1. ਪੰਜਾਬਣ ਤੇ ਪਠਾਣ
ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਾਫੀ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖਾਂ। ਅੱਜ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਾਰਵੀਂ ਕਲਾਸ ਦੇ ਪੇਪਰ ਦੇਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਘਰ ਵਿਹਲੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਦੀ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਹੈ। ਦੁਕਾਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਸਾਡਾ ਘਰ ਹੈ। ਘਰ ਦਾ ਗੇਟ ਪਿੱਛੇ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪਾਪਾ ਮੰਮੀ ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਵੱਡੇ ਦੀਦੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਦੀਦੀ ਵੀ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਿਆਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਘਰ ਵਿਹਲੀ ਚਟਪਟਾ ਬਣਾਕੇ ਖਾਂਦੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਦਿਨਾ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਉਪਰ ਮਾਸ ਵਧ ਗਿਆ ਸੀ। ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਪੀਂਘਾ ਝੂਟਣ ਲਈ ਕਾਹਲਾ ਸੀ ਬਦਨਾਮੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰਦੀ ਸੀ। ਦਸੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਰਾਸ਼ੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਜਦੋਂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਰਫ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਥੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਇਥੇ ਉੱਨ ਵਾਲੇ ਕਪੜੇ, ਸ਼ਾਲ ਅਤੇ ਕੰਬਲ ਵੇਚਣ ਆਉਂਦੇ ਹਨ.ਉਸ ਸਾਲ 2 ਰਾਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ਸਾਡਾ ਚੁਬਾਰਾ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਲਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਾ ਨਾਮ ਰਫੀਕ ਜਿਸਦੀ ਉਮਰ 25 ਸਾਲ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਦਾ ਨਾਮ ਮੁਸ਼ਤਾਕ ਜੋ 37-38 ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ। ਰਫੀਕ ਗੋਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਉੱਚਾ ਲੰਮਾ ਪਠਾਣ ਸੀ । ਮੁਸ਼ਤਾਕ ਕੱਦ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਸੀ ਪਰ ਪਹਿਲਵਾਨਾਂ ਵਰਗਾ ਸੀ।
ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੇਰੀ ਸੈਕਸ ਦੀ ਅੱਗ ਸਿਖਰਾਂ 'ਤੇ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਲੁਟਾਉਣ ਲਈ ਬੇਤਾਬ ਸੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਭਰਵੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਬਰਾਅ ਵਿੱਚੋਂ ਛਲਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਗੋਲ ਪੱਟਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਵੀ ਹਲਚਲ ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।
ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹ ਰੋਟੀ ਦਿੰਦੇ ਸੀ। ਚਾਹ ਉਪਰ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਰੋਟੀ ਉਹ ਹੇਠਾਂ ਹੀ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਆਕੇ ਖਾਂਦੇ। ਰਫੀਕ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤ ਗੱਲ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ । ਪਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਸੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੇਣ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਖਰਾਬ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੇਣ ਗਈ।
ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਈ ਮੁਸ਼ਤਾਕ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਰਫੀਕ ਬੈੱਡ 'ਤੇ ਸਿਰਫ ਕੱਛੇ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਸੀ। ਕੱਛੇ ਦਾ ਤੰਬੂ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਉਹ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਚਾਦਰ ਉਪਰ ਲੈ ਲਈ। ਮੈਂ ਹੱਸ ਪਈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਭੱਜ ਕੇ ਹੇਠਾਂ ਆ ਗਈ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਹਲਚਲ ਮੱਚ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦੀ ਝਲਕ ਦੇਖ ਆਈ ਸੀ. ਪਠਾਣੀ ਲੰਨ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਮਨ ਡੋਲ ਗਿਆ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਉਹ ਨੌਂ ਵਜੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਹੇਠਾਂ ਆਇਆ, ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਮਿਲੀਆਂ. ਉਹ ਹੱਸ ਪਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਮੁਸਕਰਾ ਪਈ।
ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ਼ਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਨ ਲੱਗਿਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਭੱਜ ਗਈ।
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸਦਾ ਤਣਿਆ ਹੋਇਆ ਪਠਾਣੀ ਲੰਨ ਘੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ. ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਵੀ ਮੈਂ ਚਾਹ ਦੇਣ ਗਈ, ਉਹ ਵੀ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੈਂ ਚਾਹ ਰੱਖ ਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਰਫੀਕ ਨੇ ਕਿਹਾ -ਸਰਦਾਰਨੀ, ਤੁਸੀਂ ਕੱਲ੍ਹ ਕਿਉਂ ਹੱਸ ਰਹੇ ਸੀ? ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜਿਆ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ - ਛੱਡੋ! ਕੋਈ ਦੇਖ ਲਏਗਾ।
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ- ਸਰਦਾਰਨੀ , ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿਓ!
ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਚੁੱਪ ਨੂੰ ਸਹਿਮਤੀ ਸਮਝ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਿਸਤਰ ਵਿੱਚ ਸਿੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਉਪਰ ਪੈਕੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਮੈਂ ਵੀ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਅਚਾਨਕ ਮੈਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਤੋਂ ਮੰਮੀ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਪਲੀਜ਼ਜ਼ਜ਼ਜ਼ ਛੱਡ ਦਿਓ! ਮੈਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਬੁਲਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ - ਜਦੋਂ ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣਗੇ ਤਾਂ ਉਪਰ ਆਉਗੀ??
ਮੈਂ ਕਿਹਾ - ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਲਾ ਵੀ ਇੱਥੇ ਹੋਵੇਗਾ! ਮੈਂ ਨਹੀ ਆਵਾਂਗੀ।
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ - ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੌਂ ਜਾਵੇਗਾ। ਆਪਾਂ ਅਲੱਗ ਪਿਆਰ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ।
ਮੈਂ ਕਿਹਾ- ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡੋ! ਰਾਤ ਬਾਰੇ ਸੋਚਾਂਗੀ।
ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ- ਸਰਦਾਰਨੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਅਦਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਓਗੇ!
ਮੈਂ ਕਿਹਾ - ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿਉ।