शिवारातल्या शेतीची मशागत चालली होती, मजुरांसोबत मी सुध्दा शेतात काम करत होतो, वाफ्यातील कोपरे टिकावणे खोदत होतो, दुपारी चारची वेळ असावी आणि त्यात मे महिना असल्याने संपूर्ण अंग घामाने भिजले होते, अंगामधली बनीयन तर घामाने पूर्ण ओली झाली होती, माझे वय आता पन्नाशीच्या जवळ आले असले तरी दररोज शेतात काम केल्याने अंग पिळदार होते, माझ्या सोबत आमचा गडी बाज्या म्हणजेच बाजीराव काम करत होता.
"मालक ते बघा, कोण येतंय"
त्याच्या आवाजाने मी त्याची नजर असलेल्या दिशेने मान वर करून पाहू लागलो, तिकडून मला एक पंजाबी ड्रेस घातलेली मुलगी बांधावरून येताना दिसत होती, तिचा चेहरा जरी दिसत नसला तरी तिच्या बांधावरून नजरेनेच तिच्या शरीराचे मोजमाप मी करू लागलो, ३६-२६-३६ हो नक्कीच, कोण असावी ही सौंदर्याची खाण!!! मी मनातच विचार करू लागलो.
काही वेळानं तिची आकृती स्पष्ट होत गेली, तिचा चेहरा दिसल्यावर मी मनोमन खजील झालो, ही तर पल्लवी आपली सूनबाई, मनातल्या मनात स्वतःला शिव्या घालत मी तिच्याकडे निघालो.
मी रंगराव पाटील, कोल्हापूरच्या जवळ ४५ km अंतरावर पाटील वाडी हे आमचं गाव, गाव म्हणजे काय तसं ते एक खेडच, जेमतेम पन्नास घरे, आमचे वाडवडील म्हणजेच पूर्वज कोल्हापूरच्या महाराजांच्या घरी चाकरीला होते त्यावेळी त्यांनी इनाम म्हणून त्यांना काही जमीन दिली होती त्यानंतर आमचे पूर्वज इथे येऊन राहिले, आमच्या गावात आमचा एक टोलेजंग वाडा आहे, सगळे त्याला पाटील वाडा असे म्हणतात.
त्या काळी आमच्या वडिलांनी मला शिक्षणासाठी पुण्याला पाठवले होते, पुण्यातून बीएससी ऍग्री करून मी वाडवडिलांची शेतीत सांभाळत होतो तीनशे चारशे टन ऊस होत असल्याने घरी कशाचीही उणीव नव्हती होता, अशातच लग्न झाल व संसार सुरू झाला.
आम्हाला दोन अपत्य सोनाली व कुलदीप, दोन वर्षांपूर्वी सोनालीच लग्न झालं होतं, ती आपल्या घरी सुखाने संसार करत होती आणि दुसरे आमचे चिरंजीव कुलदीप. दोनच महिन्यापूर्वी त्यांनी प्रेम विवाह केला होता, कुलदीप पुण्याला असल्याने त्यांने त्याच्याच कंपनीत काम करणाऱ्या मुलीशी लग्न केले होते, प्रेम विवाहाला आमचा काहीच विरोध नसल्याने त्यांचे लग्न थाटामाटात झाले, पण लग्नाच्या दोन दिवसातच त्यांना कामावर हजर राहावे लागले त्यामुळे सुनबाई म्हणजेच पल्लवी व आमची म्हणावी तशी ओळख झाली नव्हती. पल्लवी मूळात पुण्यात वाढली असल्याने ती मॉडर्न विचारायची होती. पल्लवी एकवीस-बावीस वर्षांची असावी, कुलदीप सोबत ती ट्रेनी म्हणून काम करत होती आणि सहा महिन्यातच त्यांनी लग्न करायचा निर्णय घेतला. लग्न झाल्यानंतर पल्लवीला ती कंपनी सोडावी लागली म्हणून ती दोन महिने घरीच होती आणि नवीन जॉब शोधत होती. मागच्या आठवड्यात कुलदीप ने फोन करून सांगितले होते की मी कामासाठी एक महिनाभर दुबईला चाललो आहे तरी पल्लवीला गावाकडे पाठवतो त्याप्रमाणे त्याने आज आली असावी.
"नमस्कार करते बाबा" असे म्हणत पल्लवी माझ्या पाया पडू लागली. "सौभाग्यवती भव" असा मी तिला आशीर्वाद दिला.
"तु कधी आलीस"
"आत्ताच तासाभरापूर्वी आले"
"लगेच शेतावर पण आलीस, वाट कशी सापडली तुला" ती एकटीच आली हे पाहून मी म्हणालो.
"त्यात काय एवढं बाबा वाड्याच्या बाल्कनीतून शेतातले घर दिसते की आपले, ते बघत-बघत आले, हे आपले फार्म हाऊस आहे" ना शेतातले ते घर बघून तिचा चेहरा खुलून गेला होता.
"हो हो, तू हो पुढे मी येतो हात पाय धुवून" असे म्हणत मी विहीरीकडे जाऊ लागलो विहिरीवर संगी म्हणजेच संगीता बाज्याची बायको काहीतरी करत होती. मी तिला पाणी काढून द्यायला सांगितले.
"काय हो मालक, छोट्या मालकिन बाई आल्या वाटतं"
"हो" मी एकेरी उत्तरलो पण माझी नजर पल्लवी घराच्या दिशेने चालली तिकडे होती.
"मालक छोट्या मालकीणबाई आल्यात म्हणून मला ईसरु नका बरं"
"ए गप संगे, काही पण बोलू नकोस" मी तिच्यावर डोळे वटारून म्हणालो पण ती गप्प राहायचे सोडून बिंदास्त खळखळून हसू लागली हसू लागली, संगीने माझी नजर वाचली की काय त्या विचाराने थोडा खजील झालो. भावनांवर ताबा ठेवायला हवा असे मनोमन ठरवून मी घराकडे निघालो.
शेतातले घर म्हणजे हा एक दुसरा वाडाच होता, आम्हीच बांधला होता, कोकाणामधून आणलेल्या चिऱ्याच्या दगडांमध्ये तो वाडा बांधला होता, माझा पूर्ण वेळ शेतामध्ये जात असल्याने मी येथेच बेडरूम बनवली होती, दिवसा कधीही आराम करायचा असल्यास ते सोपे पडत होते, आमच्या सौभाग्यवतींना इथे राहायला आवडत नसल्याने ती आई-वडिलांसोबत गावातच राही, मी संध्याकाळी काम संपल्यावर गावात जात असे, घराच्या बाजूला दोन्ही साईडला पत्र्याचे शेड मारले होते एकामध्ये गाई-म्हशी तर दुसऱ्या मध्ये बाज्या आणि त्याची बायको संगी राहत होते.
घराच्या बाहेरच वाळत टाकलेली लुंगी मी उचलली व मळकट लेली पॅन्ट तिथेच काढून कमरेला लुंगी गुंडाळली, घामाने भिजलेली बनियन सुद्धा काढून टाकत नवीन बनियन अंगात चढवली, पल्लवी बहुदा आत गेली असावी असा विचार करत मी आत गेलो.
पल्लवी बेडजवळ काहीतरी पाहत होती, रूम मध्ये बऱ्याचश्या गोष्टी होत्या, वर बंदुक लटकत होती त्याच्या दोन्ही बाजूला रान डुकराचे वाळलेले धड अडकवले होते, डुकरे शेतामध्ये धुडगूस घालत तेव्हा त्यांची शिकार करावी लागायची, आजूबाजूला काही फोटो लावलेले. पल्लवी ते सर्व निरखून पाहत होती. तिला असे पाठमोरी पाहतच राहावे असे वाटत होते पण हे चुकीचे आहे असे मी माझ्या मनाला समजावत रूमचा दरवाजा हळूच दाबला तसा टक आवाज झाला आणि पल्लवी ने झर्रकन वळून माझ्याकडे पाहिले आणि ती माझ्याकडे पाहतच राहिली. ती काही न बोलता दोन-तीन मिनिटे पाहत राहिली तिची नजर माझ्या पिळदार दंडा वरून व छातीवरून फिरत आहे याची मला जाणीव झाली, ती मंत्रमुग्ध झाल्याप्रमाणे माझ्याकडे पाहत होती.
"सुनबाई कसं वाटल आमचं घर" ती काहीच बोलत नाही म्हणून मी म्हणालो.
