- 5,175
- 7,460
- 174
#17
ਮਾਂ
--------
ਸਵਰਗ ਨਰਕ
ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਨੇ ਇਨਸਾਨ ਦੇ,
ਇਕ ਮਾਂ ਲਈ ਸਵਰਗ ਹੈ
ਉਸਦੀ ਅੌਲਾਦ ਦਾ ਸੁੱਖ,
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੁਭਾਗਣ ਮਾਂ ਨਹੀ
ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਭਾਗ ਮਿਲਿਆ
ਆਪਣੀ ਕੁਖੋਂ ਜਾਏ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਮਾਣਨ ਦਾ,
ਹਾਂ ਮੈਂ ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਪਾਲਿਆ
ਆਪਣੇ ਅੱਜ ਲਈ,
ਹਰ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਮਾਣ ਸਕਦੀ
ਆਪਣੀ ਕੁਖੋਂ ਜਾਏ ਨੂੰ
ਆਪਣੀ ਕੁੱਖ ਵਿਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁੱਖ
ਸੁੱਖ ਉਸਦੇ ਲਿੰਗ ਦਾ,
ਜਿਸਨੂੰ ਕਦੇ ਉਹ ਨੂੰਨੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਤੇ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ
ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਅੰਦਰ
ਲੋਹੇ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਰੌਡ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਇਸਦੀ ਗਰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਪਿਘਲਾ ਛੱਡਦੀ ਹੈ
ਪਲਾਂ ਵਿਚ,
ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮਰਦ
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ,
ਵੇਖ ਤੈਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ
ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਬਤ ਦਾ ਇਹ ਝਰਨਾ
ਵਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੀ ਚੂਤ ਚੋਂ,
ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਖੁਰਦਰੀ ਜੀਭ
ਇਸ ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਏਂ
ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਖਿੱਚ ਰੂਹ ਨੂੰ ਪੈਂਦੀ ਐ,
ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪੁੱਤਰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੂੰ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਹੀ
ਪੀ ਜਾਨਾਂ ਏਂ ਮੇਰੇ ਝਰਨੇ ਦਾ ਗਰਮ ਲਾਵਾ
ਉਸੇ ਪੱਲ ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਚਮਕ
ਕਿਸੇ ਅਲੜ੍ਹ ਮੁਟਿਆਰ ਵਾਂਗੂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਲੁੱਟ ਲੈਂਦੀ ਐ,
ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਸਖ਼ਤ ਲੌੜਾ ਮੇਰੀ ਚੂਤ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਰੱਖਦੈਂ
ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲਾਉਨੈਂ
ਇੱਕ ਕੁੰਵਾਰੀ ਰਕਾਨ ਜਿਹੀ ਸ਼ਰਮ
ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ,
ਤੇਰੇ ਸਖ਼ਤ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ
ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਤਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਬੇਕਰਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਬਾਦਾਮੀ ਨਿੱਪਲ
ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਪਾਉਣ ਲਈ,
ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਦੁੱਧ ਪੀਣ ਲਈ ਉਤਾਵਲਾ ਹੁੰਦਾ ਏਂ
ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਤੇ ਆਸ਼ਿਕ ਨੂੰ
ਉਸੇ ਪਲ,
ਤੇਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਪਟਣ ਦਾ ਸੁੱਖ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਸ਼ਾਇਦ ਰਾਂਝੇ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਹੀਰ ਨੂੰ
ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੂੰ
ਇਹੀ ਨਜ਼ਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਹੋਏਗਾ,
ਆਪਣੀ ਇਹ ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੱਚੀ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਐ,
ਮਾਂ
--------
ਸਵਰਗ ਨਰਕ
ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਨੇ ਇਨਸਾਨ ਦੇ,
ਇਕ ਮਾਂ ਲਈ ਸਵਰਗ ਹੈ
ਉਸਦੀ ਅੌਲਾਦ ਦਾ ਸੁੱਖ,
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੁਭਾਗਣ ਮਾਂ ਨਹੀ
ਜਿਸਨੂੰ ਸੁਭਾਗ ਮਿਲਿਆ
ਆਪਣੀ ਕੁਖੋਂ ਜਾਏ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਮਾਣਨ ਦਾ,
ਹਾਂ ਮੈਂ ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਪਾਲਿਆ
ਆਪਣੇ ਅੱਜ ਲਈ,
ਹਰ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਮਾਣ ਸਕਦੀ
ਆਪਣੀ ਕੁਖੋਂ ਜਾਏ ਨੂੰ
ਆਪਣੀ ਕੁੱਖ ਵਿਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁੱਖ
ਸੁੱਖ ਉਸਦੇ ਲਿੰਗ ਦਾ,
ਜਿਸਨੂੰ ਕਦੇ ਉਹ ਨੂੰਨੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਤੇ ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ
ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਅੰਦਰ
ਲੋਹੇ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਰੌਡ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਇਸਦੀ ਗਰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਪਿਘਲਾ ਛੱਡਦੀ ਹੈ
ਪਲਾਂ ਵਿਚ,
ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮਰਦ
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ,
ਵੇਖ ਤੈਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਦੇਖਦਿਆਂ ਹੀ
ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਬਤ ਦਾ ਇਹ ਝਰਨਾ
ਵਗਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੀ ਚੂਤ ਚੋਂ,
ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਖੁਰਦਰੀ ਜੀਭ
ਇਸ ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਏਂ
ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਖਿੱਚ ਰੂਹ ਨੂੰ ਪੈਂਦੀ ਐ,
ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਪੁੱਤਰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੂੰ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਹੀ
ਪੀ ਜਾਨਾਂ ਏਂ ਮੇਰੇ ਝਰਨੇ ਦਾ ਗਰਮ ਲਾਵਾ
ਉਸੇ ਪੱਲ ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਚਮਕ
ਕਿਸੇ ਅਲੜ੍ਹ ਮੁਟਿਆਰ ਵਾਂਗੂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਲੁੱਟ ਲੈਂਦੀ ਐ,
ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਸਖ਼ਤ ਲੌੜਾ ਮੇਰੀ ਚੂਤ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਰੱਖਦੈਂ
ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲਾਉਨੈਂ
ਇੱਕ ਕੁੰਵਾਰੀ ਰਕਾਨ ਜਿਹੀ ਸ਼ਰਮ
ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ,
ਤੇਰੇ ਸਖ਼ਤ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ
ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਤਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਬੇਕਰਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਬਾਦਾਮੀ ਨਿੱਪਲ
ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਪਾਉਣ ਲਈ,
ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਦੁੱਧ ਪੀਣ ਲਈ ਉਤਾਵਲਾ ਹੁੰਦਾ ਏਂ
ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਤੇ ਆਸ਼ਿਕ ਨੂੰ
ਉਸੇ ਪਲ,
ਤੇਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਪਟਣ ਦਾ ਸੁੱਖ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਸ਼ਾਇਦ ਰਾਂਝੇ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਹੀਰ ਨੂੰ
ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬਾਂ ਨੂੰ
ਇਹੀ ਨਜ਼ਾਰਾ ਮਿਲਦਾ ਹੋਏਗਾ,
ਆਪਣੀ ਇਹ ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੱਚੀ ਪ੍ਰੇਮ ਕਹਾਣੀ ਐ,
Last edited:
