ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਆ ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਟਾਈਮ ਦੀ ਗਣਿਤ ਵਾਲੀ ਮੈਡਮ ਦੀ -
ਮੈਡਮ ਦਾ ਨਾਂ ਰਮਨ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਦਸਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦ ਰਮਨ ਮੈਡਮ ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਗਣਿਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਆਏ। ਮੈਡਮ ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮੈਡਮ ਪੂਰੀ ਗਾਡਰ ਸੀ ਪੂਰਾ ਗੁੰਦਵਾ ਸਰੀਰ ਤੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼।
ਪਰ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਬੜੀ ਅੜਬ ਸੀ ਕਿਸੇ ਜਵਾਕ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਕੁ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਨੀ ਜਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਤਾ ਡੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਕਰ ਦੇਣਾ। ਸਾਰਾ ਸਕੂਲ ਰਮਨ ਮੈਡਮ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜਮਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕੋ ਗੱਲ ਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਇਹ ਅੜਿੱਕੇ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਗਿਣ ਗਿਣ ਬਦਲੇ ਲੈਣੇ ਇਸ ਤੋਂ।
ਚਲੋ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਲ ਤਾਂ 3 ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਮੈਡਮ ਤੋਂ ਡੰਡੇ ਖਾਂਦਿਆ ਦੇ ਨਿਕਲ ਗਏ ਤੇ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਈ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਘਰੋਂ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹਾਂ ਤੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਦਾ ਕੀੜਾ ਜਾਗਿਆ ਤੇ ਆਪਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਲਈ ਵੀ ਹਿਕ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ। ਫੇਰ ਓਥੋ ਮੇਰੇ ਪੁਲੀਟੀਕਲ ਲਿੰਕ ਵੀ ਬਣ ਗਏ ਵਧੀਆ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣ ਲਗ ਗਏ ਤੇ ਆਪਣਾ ਕਾਫੀ ਨਾਂਮ ਬਣ ਗਿਆ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ।
ਫਿਰ ਸਬੱਬ ਕੁਸ਼ ਇਸ ਤਰਾ ਦਾ ਬਣਿਆ ਕੇ ਰਮਨ ਮੈਡਮ ਦਾ ਇਕ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪੁਲੀਟੀਕਲ ਲਿੰਕ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਮੈਡਮ ਦੇ ਘਰਵਾਲ਼ੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇ ਓਹਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਡਮ ਕੋਲ ਕੀਤੀ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਸਟੂਡੈਂਟ ਰਿਹਾ ਕਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰਾ ? ਮੈਡਮ ਦੇ ਘਰਵਾਲ਼ੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰੋ ਹੋਰ ਕਿ ਚਾਹੀਦਾ ਇਹ ਕੰਮ ਹੋਜੇ ਆਪਣਾ ਕਿੰਨਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਣਾ।
ਮੈਡਮ ਨੇ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾ ਮੈਂ ਪਹਿਚਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਡਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਭ ਯਾਦ ਆਇਆ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਇੱਧਰ ਉਧਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਕੰਮ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਿ ਆਪਾਂ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਆਂ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜ਼ਰੂਰ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਆ ਜਾਓ ਆਪਾਂ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਹੀ ਹੋਈਦਾ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਓਕੇ ਕਹਿ ਕੇ ਫੋਨ ਕਟਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਗਲ ਦਸੀ ਪੂਰੀ।
ਅਗਲੇ ਦੀ ਮੈਡਮ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਆਈ ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੇ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਟਾਈਮ ਦਿਓ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਹੱਲ ਤੇ ਉਸਤੋ ਬਾਅਦ ਇੱਧਰ ਉਧਰ ਦੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਸਕੂਲ ਟਾਈਮ ਦਾ ਜਿਕਰ ਆਇਆ ਕੇ ਕਿਸ ਤਰਾ ਮੈਡਮ ਸਾਨੂੰ ਕੁੱਟਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ।
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਮੈਡਮ ਦੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਪੂਰਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸਿਵਾ ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਵੀ ਸਾਡੀ ਕਾਫੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਡਮ ਇਕੱਲੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਆਈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬੈਠੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ -
ਮੈਂ - ਮੈਡਮ ਦੇਖਲੋ ਤੁਸੀ ਕਦੀ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਇੰਨੀ ਬੁਰੀ ਤਰਾ ਕੁੱਟਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ ਕਦੀ ਉਸ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਦਦ ਮੰਗੋਂਗੇ।
ਰਮਨ ਮੈਡਮ - ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਟੂਡੈਂਟ ਸੀ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਹੀ ਮਾਰਦੀ ਸੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਰੱਖੀ ਬੈਠੇ ਓ?
ਮੈਂ - ਤੁਸੀ ਤਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ ਹੋ ਮੈਡਮ ਦਰਦ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਰਮਨ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੰਨਾ ਬੁਰਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ ਸੌਰੀ ਜੀ।
ਮੈਂ - ਮਾਫੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹੋ ਓਦ੍ਹਾ ਤਾਂ ਕਦੀ ਫੀਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਜਿੰਨੇ ਤੁਸੀ ਸੋਹਣੇ ਹੋ ਨਾ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਓੰਨੇ ਹੀ ਦਿਲ ਦੇ ਰੁੱਖੇ ਹੋ।
ਮੈਡਮ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਰੰਗ ਉੱਡ ਗਿਆ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਬਾਰੇ ਬੁਰਾ ਫੀਲ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ - ਮੈਂ ਸੱਚੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਪਲੀਸ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਵੋ।
ਮੈਂ - ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਮੈਂ 2 ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਕਰਵਾ ਦਵਾ ਪਰ ਤੁਸੀ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਟਿਆ। ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਟਾਇਮ ਆਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਆਪਣੇ ਵੱਲ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲੇ।
ਰਮਨ - ਪਲੀਸ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾ ਕਰੋ ਉਹ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਮੈਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗ ਤਾਂ ਰਹੀ ਹਾਂ ਤੁਸੀ ਚਾਹੋ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਾਰ ਲਵੋ ਪਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲਾ ਨਾ ਲਵੋ।
ਮੈਂ - ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਰ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣਾ ਜਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਜ਼ੇ ਲਈ ਕੁਸ਼ ਕਰੋ।
ਰਮਨ - ਕਿ ਕਹਿ ਰਹੇ ਓ ਤੁਸੀ
ਮੈਂ - ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਹੋ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ। ਕੁਸ਼ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੁਸ਼ ਦੇਣਾ ਵੀ ਪੈਂਦਾ।
ਰਮਨ - ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ?
ਮੈਂ - ਜੋ ਪੂਰਾ ਸਕੂਲ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਹੀ ਮੈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁਣਾ।
ਰਮਨ - ਘਬਰਾ ਕੇ - ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ।
ਮੈਂ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਦੇਖਣਾ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਕਿ ਬਕਵਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਮੈਂ - ਦੇਖਲੋ ਫੇਰ ਜ਼ਮੀਨ ਚਾਹੀਦੀ ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਕੀਮਤ ਹੈ।
ਰਮਨ ਕੁਸ਼ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ - ਸਿਰਫ ਕਮੀਜ਼?
ਮੈਂ - ਹਾਂ ਉਤਾਰੋ।
ਰਮਨ ਉੱਠ ਕੇ ਕਮੀਜ਼ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ।
ਰਮਨ - ਲਓ ਦੇਖ ਲਓ ਬੱਸ ਹੁਣ ?
ਮੈਂ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸਦੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਦੇ ਸਪਨੇ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਉਹ ਸੱਚ ਹੋ ਰਿਹਾ।
ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਉਸਦੇ ਇੰਨਰ ਤੇ ਬਰਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਇਹ ਵੀ ਤਾਂ ਉਤਾਰ।
ਰਮਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਬਹਿਸ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸਨੇ ਜਦੇ ਹੋ ਇੰਨਰ ਤੇ ਬਰਾ ਉਤਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਲੁਕਾਉਣ ਲਗੀ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਪਾਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗਾ।
ਰਮਨ ਬੱਸ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖੜੀ ਰਹੀ ਇਕ ਇੰਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਿੱਲੀ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਵੀ ਉਤਾਰੇ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀ ਤੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵੱਲ ਲਈ ਗਿਆ। ਰਮਨ ਵੀ ਚੁੱਪਚਾਪ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਈ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਸੌਂਪ ਚੁੱਕੀ ਹੋਵੇ।
ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਲਿਜਾ ਕੇ ਰਮਨ ਦੇ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਕਣੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਫੇਰ ਮੈਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨੀਚੇ ਨੂੰ ਆਇਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਾ। ਰਮਨ ਦੀਆ ਸਿਸਕਰੀਆਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤੇ ਫੁਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਲੱਗੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਤੜਪਾ ਦਿੱਤਾ।
ਰਮਨ - ਚਲ ਹੁਣ ਲੈਲਾ ਮੇਰੀ ਕਰਲਾ ਆਪਣਾ ਬਦਲਾ ਪੂਰਾ।
ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕ ਕੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ। ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ।
ਰਮਨ - ਹੌਲੀ ਕਰਲਾ ਮਰਨਾ ਮੈਨੂੰ
ਮੈਂ - ਤੂੰ ਕਦੇ ਡੰਡਾ ਹੌਲੀ ਮਾਰਿਆ ?
ਤੇ ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ
ਰਮਨ - ਹਾਏ ਵੇ ਤਰਸ ਕਰਲਾ ਜਾਲਮਾ
ਮੈਂ - ਤੂੰ ਡੰਡੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗੇ ਤਰਸ ਨੀ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨ ਲਗੇ ਕਿਉੰ ਕਰਾ।
ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੇ ਮੰਮੇ ਪੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਐਸੇ ਤਰਾ ਠੋਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਰੱਜ ਕੇ ਫੁਦੀ ਮਾਰੀ।
ਲਗਭਗ ਇਕ ਘੰਟਾ ਠੋਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਮਨ ਦਾ ਮੂੰਹ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਕੀਤਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮੰਮਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਛੁੱਟਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਲੇਟ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ।
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਉੱਠ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਂ ਹੁਣ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਹਜੇ ਕੀਤੇ ਨੀ ਜਾਣਾ ਅੱਜ ਰਾਤ ਤੂੰ ਇਥੇ ਹੀ ਆਂ।
ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਘਰੇ ਸਬ ਉਡੀਕਦੇ ਹੋਣੇ ਫੇਰ ਕਦੇ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ।
ਮੈਂ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਨਾ ਅੱਜ ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਬਸ ਜੋ ਮਰਜੀ ਬਹਾਨਾ ਮਾਰ।
ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨਵੇਂ ਲੰਨ ਦਾ ਚਾਅ ਤਾਂ ਸੀ ਬੱਸ ਨਖਰੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਕਹਿਣ ਤੇ ਘਰ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਘਰ ਰੁਕਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ ਕਰਲਾ ਜਿਹੜੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਕਰਨੀ। ਤੇ ਮੈਂ ਇਕ ਵਾਰ ਹੋਰ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲਈ ਤੇ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਸੋ ਗਏ ਨੰਗੇ ਹੀ।
ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਜਰੂਰ ਦੇਣਾ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਲੱਗੀ ਤੇ ਦਸਿਓ ਇਸਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ??
ਮੈਡਮ ਦਾ ਨਾਂ ਰਮਨ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਦਸਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦ ਰਮਨ ਮੈਡਮ ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਗਣਿਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਆਏ। ਮੈਡਮ ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮੈਡਮ ਪੂਰੀ ਗਾਡਰ ਸੀ ਪੂਰਾ ਗੁੰਦਵਾ ਸਰੀਰ ਤੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼।
ਪਰ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਬੜੀ ਅੜਬ ਸੀ ਕਿਸੇ ਜਵਾਕ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਕੁ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਨੀ ਜਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਤਾ ਡੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਕਰ ਦੇਣਾ। ਸਾਰਾ ਸਕੂਲ ਰਮਨ ਮੈਡਮ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜਮਾ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਇਕੋ ਗੱਲ ਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਇਹ ਅੜਿੱਕੇ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਗਿਣ ਗਿਣ ਬਦਲੇ ਲੈਣੇ ਇਸ ਤੋਂ।
ਚਲੋ ਸਕੂਲ ਦੇ ਸਾਲ ਤਾਂ 3 ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਮੈਡਮ ਤੋਂ ਡੰਡੇ ਖਾਂਦਿਆ ਦੇ ਨਿਕਲ ਗਏ ਤੇ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਈ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਘਰੋਂ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹਾਂ ਤੇ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਦਾ ਕੀੜਾ ਜਾਗਿਆ ਤੇ ਆਪਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਲਈ ਵੀ ਹਿਕ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ। ਫੇਰ ਓਥੋ ਮੇਰੇ ਪੁਲੀਟੀਕਲ ਲਿੰਕ ਵੀ ਬਣ ਗਏ ਵਧੀਆ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣ ਲਗ ਗਏ ਤੇ ਆਪਣਾ ਕਾਫੀ ਨਾਂਮ ਬਣ ਗਿਆ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ।
ਫਿਰ ਸਬੱਬ ਕੁਸ਼ ਇਸ ਤਰਾ ਦਾ ਬਣਿਆ ਕੇ ਰਮਨ ਮੈਡਮ ਦਾ ਇਕ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪੁਲੀਟੀਕਲ ਲਿੰਕ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਮੈਡਮ ਦੇ ਘਰਵਾਲ਼ੇ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇ ਓਹਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਡਮ ਕੋਲ ਕੀਤੀ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਸਟੂਡੈਂਟ ਰਿਹਾ ਕਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰਾ ? ਮੈਡਮ ਦੇ ਘਰਵਾਲ਼ੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰੋ ਹੋਰ ਕਿ ਚਾਹੀਦਾ ਇਹ ਕੰਮ ਹੋਜੇ ਆਪਣਾ ਕਿੰਨਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚ ਜਾਣਾ।
ਮੈਡਮ ਨੇ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾ ਮੈਂ ਪਹਿਚਾਣਿਆ ਨਹੀਂ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੈਡਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਭ ਯਾਦ ਆਇਆ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਇੱਧਰ ਉਧਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਕੰਮ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਿ ਆਪਾਂ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਆਂ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜ਼ਰੂਰ ਤੁਸੀ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਵੀ ਆ ਜਾਓ ਆਪਾਂ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਹੀ ਹੋਈਦਾ। ਮੈਡਮ ਨੇ ਓਕੇ ਕਹਿ ਕੇ ਫੋਨ ਕਟਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਗਲ ਦਸੀ ਪੂਰੀ।
ਅਗਲੇ ਦੀ ਮੈਡਮ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਆਈ ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੇ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਟਾਈਮ ਦਿਓ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਹੱਲ ਤੇ ਉਸਤੋ ਬਾਅਦ ਇੱਧਰ ਉਧਰ ਦੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਸਕੂਲ ਟਾਈਮ ਦਾ ਜਿਕਰ ਆਇਆ ਕੇ ਕਿਸ ਤਰਾ ਮੈਡਮ ਸਾਨੂੰ ਕੁੱਟਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ।
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਮੈਡਮ ਦੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਪੂਰਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸਿਵਾ ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ ਵੀ ਸਾਡੀ ਕਾਫੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਡਮ ਇਕੱਲੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਫਾਰਮ ਹਾਊਸ ਤੇ ਆਈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬੈਠੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ -
ਮੈਂ - ਮੈਡਮ ਦੇਖਲੋ ਤੁਸੀ ਕਦੀ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਇੰਨੀ ਬੁਰੀ ਤਰਾ ਕੁੱਟਿਆ ਕਰਦੇ ਸੀ ਕਦੀ ਉਸ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਦਦ ਮੰਗੋਂਗੇ।
ਰਮਨ ਮੈਡਮ - ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਸਟੂਡੈਂਟ ਸੀ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਹੀ ਮਾਰਦੀ ਸੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਅਜੇ ਵੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਰੱਖੀ ਬੈਠੇ ਓ?
ਮੈਂ - ਤੁਸੀ ਤਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਭੁੱਲ ਸਕਦੇ ਹੋ ਮੈਡਮ ਦਰਦ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਰਮਨ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੰਨਾ ਬੁਰਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ ਸੌਰੀ ਜੀ।
ਮੈਂ - ਮਾਫੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹੋ ਓਦ੍ਹਾ ਤਾਂ ਕਦੀ ਫੀਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਜਿੰਨੇ ਤੁਸੀ ਸੋਹਣੇ ਹੋ ਨਾ ਦੇਖਣ ਵਿਚ ਓੰਨੇ ਹੀ ਦਿਲ ਦੇ ਰੁੱਖੇ ਹੋ।
ਮੈਡਮ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਰੰਗ ਉੱਡ ਗਿਆ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੁਭਾਅ ਬਾਰੇ ਬੁਰਾ ਫੀਲ ਹੋਇਆ।
ਰਮਨ - ਮੈਂ ਸੱਚੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਪਲੀਸ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਵੋ।
ਮੈਂ - ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਮੈਂ 2 ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਕਰਵਾ ਦਵਾ ਪਰ ਤੁਸੀ ਵੀ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਟਿਆ। ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਟਾਇਮ ਆਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਆਪਣੇ ਵੱਲ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਚਾਹਾਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲੇ।
ਰਮਨ - ਪਲੀਸ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾ ਕਰੋ ਉਹ ਪੁਰਾਣੀ ਗੱਲ ਹੈ ਮੈਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗ ਤਾਂ ਰਹੀ ਹਾਂ ਤੁਸੀ ਚਾਹੋ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਾਰ ਲਵੋ ਪਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਦਲਾ ਨਾ ਲਵੋ।
ਮੈਂ - ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਰ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣਾ ਜਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਜ਼ੇ ਲਈ ਕੁਸ਼ ਕਰੋ।
ਰਮਨ - ਕਿ ਕਹਿ ਰਹੇ ਓ ਤੁਸੀ
ਮੈਂ - ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਹੋ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ। ਕੁਸ਼ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕੁਸ਼ ਦੇਣਾ ਵੀ ਪੈਂਦਾ।
ਰਮਨ - ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ?
ਮੈਂ - ਜੋ ਪੂਰਾ ਸਕੂਲ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਹੀ ਮੈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁਣਾ।
ਰਮਨ - ਘਬਰਾ ਕੇ - ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ।
ਮੈਂ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਦੇਖਣਾ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਕਿ ਬਕਵਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਮੈਂ - ਦੇਖਲੋ ਫੇਰ ਜ਼ਮੀਨ ਚਾਹੀਦੀ ਤਾਂ ਇਹ ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹੀ ਕੀਮਤ ਹੈ।
ਰਮਨ ਕੁਸ਼ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ - ਸਿਰਫ ਕਮੀਜ਼?
ਮੈਂ - ਹਾਂ ਉਤਾਰੋ।
ਰਮਨ ਉੱਠ ਕੇ ਕਮੀਜ਼ ਉਤਾਰਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ।
ਰਮਨ - ਲਓ ਦੇਖ ਲਓ ਬੱਸ ਹੁਣ ?
ਮੈਂ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸਦੇ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰਨ ਦੇ ਸਪਨੇ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਉਹ ਸੱਚ ਹੋ ਰਿਹਾ।
ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਉਸਦੇ ਇੰਨਰ ਤੇ ਬਰਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਇਹ ਵੀ ਤਾਂ ਉਤਾਰ।
ਰਮਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਬਹਿਸ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸਨੇ ਜਦੇ ਹੋ ਇੰਨਰ ਤੇ ਬਰਾ ਉਤਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਲੁਕਾਉਣ ਲਗੀ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੇ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਪਾਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗਾ।
ਰਮਨ ਬੱਸ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖੜੀ ਰਹੀ ਇਕ ਇੰਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਿੱਲੀ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਵੀ ਉਤਾਰੇ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀ ਤੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵੱਲ ਲਈ ਗਿਆ। ਰਮਨ ਵੀ ਚੁੱਪਚਾਪ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਈ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਸੌਂਪ ਚੁੱਕੀ ਹੋਵੇ।
ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਲਿਜਾ ਕੇ ਰਮਨ ਦੇ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਕਣੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਫੇਰ ਮੈਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨੀਚੇ ਨੂੰ ਆਇਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਾ। ਰਮਨ ਦੀਆ ਸਿਸਕਰੀਆਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤੇ ਫੁਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਲੱਗੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਤੜਪਾ ਦਿੱਤਾ।
ਰਮਨ - ਚਲ ਹੁਣ ਲੈਲਾ ਮੇਰੀ ਕਰਲਾ ਆਪਣਾ ਬਦਲਾ ਪੂਰਾ।
ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕ ਕੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰ ਦਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ। ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ।
ਰਮਨ - ਹੌਲੀ ਕਰਲਾ ਮਰਨਾ ਮੈਨੂੰ
ਮੈਂ - ਤੂੰ ਕਦੇ ਡੰਡਾ ਹੌਲੀ ਮਾਰਿਆ ?
ਤੇ ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ
ਰਮਨ - ਹਾਏ ਵੇ ਤਰਸ ਕਰਲਾ ਜਾਲਮਾ
ਮੈਂ - ਤੂੰ ਡੰਡੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗੇ ਤਰਸ ਨੀ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨ ਲਗੇ ਕਿਉੰ ਕਰਾ।
ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੇ ਮੰਮੇ ਪੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਐਸੇ ਤਰਾ ਠੋਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਰੱਜ ਕੇ ਫੁਦੀ ਮਾਰੀ।
ਲਗਭਗ ਇਕ ਘੰਟਾ ਠੋਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਮਨ ਦਾ ਮੂੰਹ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਕੀਤਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮੰਮਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਛੁੱਟਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਲੇਟ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ।
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਉੱਠ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਂ ਹੁਣ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਹਜੇ ਕੀਤੇ ਨੀ ਜਾਣਾ ਅੱਜ ਰਾਤ ਤੂੰ ਇਥੇ ਹੀ ਆਂ।
ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਘਰੇ ਸਬ ਉਡੀਕਦੇ ਹੋਣੇ ਫੇਰ ਕਦੇ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ।
ਮੈਂ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਨਾ ਅੱਜ ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਬਸ ਜੋ ਮਰਜੀ ਬਹਾਨਾ ਮਾਰ।
ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨਵੇਂ ਲੰਨ ਦਾ ਚਾਅ ਤਾਂ ਸੀ ਬੱਸ ਨਖਰੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਕਹਿਣ ਤੇ ਘਰ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਘਰ ਰੁਕਣ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ ਕਰਲਾ ਜਿਹੜੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਕਰਨੀ। ਤੇ ਮੈਂ ਇਕ ਵਾਰ ਹੋਰ ਰਮਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲਈ ਤੇ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਸੋ ਗਏ ਨੰਗੇ ਹੀ।
ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਜਰੂਰ ਦੇਣਾ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਲੱਗੀ ਤੇ ਦਸਿਓ ਇਸਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਇਆ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ??