"हो…हो….बाबा खूप छान आहे" तिची तंद्री भंग पावली आणि ती लगबगीने म्हणाली.
"ही तुमची बेडरूम आहे ना बाबा"
"हो सुनबाई"
"खूप छान सजवली आहे तुम्ही आणि ही बंदूक खरी आहे का बाबा"
"हो तर मग अगदी खरी आहे"
"मला चालवायला शिकवाल"
"हो पण तुला झेपेल का ती, खूपच वजन आहे तिचं"
"प्लिज शिकवा ना मला माझी खूप इच्छा आहे"
"बरं बरं ठीक आहे मी शिकवतो तुला पण आता नाही, आहेस ना तू महिनाभर मग निवांत शिकवतो" मी असे म्हणताच तिचा चेहरा आनंदाने खुल्ला.
ती परत घरातली प्रत्येक वस्तू पाहत मला त्याबद्दल विचारू लागली मी पण तिला हवी ती माहिती देत होतो.
तिच्या रूम मध्ये असल्याने एक वेगळाच सुगंध संपूर्ण रुमभर पसरला आहे असे मला जाणवू लागले मनातून ठरवून सुद्धा माझी नजर तिच्या सर्वांगावर भिरभिरत होती शक्य तितका मी तीच्या डोळ्यात चेहऱ्यावर पाहण्याचा प्रयत्न करत होतो पण त्यामुळे मी तिच्या सुंदर काळ्याभोर डोळ्यांमध्ये हरवून जातोय की काय असे वाटू लागले.
थोड्यावेळाने पल्लवी तिथून घरी निघून गेली तिची आकृती नाहीशी होईपर्यंत मी तिला पाठमोरी पाहत होतो, अचानक मला पाठीमागून खिदळण्याचा आवाज आला, मागे पाहिले तर संगी होती, ती माझ्याकडे पाहून खदाखदा हसत होते, विहिरीतले पाणी काढल्याने तिच्या शरीरावर पाणी पडले होते तिचे ब्लाऊज ओले झालेले दिसत होते त्यातून तिचे रेखीव उरोज टणक उठून दिसत होते, मी एकदा संगी कडे पाहिले, तिच्या जागी मला पल्लवी चा चेहरा दिसू लागला, कुठलाही विचार न करता सरळ संगी जवळ गेलो आणि तिला कवेत उचलली व बेडरूम मध्ये घेऊन गेलो. तिला बेडवर फेकले व स्वतःचे कपडे काढू लागलो, ती माझ्याकडे नशिल्या डोळ्यांनी पाहत होती, पूर्ण नग्न होताच मी तिच्या जवळ गेलो क्षणार्धात तिची साडी फेडून टाकली, घाईघाईतच तिचे ब्लाऊज अंगा वेगळे केले, संगी कधीच ब्रा व निकर घालत नसल्याने ती पूर्ण उघडी झाली, तिच्या नग्न शरिराकडे पाहत होतो, संगी चेहरा आता कामतुर दिसत होता पण त्या ठिकाणी मला मात्र पल्लवी दिसू लागली होती, तिच्यावर झडप घातली, तिला चुंबत चुंबत पूर्ण शरीर कुस्करत तिच्या आत प्रवेश केला, तिनेही उत्साहात माझे स्वागत केले, मी डोळे झाकत पल्लवीचा चेहरा आठवत संगीला दणादण दणके देऊ लागलो, संगी चित्कारली, अधून मधून "मालक हळू….हळू" असे ओरडू लागली. पण माझ्या डोक्यातून पल्लवी काही जायला तयार नव्हती, शेवटी अर्ध्या तासाने तुफान शमले, संगीच्या आत रिता होऊन मी बाजूला पाहून पहुडलो. संगीने अर्धा तास आराम करून, साडी नेसली व जाऊ लागली, पण जाताना ती म्हणाली.
"का वो मालक आपल्या पयल्या रातरी सुद्धा तुम्ही एवढा दम काढला नव्हता माझा, आज काय झालं तुम्हाला"
"काय नाही तुझी खाज भागली ना जा आता"
"मी जाते आता पण एक लक्षात ठेवा छोट्या मालकीण बाईंचा असा दम काढाल तर बिचारी मरून जाईल"
"जाते का आता इथन" मी तिच्यावर डाफारलो तशी ती फिदीफिदी हसत बाहेर गेली.
on new story
