤੇ ਸਨ। ਉਸਦਾ ਜਿਸਮ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਵਿੱਚ ਲੂਸਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹਰਾਮਦੀ ਨੇ ਸਾਡੀ ਜਾਖਣਾ ਪੱਟ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਚੋ ਪੀੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜਤ ਏਨੇ ਮਿੱਟੀ ਚ ਰੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ।

(ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੰਮੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਜਲ ਕੇ ਸੁਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਖ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਜਲੇ ਹੋਏ ਜਿਸਮ ਚੋਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮਰਦੀ ਮਰਦੀ ਨੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕਹੀ ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਵਾਪਸ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ..... ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ....)

ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੇ ਗਿਆ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। (ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ.....)

ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸ ਸਕਦੇ ਹੋ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਜਲਾ ਕੇ ਸਹੀ ਕੀਤਾ?

ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ.....

ਤੇਰਾ ਜੱਸ

Siraa

 

[Tera Jass]

Siraa

Thank u Jass_2222 Paaji

 

[Tera Jass]

ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਕਹਾਣੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਦੀ ਜਾਵੇਗੀ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਬਾਕੀ ਪਾਤਰ ਵੀ ਰੂਬਰੂ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ।