• If you are trying to reset your account password then don't forget to check spam folder in your mailbox. Also Mark it as "not spam" or you won't be able to click on the link.

Adultery नथीचा नखरा

Mr. Magnificent

Marathi section king
Supreme
4,531
3,225
144
रक्षिता आणि विहानच्या लग्नाला ५ वर्षे झाली होती. दोघांचेही लव्ह मॅरेज होते. पण दोघांच्या नात्याकडे बघून असं वाटत होतं कि दोघांना जबरदस्तीने लग्नाच्या बंधनात अडकवले गेले होते. त्यांच्या नात्यामधील सुख हे कुठच्या कुठे निघून गेले होते. दोघेही जॉबला असल्याने सकाळी ९ वाजता घर सोडायचं आणि मग रात्री ७ – ८ वाजता घरी यायचं. घरी आल्यावर ती स्वयंपाकघरात आणि तो टीव्ही समोर असायचा. महिन्यातून फक्त एक ते दोन वेळा दोघांमध्ये शरीरसंबंध व्हायचे. ‘करियर’ च्या कारणास्तव त्यांनी अजून अपत्य जन्माला घातले नव्हते. कोणाचा वाढदिवस आला कि मग ठरल्याप्रमाणे गिफ्ट्स वगैरे द्यायचे आणि हॉटेल मध्ये जाऊन जेवायचे. यापलीकडे अजून कोणतेही एन्जॉयमेंट त्यांच्या आयुष्यात नव्हते. दोघे एकमेकांपासून दूर जाऊ लागले होते. सुट्टी मिळत नाही या कारणाने कुठे फिरायला देखील जाणे होत नव्हते. विहानचे आई वडील हे त्याच्या लहानपणी वारले होते तर रक्षिताचे आई वडील हे गावी राहत होते. बरं सोशल मीडियावर दोघेही ऍक्टिव्ह होते. सोशल मीडियावर लोकांना असं वाटायचं कि यांचं खूप सुंदर चालू आहे पण खऱ्या आयुष्यात काय सुरु आहे हे त्या दोघांनाच माहित होतं. रात्री झोपताना एकमेकांकडे पाठ करून मग मोबाईलची लाईट रात्रभर सुरु असायची. त्यामुळे एकमेकांबद्दलच्या संशयाची सुई दोघांनाही टोचत होती. पण एकमेकांना काही न बोलता दोघेही गप्प राहायचे. नॉर्मल हसणं नॉर्मल बोलणं नॉर्मल काळजी घेणं सगळं नॉर्मल होतं पण त्यांचं आयुष्य हे ऍबनॉर्मल पद्धतीने पुढे सरकत होतं.

रक्षिता हि रंगाने सावळी परंतु दिसायला खूप सुंदर होती. दररोज सकाळी जॉगिंग आणि योगा करून कोणालाही मोहून टाकेल असे तिचे सावळे सुंदर रूप बनले होते. सुंदर अशा रक्षिताची त्वचा इतकी मखमली होती कि त्यावरून एखादे मोराचे पीस देखील सर्र्कन सरकून खाली पडेल. तिचे मध्यम बांध्याचे शरीर आणि पाठीपर्यंत वाढलेले काळेभोर केस. त्या केसांना तिने फिकट तांबड्या रंगाने काही ठिकाणी माखून टाकले होते. तिच्या नाकामध्ये नेहमीच एक लहानशी रिंग असे. डोळ्यांमध्ये गडद काजळ भरलेले असल्याने कोणालाही ती पाहताक्षणीच आकर्षित वाटे. रक्षिताचे उभार हे ३६ इंचांचे आणि तिचे दोन्ही डोंगर ३८ चे होते. उंची ५.७ असल्याने तिला ते मस्त शोभून दिसत होते. मखमली शरीरावर रक्षिताने बऱ्याच ठिकाणी टॅटू ओढवले होते. तिच्या ३२ च्या कमरेवर उजव्या बाजूला एक नागाचा टॅटू होता. तसेच तिच्या एका उभारावर रक्षिता या नावामधल्या ‘आर’ या अल्फाबेटचा टॅटू काढलेला होता. तिच्या सावळ्या पाठीवर डाव्या बाजूला एका अनोळखी मुखवट्याचा टॅटू तिने गोंदवून घेतलेला होता. ज्यावेळी ती बॅकलेस ड्रेस परिधान करीत असे तेव्हा तिचा तो पाठीवरचा टॅटू बघून पुरुषांसोबत महिलांची गरमी सुद्धा वाढत असे इतका तो टॅटू हॉट होता. विहान हा सुद्धा अतिशय देखणा आणि दररोज व्यायाम केल्याने स्वतःला फिट ठेवणारा होता. त्याचे मसल्स बघून तर सोसायटीमधल्या मुली आणि बायका देखील वेड्या होत असत. जिम मध्ये तो जेव्हा व्यायाम करीत असे तेव्हा त्याचे फुगणारे मसल्स बघून मुलींच्या शरीराला घाम फुटत असे. दोघेही एकमेकांना शोभून दिसणारे होते. पण म्हणतात ना घरातलं कितीही चविष्ट आणि सुंदर असलं तरी शेजारी बनवलेल्या जेवणाची ओढ मात्र काही केल्या जात नाही. जेव्हा नवरा आणि बायकोमधले प्रेम कमी होते तेव्हा मग शेजारी बनणाऱ्या जेवणाची चव अजूनच रुचकर लागते. त्याचप्रमाणे विहान हा त्याच्या जिम मधल्या एका तरुणीच्या प्रेमात पडला होता तर रक्षिता हि तिच्या ऑफिसमधल्या कलिगच्या. त्यामुळे रात्रभर त्यांचे मोबाईलवर त्यांच्यासोबत बोलणे असायचे. पण शेजारचे जेवण इतके जरी आवडत असले तरी दोघांनीही अजून त्या जेवणाची चव चाखली नव्हती. म्हणजे रक्षिता आणि विहान यांचे त्यांच्या आवडत्या व्यक्तीसोबत फक्त बोलणे चालणे असायचे पण अजून त्यांनी मर्यादा ओलांडलेली नव्हती.

बऱ्याच वर्षांनी त्यांच्या सोसायटीमध्ये ‘होम मिनिस्टर’ हि स्पर्धा आयोजित केली होती. सोसायटीमधल्या हौशी तरुणांनी हि स्पर्धा आयोजित केली होती. त्यामध्ये सोसायटीमधल्या सर्व जोडप्यांनी सहभागी व्हायचे होते. रविवार असल्याने कोणालाही त्यापासून सुटका नव्हती कारण रविवारी सर्वांनाच सुट्टी असते. स्पर्धेचा दिवस उजाडला. संध्याकाळचे ७ वाजले तेव्हा सोसायटीमधील सगळी जोडपी सोसायटीच्या गच्चीवर जमली. त्यामध्ये साहजिकच रक्षिता आणि विहान हे दोघेही होते. हि स्पर्धा जिंकणाऱ्याला एक सुंदर अशी हिऱ्यांनी जडलेली सोन्याची नथ मिळणार होती. त्यामुळे सगळेच हि स्पर्धा जिंकण्यासाठी उत्सुक होते. या स्पर्धेमध्ये वेगवेगळ्या फेऱ्या होत्या आणि प्रत्येक फेरीमध्ये वेगवेगळे खेळ होते. पहिल्या फेरीमध्ये सर्व जोडप्यांनी सहभाग घेतला. त्यामध्ये एक मोठी रिंग हि दिलेली होती आणि त्या रिंगमध्ये प्रत्येक जोडप्याला उभे केले होते. त्या रिंगमध्ये दोघांनीही उभे राहून ती रिंग हि प्रत्येक जोडप्यामधल्या नवऱ्याने जमिनीवरून उचलून मग डोक्याच्या वरून ती बाहेर काढायची होती. पण ती रिंग काढताना तिचा दोघांच्याही शरीराला स्पर्श होता कामा नये. त्यासाठी त्या रिंगला एक असे यंत्र बसवले होते. जर त्या रिंगचा दोघांपैकी कोणाच्याही शरीराला स्पर्श झाला तर त्यावरचा अलार्म आणि लाईट लागणार होती. ती रिंग उचलण्यासाठी प्रत्येक नवऱ्याला हॅन्ड क्लोव्हस दिले होते त्यामुळे हाताचा स्पर्श त्या रिंगला झाल्यावर अलार्म वाजणार नाही तर जेव्हा शरीराचा स्पर्श होईल तेव्हाच अलार्म वाजेल. शिट्टी वाजल्यावर प्रत्येक जोडप्यातील नवऱ्याने जमिनीवरून ती रिंग उचलली आणि हळू हळू ती वर काढण्याचा प्रयत्न करू लागले. वर काढताना बऱ्याच जोडप्यांच्या शरीराला त्या रिंगचा स्पर्श होऊन ती जोडपी स्पर्धेतून बाद करण्यात आली. पण इकडे विहान हा हळुवारपणे आणि अत्यंत चतुराईने ती रिंग हळू हळू वर उचलत होता. रक्षिता सुरवातीला या खेळामध्ये इतकी रुची दाखवत नव्हती पण ज्याप्रमाणे विहान हा त्या खेळामध्ये उत्साह दाखवू लागला तसे रक्षिताही या खेळामध्ये स्वतःचा आनंद दाखवू लागली. रिंग वर उचलताना विहानच्या चेहऱ्याचा स्पर्श हा रक्षिताच्या पोटाला होत होता. तसेच त्याच्या शरीराच्या प्रत्येक भागाचा स्पर्श हा रिंग उचलताना रक्षिताच्या शरीराला होत होता. जेव्हा विहानने रिंग उचलून दोघांच्याही चेहऱ्यासमोर आणली तेव्हा विहानचे लक्ष रक्षिताच्या डोळ्यांकडे गेले. त्याने पाहिले रक्षिता विहानच्या चेहऱ्याकडे बघत होती. दोघांचीही नजर एकमेकांना भिडली आणि दोघांच्याही चेहऱ्यावर एक वेगळीच स्माईल आली. बऱ्याच दिवसांनी दोघांनाही हि स्माईल बघायला मिळाली होती. रक्षिताने लाजून तिची नजर खाली केली आणि त्या लाजण्याने विहानच्या मनाला सुखद आनंद मिळाला. विहानने रक्षिताच्या डोळांमध्ये बघतच ती रिंग व्यवस्थितपणे दोघांच्याही शरीराला स्पर्श न करता डोक्याच्या भागाने बाहेर काढली आणि त्यांनी पहिली फेरी सहजच पूर्ण केली. त्यांच्यासोबत आणखीन ९ जोडप्यांनी हि फेरी पूर्ण केली होती. १५ जोडप्यांमधले ६ जोडपी या स्पर्धेतून बाद झाली होती. टाळ्यांच्या कडकडाटामध्ये ९ जोडप्यांचे अभिनंदन करण्यात आले. हे पाहून रक्षिता देखील खुश झाली आणि तिने विहानकडे बघून एक छान स्माईल दिली. ती त्याला म्हणाली, “विहान खरंच खूप मस्त केलंस रे तू” यावर विहान सुद्धा रक्षिताकडे बघून प्रेमाने म्हणाला, “रक्षू… तुझ्यासाठी काही पण” विहानच्या या बोलण्यावर रक्षिता लाजून लालबुंद झाली. दोघांमधले प्रेम हे हळू हळू पुन्हा जागे होत होते.

आता दुसऱ्या फेरीमध्ये ९ जोडप्यांनी प्रवेश केला. या फेरीमधला खेळ असा होता कि यामध्ये नवऱ्याने नवरीला आपल्या दोन्ही हातांनी बहोपाशात उचलून घ्यायचे आणि पुढे पळत जाऊन १०० मीटरवर ठेवलेल्या खुर्चीपर्यंत यायचे. त्या खुर्चीमध्ये चमचा गोटी ठेवलेली असणार. नवऱ्याच्या कुशीमध्ये असलेल्या नवरीने तो चमचा घेऊन नवऱ्याच्या तोंडात ठेवायचा आणि मग त्यामध्ये ती गोटी व्यवस्थित ठेवायची. नवऱ्याने त्यानंतर नवरीला तसेच हातांमध्ये उचललेल्या अवस्थेत आणि तोंडामधल्या चमच्यामधली गोटी बॅलेन्स करून पुन्हा १०० मीटर मागे यायचे आहे. जर परत येताना गोटी खाली पडली तर ते जोडपे बाद करण्यात येईल आणि यामध्ये वेळेनुसार परत येणाऱ्या फक्त ५ जोडप्यांना पुढच्या फेरीमध्ये प्रवेश मिळणार होता. सर्व जोडपे स्पर्धेसाठी तयार झाले आणि शिट्टी वाजल्यावर विहानने आपल्या दोन्ही हातांनी रक्षिताला आपल्या दोन्ही हातांमध्ये उचलले. रक्षिताने विहानच्या गळ्याभोवती दोन्ही हात टाकले आणि त्याच्या डोळ्यांमध्ये बघून हलकीशी हसली. विहान तिला घेऊन पुढे पळत जाऊ लागला. खुर्चीपाशी आल्यावर रक्षिताने पटकन चमचा विहानच्या तोंडामध्ये ठेवला आणि त्यावर गोटी ठेवली. विहान मागे फिरला आणि रक्षिताला परत घेऊन चालू लागला. त्याचे सगळे लक्ष त्या चमचा गोटीकडे होते पण रक्षिताचे लक्ष त्याच्या नजरेवर होते. त्यामधली तीन जोडपी परतताना त्यांच्या चमच्यामधून गोटी खाली पडून ती बाद झाली. उरलेल्या सहा जोडप्यांमधल्या दोन जोडप्यांमधल्या नवऱ्याच्या हातातून नवरी खाली निसटली आणि त्याचसोबत चमच्यामधून गोटी देखील खाली पडली. एका जोडप्याच्या चमच्यामधून गोटी खाली पडली पण नवरीने ती झेलली आणि पुन्हा त्या चमच्यामध्ये ठेवली. पण परीक्षकांनी त्या जोडीला बाद केले. त्यामुळे फक्त तीन जोडपी या स्पर्धेमध्ये राहिली होती. विहानच्या मजबूत हातांच्या कुशीमध्ये असलेल्या रक्षिताला स्वर्गामध्ये असल्यासारखे भासत होते. खूप वर्षांनी विहानने असे आपल्याला कुशीमध्ये उचलून घेतले असावे असे रक्षिताला वाटू लागले. तिने विहानच्या गळ्याभोवती असलेली स्वतःच्या हातांची पकड घट्ट केली आणि मग विहानचे लक्ष रक्षितच्या डोळ्यांकडे गेले. रक्षिताच्या डोळ्यांमध्ये त्याला हरवलेले प्रेम दिसू लागले. ती त्याला डोळ्यांनी इशारा करीत होती कि चमचा आणि गोटीकडे लक्ष दे नाहीतर खाली पडतील पण विहानचे लक्ष फक्त आणि फक्त रक्षिताच्या डोळ्यांकडे होते. त्याने रक्षिताला घेऊन कधी सीमा रेषा पार केली हे त्याला देखील समजले नाही. ज्या वेळी प्रेक्षकांच्या टाळ्यांचा गडगडाट झाला तेव्हा ती दोघे भानावर आली. विहान आणि रक्षितासोबत आणखीन दोन जोडपी शेवटच्या फेरीमध्ये पोहोचले होते.

शेवटच्या फेरीमधली स्पर्धा वेगळीच होती. या स्पर्धेमध्ये प्रत्येक जोडप्यामधल्या नवऱ्याने त्याच्या तोंडामध्ये किटकॅट च्या चॉकलेटचा एक तुकडा धरायचा आणि नवरीने नवऱ्याच्या तोंडामधला तो चॉकलेटचा तुकडा स्वतःच्या दातांनी धरून ओढायचा आणि खाऊन दाखवायचा. पण या खेळामधल्या अटी अशा होत्या कि या खेळादरम्यान नवरा आणि बायको दोघांचेही हात पाठी बांधलेले असणार. तसेच त्यांच्या डोळ्यांवर एक पट्टी देखील बांधलेली असणार. यामध्ये एक ट्विस्ट असे होते कि नवऱ्याच्या तोंडामध्ये चॉकलेट दिल्यावर आणि दोघांच्याही डोळ्यांवर पट्टी बांधल्यावर सर्व जोडप्यांतील नवरा बायकोला एका मोठ्या रिंगणामध्ये सोडले जाणार पण त्यांना गोल गोल फिरवून त्या रिंगणामध्ये सोडले जाणार. त्यामुळे आपल्यासमोर आपला जोडीदार असेलच असं नाही. आपल्यासमोर दुसरा कोणीही असू शकतो. जर कोणी रिंगणाच्या बाहेर गेले तर फक्त त्याला रिंगणाच्या आतमध्ये जाण्यासाठी सांगितले जाईल. तिन्ही जोडप्यांना या अटी समजल्यावर घाम फुटू लागला. नवरा बायकोचा एकमेकांवर किती विश्वास आहे हे या फेरीतील स्पर्धेमधून समजले जाणार होते. विहान आणि रक्षिता यांनी एकमेकांच्या डोळ्यांमध्ये पाहिले आणि आपण दोघेच जिंकू हा विश्वास देऊन स्पर्धेला सुरवात केली. तिन्ही जोडींमधल्या प्रत्येक नवऱ्याच्या तोंडात चॉकलेटचा तुकडा देण्यात आला आणि मग जोडप्यातील नवरा बायकोचे डोळे पट्टीने बांधून आणि त्यांचे हात देखील पाठीमागे बांधून त्यांना गोल गोल फिरवत एका मोठ्या रिंगणात सोडण्यात आले. आपल्या जोडीदाराने मारलेली हाक ऐकायला जाऊ नये यासाठी मोठ्या आवाजात डीजे वर म्युजिक लावले गेले. तसेच प्रेक्षकांच्या ओरडण्यामुळे तिन्ही जोडपी गडबडली होती. विहान गोल गोल फिरून एका मुलीच्या समोर आला होता. पण हि रक्षिता असेल कि नाही याची त्याला खात्री होत नव्हती. तो तिथून पाठीमागे फिरला आणि रक्षिताला पुन्हा शोधू लागला. रक्षिताचे सुद्धा हेच हाल होत होते. तिच्यासमोर एक मुलगा आला पण तो विहान असेल कि नाही याची तिला खात्री होत नव्हती. शेवटी दोघे एका जागेवर शांत उभे राहिले आणि पाच वर्षांपूर्वीचे सगळे क्षण आठवू लागले. आपण प्रेमात कसे पडलो आणि मग एकमेकांना प्रपोज करत लग्न कसे केले हे सगळे ती दोघे आठवू लागले. एकमेकांच्या बारीक सारीक हालचाली आठवू लागले. विहानला आणि रक्षिताला दोघांनाही अचानक एक गोष्ट आठवली. ती दोघे जो परफ्युम लावत होती त्याचा सुगंध ते आठवू लागले आणि त्या सुगंधाच्या दिशेने दोघेही वाटचाल करू लागले. शेवटी दोघेही पर्फ्युमच्या सुगंधाच्या दिशेने एकमेकांसमोर आले आणि शांत उभे राहिले.

दोघे एकमेकांच्या हृदयाची धडधड आठवू लागले. या वेळी त्यांना पाठीमागे लावलेल्या डीजेचा आवाज तसेच प्रेक्षकांच्या ओरडण्याचा आवाज येईनासा झाला आणि त्यांना फक्त एकमेकांच्या हृदयाची धडधड ऐकू येऊ लागली. रक्षिता बोलू शकत होती पण ती काही न बोलता विहानच्या ह्र्दयाच्या धडधडीचा आवाज घेऊ लागली. तिला खात्री पटली कि हाच विहान आहे. काहीच न बोलता ती पुढे झाली आणि विहानच्या तोंडामधले चॉकलेट ओढायला तिने तोंड पुढे केले पण तिचा तोल गेला आणि विहानच्या तोंडाला तिच्या तोंडाचा स्पर्श झाला. रक्षिताच्या ओठांचा स्पर्श इतक्या प्रेमाने खूप दिवसांनी झाल्याने विहानला खूपच मस्त वाटले. त्याने सुद्धा ओठ उघडले आणि रक्षिताच्या तोंडात तोंड घालून चॉकलेट शेअर केले. चॉकलेट खाता खाता दोघेही सर्व प्रेक्षकांसमोर एकमेकांना किस करू लागले. दोन्ही हात पाठीमागे बांधलेले असले तरी ते बेभान होऊन एकमेकांना किस करीत होते. त्यांना त्यांचे हरवलेले प्रेम पुन्हा मिळाले होते. त्यांचे जेव्हा हात खोलले आणि डोळ्यावरची पट्टी काढली तेव्हा त्यांनी एकमेकांना घट्ट मिठी मारली. दोघांचेही डोळे आनंदाश्रूंनी भरलेले होते. त्यांनी बाकीच्या दोन जोडप्यांकडे पाहिले तर त्यांनी विरुद्ध जोडप्यातील पार्टनरच्या तोंडातील चॉकलेट खाल्ले होते. त्यामुळे विहान आणि रक्षिता हे विजेते झाले होते. रक्षिताला हिऱ्यांनी मढलेली सोन्याची नथ हि बक्षीस म्हणून मिळाली. प्रेक्षकांनी दोघांचेही खूप कौतुक केले.

विहान आणि रक्षिता दोघेही ती विजयाची नथ घेऊन घरी परतले. विहान फ्रेश होण्यासाठी बाथरूम मध्ये गेला आणि बाहेर येऊन पाहतो तर काय… रक्षिता हि फक्त ब्रा आणि नीकरवर होती. तिने ती हिऱ्यांनी मढलेली सोन्याची नथ घातलेली होती आणि ती हॉलमधल्या सोफ्यावर दोन्ही हात सोफ्यावर ठेवून पायावर पाय ठेवून बसली होती. रक्षिताला अशा रूपामध्ये पाहून विहान खुश झाला. त्याचा सोटा खाड्कन उसळ्या मारू लागला. रक्षिता सोफ्यावरून खाली उतरली आणि दोन्ही हात जमिनीवर टेकवून मांजरीच्या पावलांनी विहानजवळ येऊ लागली. रक्षिताचे हलणारे उभार आणि तिच्या नीकरमधून बाहेर आलेले डोंगर पाहून विहान वेडा झाला. तसेच तिच्या शरीरावरचे टॅटू पाहून तर त्याच्यामधली गरमी वाढू लागली. त्याने एक शर्ट आणि पॅन्ट घातलेली होती. रक्षिता त्याच्या जवळ आली आणि गुडघ्यावर बसली. तिने विहानच्या डोळ्यांमध्ये प्रेमाने पाहिले. नथ घातलेली रक्षिता विहानला एक मादक सौंदर्यवती वाटत होती. त्याने खाली वाकून दोन्ही हातांनी रक्षिताचा चेहरा धरला आणि तिच्या नाजूक ओठांवर स्वतःचे ओठ टेकवले. तिची जांभळ्या रंगाची ब्रा स्ट्रॅप हि तिच्या सावळ्या शरीराला शोभून दिसत होती. तसेच कपाळावर असलेली चंद्रकोर पाहून विहानचा चांदोबा पॅन्टमधून बाहेर येऊ पाहत होता. ओठांवर असलेली गडद गुलाबी रंगाची लिपस्टिक तर वेड लावणारी होती. रक्षिताने विहानच्या त्या उभारावर एक हात फिरवून मग त्यावर स्वतःचे गुलाबी ओठ टेकवले. विहानचा उभार आणखीन कडक होऊन त्याची पॅन्ट टाईट करून सोडत होता. रक्षिताने त्या उभारला स्वतःच्या दातांमध्ये धरत एक हलकासा चावा घेतला आणि विहानच्या पॅन्टचा पट्टा काढून त्याच्या पँटचे बक्कल खोलले. हळुवारपणे त्याची चैन खाली करून तिने त्याची पॅन्ट त्याच्या गुडघ्यापर्यंत खाली केली. जॉकी ची आय सी २८ ची कट ची अंडरवियर विहानने घातलेली असल्याने त्यावरून त्याचा कडक झालेला सोटा रक्षिताला वेड लावून सोडत होता. तिने आपल्या हाताच्या मुठीमध्ये तो सोटा पकडला आणि विहानच्या डोळ्यांमध्ये नशील्या नजरेने बघत त्या सोट्यावर आपली जीभ फिरवली. अंडरवियर वरून सुद्धा रक्षिताच्या जिभेचा स्पर्श विहानला जाणवत होता.

रक्षिताने तिची जीभ हळुवारपणे विहानच्या जांघाड्यामध्ये फिरवली आणि विहानच्या शरीरामध्ये एक शिरशिरी उत्पन्न झाली. त्याने रक्षिताच्या केसांमध्ये हात घालून ते केस कुरवाळू लागला. रक्षिताने विहानच्या जांघड्याच्या तिथे एक जोराचा चावा घेतला तेव्हा विहान जोरात ओरडला आआःह्हह्ह… रक्षिता मोठ्याने हसली आणि म्हणाली, “विहान आय एम गोइंग टू इट यु डार्लिंग…” हे बोलून रक्षिताने दोन्ही हातांनी विहानची अंडरवियर खाली ओढली आणि त्याच्या ८ इंचाच्या कडक झालेल्या सोट्याने रक्षिताच्या नाजूक गालांवर एक कानशिलात लगावली. विहानच्या सोट्याचा कडकपणा पाहून रक्षिता त्या सोट्याकडे भुकेल्या नजरेने बघू लागली. तिने विहानच्या दोन्ही लिंबांना स्वतःच्या हाताच्या मुठीत धरले आणि त्यावरून ती जीभ फिरवू लागली. विहानच्या सोट्यावर तुरळक प्रमाणात केस होते. रक्षिताने विहानच्या सोट्याच्या तळाला चाटले आणि तिथून चाटत ती त्याच्या सोट्याच्या टोकापर्यंत आली. त्यानंतर तिने पुन्हा जीभ खाली नेऊन विहानच्या लिंबांना स्वतःच्या तोंडामध्ये धरले. त्यावर स्वतःच्या दातांनी हलकेसे चावू लागली. रक्षिताच्या हरकतींमुळे विहानला आणखीनच चेव येत होता. रक्षिताने त्यानंतर विहानच्या सोट्याच्या कडक सुपारीकडे पाहिले. तिने त्या सुपारीच्या कडेवर जीभ फिरवली. त्या सुपारीवरच्या ताणलेल्या हिरव्या शिरा देखील रक्षिताला स्पष्ट दिसत होत्या. विहानच्या सोट्याच्या सुपारीवर रक्षिताची नागीण फिरू लागली आणि सुपारीच्या भेगेमधे ती नागीण डंख मारू लागली. विहानच्या तोंडामधले चित्कार संपूर्ण घरामध्ये घुमत होते. रक्षिताने विहानच्या सोट्याच्या सुपारीचा हलकासा चावा घेतला आणि मग तिने विहानच्या दोन्ही ढुंगणाला दोन्ही हातांनी पकडून त्याचा कडक झालेला सोटा पूर्णपणे घशामध्ये घेतला. तिने दोन सेकंड तोंड तसेच धरून पुन्हा तोंड बाहेर काढले. विहानचा सोटा रक्षिताच्या लाळेने माखलेला होता. तिने स्वतःच्या तोंडामधली थुंकी त्यावर सोडत पुन्हा स्वतःच्या तोंडामध्ये तो सोटा घेतला आणि वर खाली करून विहानचा सोटा रक्षिता आवाज करीत चोखु लागली. चोखताना तिच्या नाकामधली नथ हि विहानच्या सोट्याला टोचत होती पण त्याला त्याची मज्जा येत होती. सोटा चोखताना होणारा आवाज विहानला वेड लावणारा होता.

रक्षिताने बराच वेळ विहानचा सोटा चोखला. विहानने त्यानंतर रक्षिताचे केस उजव्या हातामध्ये घट्ट पकडून तिचा चेहरा वरच्या बाजूला केला आणि कंबर पुढे करून तिच्या नाकावर त्याचा कडक झालेला चिकट चिकट सोटा फिरवू लागला. नाकामध्ये घातलेल्या नथीवर जेव्हा विहानने सोटा फिरवला तेव्हा त्याच्या आनंदाला पंख मिळू लागले आणि मग त्याचा आनंद हवेमध्ये विहरू लागला. विहान रक्षितच्या नाकामधल्या त्या हिऱ्यांनी जडलेल्या सोन्याच्या नथीवर आपल्या सोट्याचा मारा करू लागला. मध्ये मध्ये रक्षिताच्या संपूर्ण चेहऱ्यावर तो सोटा फिरवत होता. त्याने रक्षिताचे केस धरून तिचा चेहरा स्वतःच्या सोट्यावर दाबून धरला आणि नंतर खाली वाकून तिच्या तोंडामध्ये तोंड घालून एक लॉन्ग किस केली. त्यानंतर विहानने रक्षिताच्या घशामध्ये पूर्ण सोटा घालून कंबर पुढे मागे करू लागला. रक्षिताच्या दातांवर त्याचा सोटा घासला जात होता तेव्हा त्याला मस्त वाटत होते. विहानचा सोटा आता दही सोडणार होता तेव्हा त्याने रक्षिताच्या तोंडातून तो सोटा बाहेर काढला आणि तिच्या नथीवर तो सोटा घासू लागला. त्या नथीवर तो सोटा फिरवत असताना विहानची नजर रक्षिताच्या नजरेला भिडत होती. दोघांची भिडलेली नजर बरंच काही सांगून जात होती. पाच वर्षांनी पुन्हा सापडलेले प्रेम असेच टिकवून ठेवण्याची ओढ त्या नजरेमध्ये होती. एकमेकांबद्दल प्रेम आणि आपुलकी त्या नजरेमध्ये होती. एकमेकांना सोडून दुसऱ्या कोणाचाही विचार न करण्याची ग्वाही त्या नजरेमध्ये होती. विहानने रक्षिताच्या नजरेला नजर भिडवतच त्याच्या सोट्यामधून प्रेमाचे कारंजे रक्षिताने परिधान केलेल्या हिऱ्यांनी जडलेल्या सोन्याच्या नथीवर उडवले. ती नथ पांढऱ्या आनंदाने माखली होती. दोघांच्याही चेहऱ्यावर एक सुंदर अशी स्माईल होती. दोघांनाही एकमेकांवरचे प्रेम गवसले होते.
 
Top