“ਮੰਮੀ....ਮੰਮੀ....ਉਠੋ ਨਾ....” ਮੈਨੂ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਲੂਣ ਕੇ ਜਗਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਅਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਉਠੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਸਿਰਫ ਮੈਂ ਹੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ. ਮੈਨੂ ਬੜੀ ਸ਼ਰਮ ਆਈ. ਮੈਂ ਘੜੀ ਤੇ ਟਾਇਮ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਦਸ ਵਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ.
“ਮੰਮੀ ਭਾਪਾ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜਲਦੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਉ ਘਰ ਨੂ ਚਲੀਏ. ਨਾਲੇ ਮੰਮੀ ਬ੍ਮੈਨ ਚਾਹ ਨੀਂ ਪੀਤੀ, ਮੈਨੂ ਭੁਖ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੱਗੀ ਆ” ਸੁਕਰ ਸੀ ਮੇਰੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਕੁੜੀ ਨੂ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਕੀਤੇ ਆਪ ਈ ਨੀ ਆ ਗਿਆ ਦੇਖਣ ਵਾਸਤੇ.
“ਤੇਰਾ ਵੀਰ ਕਿਥੇ ਆ?” ਮੈਂ ਉਠ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਸਵਾਰਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ.
“ਓਹ ਵੀ ਸੁੱਤਾ ਆ. ਮੈਂ ਜਗਾਇਆ ਤਾਂ ਓਹ ਉਠਿਆ ਨੀਂ. ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਹੋਰ ਸੋਣਾ ਆ”
“ਅੱਛਾ....ਤੂ ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਨੂ ਜਗਾ...ਉਹਨੂ ਕਹੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਉਠ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਫਟਾਫਟ. ਭਾਪਾ ਕਹਿੰਦਾ ਆ ਪਿੰਡ ਨੂ ਜਾਣਾ ਆ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ.....ਨਾਲੇ ਤੂ ਵੀ ਕਪੜੇ ਬਦਲਣੇ ਤਾਂ ਬਦਲ ਲਾ. ਮੈਂ ਹਥ ਮੁੰਹ ਧੋ ਕੇ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਆ.” ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਲ ਨੂ ਭੱਜੀ. ਜੱਦ ਮੈਂ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਜੋਰ ਦੀ ਚੀਸ ਉਠੀ. ਕੰਜਰ ਨੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚਿਲ ਦਿੱਤੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਬੁਰਸ਼ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹਥ ਮੁੰਹ ਧੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸੁਇਟ ਬਦਲਿਆ. ਇੰਨੇ ਨੂ ਮੇਰਾ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਅਖਾਂ ਮਲਦਾ ਮਲਦਾ ਮੇਰੇ ਵਲ ਆ ਗਿਆ.
“ਮੰਮੀ ਇੰਨੀ ਕਾਹਦੀ ਕਾਹਲੀ ਆ ਜਾਣ ਦੀ...ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਚਲੇ ਚਲਾਂਗੇ.........” ਓਹ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਬਾਹਲਾ ਥੱਕਿਆ ਹੋਵੇ. ਅਖਾਂ ਵੀ ਲਾਲ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਸੁੱਤਾ ਨਾ ਹੋਵੇ.
“ਆਪਣੇ ਭਾਪੇ ਨੂ ਪੁਛ ਲਾ ਜੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂ ਜਾਣਾ ਆ ਤਾਂ...” ਮੈਂ ਮੁੰਡੇ ਨੂ ਕਿਹਾ. ਮੈਨੂ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹ ਆਪਣੇ ਪੀਓ ਨੂ ਪੁਛਣ ਜਾਣ ਤੋ ਰਿਹਾ. “ਨਾਲੇ ਆ ਤੇਰੀਆਂ ਅਖਾਂ ਕਾਹਤੋਂ ਲਾਲ ਆ ਇੰਨੀਆ. ਰਾਤੀਂ ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੀ? ਸੁੱਤਾ ਨੀਂ?” ਮੇਰਾ ਸਵਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਓਹਨੇ ਫਟਾਫਟ ਮੁੰਹ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂ ਘੁਮਾ ਲਿਆ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਓਹ ਨਹਾ ਕੇ ਆਵੇਗਾ.
ਅਸੀਂ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਥੋਂ ਨਿੱਕਲ ਆਏ. ਸੂਰਜ ਅੱਜ ਵੀ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਸੀ. ਕੁੜੀ ਤਾਂ tv ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਮਗਨ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਰਜਾਈ ਤਾਣ ਲਈ ਤੇ ਸੋਂ ਗਿਆ. ਮੈਨੂ ਵੀ ਰਾਤ ਭਰ ਚੁਦਵਾਉਣ ਮਗਰੋਂ ਬਹੁਤ ਥਕਾਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਵੀ ਜਲਦੀ ਹੀ ਸੋਂ ਗਈ. ਘਰ ਬਾਹਲਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਿਆ ਸੀ. ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਹਿਮਤ ਨਹੀ ਸੀ.
